The Frostfire Prince

||6|| De Premiejager

"Clever as the Devil and twice as pretty."

― Holly Black, White Cat

"Weet je zeker dat dit het is?"

Elys wierp Ash een blik toe en bekeek de herberg wat beter. Dit moest de plek zijn waar ze eerder als klein meisje was geweest, maar...ja. Het verrotte grijze hout, de ingegooide ramen, het bemoste strodak en het handjevol zwervers en migja verslaafden behoorden zeker niet tot haar herinneringen. Alleen de scharlaken rode letters 'Bloedende Roos' zagen er in Elys' ogen nieuw uit. De rode verf was nog zo nat dat het in druppels naar beneden sijpelde.

Elys zuchtte. Doorzetten, dacht ze. Ze had Ash eindelijk over weten te halen om deze nacht in Tarniss te verblijven en ze kon nu niet terugkrabbelen.

"Dit is het," fluisterde ze vanonder haar kap. "Kom."

Ze wilde naar binnen lopen, maar Ash greep haar bij haar pols. Geïrriteerd keek ze om; ze was geen pop die hij overal mee naartoe kon slepen.

"Weet je héél zeker dat je dit wilt?" vroeg hij, een blik werpend op de kreunende uitgemergelde migja verslaafden die zich ophielden voor de Bloedende Roos. Elys knipperde verbaasd met haar ogen. Ze had zich de flits van bezorgdheid in zijn ogen vast verbeeld.

"Ja," antwoordde ze. Ash' blik schoot van haar naar de herberg en zuchtte. Zijn hand sloot zich steviger om haar pols.

"Oké dan, maar wat je ook doet: blijf dicht bij me. Begrepen?"

Zijn zilverwitte ogen bleven op haar rusten. Elys knikte en deed de kap nog dieper over haar hoofd. De gezocht poster met haar gezicht erop die op de deur van de herberg was geplakt, was haar niet ontgaan.

Hij legde zijn hand op haar rug en leidde haar kalm naar binnen. Ze voelde zijn spieren verstrakken en bezorgd liet ze haar blik vanonder haar kap over het interieur van de herberg glijden. Het was verassend druk in de Bloedende Roos en de sterke kruidige geur van migja drong haar neus binnen.

''Adem door je mond,'' zei Ash zacht, zodat alleen zij het kon horen. Elys deed wat hij zei en merkte dat de misselijkmakende geur minder werd.

Na enige aarzeling liep Ash naar de toog, zijn hand nog steeds rustend op haar onderrug. Ze liet haar blik over de gasten glijden en kreeg spontaan rillingen. De herberg was tot de nok gevuld met migja gebruikers en verslaafden, dronkenlappen, dieven en ander gespuis. En overal waar Elys keek, zag ze zwaarden, bijlen en messen. Overal. Alsof ze in de wapenkamer van Elodir zelf terecht waren gekomen. 

Vanuit haar ooghoeken merkte Elys op dat iemand naar hen keek. Behoedzaam wierp ze een blik op de figuur in de uiterste hoek van de Bloedende Roos. De vrouw zat alleen en had haar lange benen met leren knielaarzen over elkaar heen geslagen. Haar vlijmscherpe nagels tikten op het tafelblad en fluorescerend groene ogen, die in mooi contrast stonden met haar donkere chocoladekleurige huid, gluurden vanuit de schaduwen die haar gezicht bedekten naar Elys en Ash. Ondanks de warmte in de herberg leek de temperatuur tien graden te dalen toen Elys de vrouw bekeek. Haar groene ogen gloeiden als vuur en de onnatuurlijk groene kleur kwam precies overeen met de oogkleur van het schepsel dat aan haar voeten lag. Elys snapte waarom iedereen met een boog om haar tafel heen liep. Het enorme schepsel was niets minder dan een zwarte jazaru, een jagerskat. Ze hield geschrokken haar adem in toen ze naar het gespierde inktzwarte beest keek. Ze had nog nooit zo'n uit de kluiten gewassen jazaru gezien. Meestal kwamen ze met hun kop ongeveer tot je middel, maar dit exemplaar moest minstens twee keer zo groot zijn. Ze vroeg zich af waarom dat beest hier überhaupt mocht binnen komen. Jazari stonden bekend om hun onvoorspelbare en opvliegende karakter en hun bloedlust. Ze hadden brede koppen, grote neusgaten, kaken vol met tientallen tanden als messen en, misschien wel het meest beangstigend: ze vergaten nooit een geur. Nooit. Dé reden dat ze op de zwarte markt voor gigantische bedragen werden verkocht aan criminelen. Elys wist van haar vader dat jazari door criminelen werden gebruikt voor het vinden van gevangenen en verraders, het vinden van concurrerende bendes en het zoeken van grondstoffen voor drugs zoals migja, het witte goud van Uslan.