The Frostfire Prince

||35|| De Hal van Magie

"When he died, all things soft and beautiful and bright would be buried with him." 
―Madeline Miller, The Song of Achilles 

Elys' hart had nog nooit zo zwaar gevoeld. Het voelde alsof het tien keer zoveel kracht kostte om zich te bewegen, om na te denken en te ademen. In tegenstelling tot haar was Lila niet sprakeloos.

''Wat?'' riep de aardestuurder uit. ''Een bibliotheek zonder boeken? En hoe moeten we dan in Namos' naam naar informatie zoeken?''

De geest, Ezá, leek niet erg onder de indruk van Lila's luide gesnauw en richtte zich tot Elys.

''Alle kennis ligt verborgen in deze bibliotheek. Het opschrijven in boeken, waar iedereen bij kan, zou veel te riskant zijn. Yuin wilde dat haar kennis alleen toegankelijk zou zijn voor degenen die niet voor zichzelf zoeken, zodat de kennis nooit misbruikt kan worden.''

Lila had haar armen over elkaar heen geslagen en trok een wenkbrauw op. ''Oh ja? Wat een ontzettend leuk plan, maar wáár is alle kennis dan?''

Sage legde een hand op haar arm en probeerde haar te kalmeren, maar het haalde niet veel uit. Lila's ogen glinsterden en Elys zag hoe haar metershoge muren begonnen af te brokkelen. Lila's stem brak toen ze sprak en in haar ooghoeken welden tranen op.

''Ik moet weten wat er is gebeurd met mijn familie. Ik moet weten of één van hen misschien nog leeft! En hoe moet ik daar achter komen als ik niet weet hoe ik bij die kennis kan komen?''

Ezá keek dit keer wel naar de aardestuurder, die duidelijk overstuur was.

''Heb geduld Lilynne. Ik zal je een antwoord geven.''

De geest stak zijn arm uit en gebaarde naar de vier poorten die zichtbaar waren in de hal.

''Dit is de Hoofdhal. Achter elke poort gaan andere hallen schuil. In plaats van dat je kasten met rijen boeken vindt, zul je geesten vinden. Elk van hen bevat een hoofd vol kennis, die specifiek is voor elk van hen.''

''Maar hoe vinden we dan de juiste geest?'' vroeg Sage met grote opengesperde ogen.

Ezá lachte. ''Dat kan ik jullie niet vertellen, helaas. Ik heb al meer geholpen dan eigenlijk is toegestaan.''

Elys slikte en een golf van misselijkheid ging door haar heen. Hoe moesten ze ooit de juiste geesten vinden voor de juiste informatie? Nu begreep ze pas waarom ze maar liefst tien dagen hadden gekregen. En dan nog. Ezá had zelf gezegd dat de tijd hier anders liep dan zij gewend waren.

Lila, Sage en Elys wisselden blikken uit. 

''En nu?'' vroeg Elys met een zachte stem.

Lila zuchtte diep en had haar armen strak over elkaar geslagen, waardoor haar zwarte, kronkelende tatoeages goed zichtbaar waren. ''Ik heb geen flauw idee.''

''Hè, kom op,'' kwam Sage met een lach tussenbeide. ''Niet zo somber. We moeten positief blijven, anders kunnen we beter meteen naar huis gaan.''

Elys beet op haar lippen. Hij had gelijk. Ze verjoeg alle donkere gedachten in haar hoofd en probeerde na te denken. Hoe konden ze dit het beste aanpassen? Haar blik gleed door de goudkleurige hal en de vier enorme met bloemmotieven versierde deuren die ze zag. Twee aan de linkerkant en twee aan de rechterkant. Ze hadden niet veel keuze.

''Ik zal de twee hallen aan de linkerkant doorzoeken en dan kunnen jullie elk één hal nemen aan de rechterkant,'' zei ze vastberaden.

Het was even stil, maar uiteindelijk knikten Lila en Sage beiden instemmend. Het was het beste om op te splitsen als ze de hallen zo snel mogelijk wilden doorzoeken. Ze wilden net uit elkaar gaan, totdat de stem van Ezá nogmaals door hun hoofden klonk.