Mutsuz Olmak Günahtır - (Raflarda)

Kusursuz Olmaya Çalışmak

Bu dünyada iki kişiye güvenirim.

Biri benim, diğeri de sen değilsin.

Con Air Filminden

Hiçbirimiz kusursuz değiliz.

Ve kusursuz olmak zorunda da değiliz

Nokta!

Ama zihnimiz her konuda olduğu gibi, bu konuda da bize türlü türlü oyunlar oynuyor. Sanki kusursuz olmadığımız zaman, büyük bir ayıp ya da günah işliyor gibi hissediyoruz.

Mükemmele ulaşma çabası kesinlikle hepimizde olmalıdır. Hepimiz kendi sınırlarımız dâhilinde elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız. Buraya kadar herhangi bir sorun yok. Ama bu aşamadan sonra kendimizi yaptığımız her işin kusursuz olmasına programlarsak, bazen her şeyin daha da kötüye gitmesine sebep olabiliriz.

Öncelikle şu konuda hemfikir olalım: Kimse bizi kusursuz olmak için zorlamıyor. Burada profesyonel iş yaşamımızdan söz etmiyorum. Bir beyin cerrahı için operasyon tamamen kusursuz olmalıdır. "Aman hemşire hanım, uğraşmayalım orayı dikmekle. O siniri koparalım gitsin" diyemez!

İş yaşamını bir tarafa bırakırsak, özel ve sosyal hayatımızda kimse bizi kusursuz olmaya zorlamayacaktır. Burada kendimizi kusursuz olmaya bir tek kendimiz zorlayabiliriz.

Herkesin yanında mükemmel görünmemiz gerektiğini, her an her yerde hazırlıklı olmamız gerektiğini söyleyen sesi, çok da ciddiye almamak gerekir. Çünkü içimizdeki dırdır eden o ses, bir türlü tatmin olmak nedir bilmez. Siz kusursuz olmaya çalıştıkça, daha çok üstünüze gelir. Siz bir şeyleri düzeltince, o dağılan yeni şeyleri size gösterir.

İşte tam bu noktada, "Benim adım Hıdır, elimden gelen budur!" felsefesi devreye girmelidir. Kimse size, "Sana yakıştıramadım Hıdır. Elinden gelenin en iyisi bu mu?" demeyecektir. Kusursuz olmak için kendimizi paraladığımız durumların neredeyse tamamında bazı kusurlar yaparız. Ama bu kusurları kimse fark etmez bile.

Herkes kendisine o kadar odaklanmış durumdadır ki, Hıdır onların umurunda bile değildir.

Madem öyle, neden kendinizi kasıyorsunuz?

Sizin adınız Hıdır ve elinizden gelen de budur.

Bu mudur?

Budur!