I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 23

Sophie's pov

ik ben echt heel erg boos op mijn vader. dat hij mij slaat is al erg maar dat hij louis slaat helemaal! en het ergste is, hij stalkt ons dus want het is geen toeval dat hij nu ook opeens in californie is.. ik hoop maar dat hij niet weet waar we slapen, ik ben echt bang voor hem! 'we gaan eerst liedjes uitzoeken voor sophie, de jongens doen alle liedjes van het album, daarna gaan we de soundcheck doen, daarna hebben jullie een tijdje pauze, en daarna gaan jullie in de make up en dan is het optreden' zegt paul. we knikken en lopen achter hem aan. we hebben leuke liedjes uitgezocht. ze zijn niet moeilijk om te zingen maar het lukt me niet goed om de hoge noten te halen, ik zit de hele tijd ergens anders met mijn gedachten. 'Sophie kom op nou!' zegt paul geirriteerd. 'we hebben je niet voor niks uitgekozen, en ga me nou niet vertellen dat het niks wordt.' gaat hij door. ik knik en voor de zoveelste keer wordt het intro weer gespeeld. ik zet al de gedachten uit mijn hoofd en laat me lekker gaan. zingen helpt me altijd om even nergens aan te denken. als ik de laatste zin zing zie ik paul vrolijker kijken. of ligt dat aan mij? 'veel beter. hou dit vol en het komt helemaal goed vanavond' zegt hij met een knipoog. ik glimlach en loop naar mijn kamer. Ja ik heb gewoon een eigen kamer :0 ik voel me echt beroemd terwijl niemand me kent. snap je hem? ;) ik laat me op de bank vallen. ik hoor de jongens op de achtergrond zingen waardoor ik een glimlach op mijn gezicht krijg. maar niet alleen dat. ook een traan, vol met emotie. doordat de jongens zo mooi zingen, maar vooral doordat het vandaag precies een jaar geleden is dat ik er achter kwam dat mijn moeder kanker had. het liefst zou ik naar haar graf gaan en er de hele dag zitten en zingen voor haar, nieuwe bloemetjes neerleggen. maar dat gaat nu niet, ik kan daarvoor niet helemaal terug naar nederland toe. maar aan de andere kant weet ik zeker dat ze heel trots zou zijn dat ik hier sta. ik mis haar heel erg. elke dag, als ik wakker wordt. dan denk ik altijd aan haar. nog een traan glipt tussen mijn wimpers vandaan. ik sta op en veeg ze weg, en loop naar de jongens. louis ziet me en geeft me een knipoog waardoor ik glimlach en bloos. ik steek mijn duim op en zie dat hij nu ook glimlacht. als ze klaar zijn lopen we met z'n allen naar de kantine. we bestellen allemaal een patat met sate. we krijgen een heel groot bord, en na de helft opgegeten te hebben zit ik al helemaal vol. ik schuif mijn bord naar het midden, en louis kijkt me aan. 'je moet wel genoeg eten he!' zegt hij. 'jahaa maar het is echt heel erg veel!' zeg ik terwijl ik lachend naar de rest kijk die het al bijna op heeft. 'hebben jullie honger ofzo?' zeg ik. ze knikken allemaal en eten mijn bord ook leeg. na nog een halfuurtje gekletst te hebben worden we geroepen door de stylist. een meisje komt naar me toe lopen. 'hey, ik ben lisanne. ik ga je make up doen. zij gaat je haar doen' zegt ze terwijl ze een ander meisje aanwijst. ik knik en volg haar. als we in een kamer zijn kijk ik mijn ogen uit, zoveel make up staat hier! 'wow veel make up!' zeg ik. ze bloost 'ja best wel' glimlacht ze. 'wil je iets van jezelf aan of heb je nog geen kleding uitgezocht?' vraagt ze. 'ik had al een jurkje, wacht ik pak hem wel even' zeg ik en loop de deur uit. het is een soort blousje zonder mouwen dus eigenlijk een hemdje. de stof van het blousje is turquase (geen idee hoe je dat schrijft .. die groenblauwe kleur) met in het midden kleine gouden knoopjes. aan de onderkant zit een strak zwart stuk (zo'n hoge rok waar het blousje dan ingestoken zit) waar het zwarte stuk stopt zit een dun, leren gevlochten riempje. ik vind hem echt heel leuk, maar ik hou gewoon heel erg van blousjes : ) 'wil je hem even aantrekken?' vraagt ze. ik knik en loop naar een andere ruimte. als ik terugkom met het jurkje aan kijkt ze me aan met een glimlach 'dat staat je echt geweldig!' roept ze blij. ik bloos en loop naar de stoel. 'ik kan nu bijpassende sieraden zoeken en daarna ga ik make up bij je opdoen' zegt ze. ik knik 'vind je dit wat?' vraagt ze terwijl ze een lange ketting met een veertje en een hangertje aan me geeft. ik glimlach en knik met mijn hoofd. nu pakt ze een paar armbanden en een ring die heel leuk bij het jurkje passen. 'dankjewel!' zeg ik blij. ik zie er echt geweldig uit nu, ze heeft lichte oogschaduw en zwarte eyeliner opgedaan, en mascara die mijn wimpers heel lang maken. ze heeft mijn wangen een beetje gepoederd, en een zachtroze lippenstift opgedaan. ik geef haar een knuffel. 'zometeen komt lea je haar doen' zegt ze als ik haar losgelaten heb. 'mag ik misschien je nummer, dan kunnen we nog een keertje winkelen ofzo?' zeg ik. ze kijkt blij en geeft me haar mobiel. ik doe hetzelfde en we wisselen nummers uit als er een vrouw binnen komt lopen. 'heey ik ben lea' zegt ze 'sophie' zeg ik en geef haar een hand. 'wat vind je ervan als ik eerst je haar ga stijlen en dan de puntjes ga krullen?' zegt ze. 'lijkt me heel erg leuk!' zeg ik enthousiast. 'okey dan doen we dat!' zegt ze vrolijk. na een tijdje ben ik klaar en mag ik in de spiegel kijken. mijn mond valt open. ben ik dat? ik draai een rondje in de spiegel. 'uhh lea weet jij misschien waar ik schoenen kan krijgen want alleen die heb ik nog niet ..' zeg ik een beetje onzeker. lisanne is ondertussen al naar de jongens gegaan. 'ja tuurlijk meid kom mee!' ik loop achter haar aan en we komen in een hele grote kamer met allemaal schoenen. 'wat voor schoenen wil je, pumps, sleehakken, ballerina's, sandaaltjes?' vraagt ze. ik denk even na maar ga toch voor de sandaaltjes, die zien er leuk uit en lopen het makkelijkst. 'sandaaltjes' zeg ik vastbesloten (is dat een woord?) ze glimlacht en loopt naar een rek toe 'welke maat heb je?' vraagt ze '37-38, ligt er aan of ze groot of klein vallen' zeg ik met een glimlach. 'okey, uhh deze?' vraagt ze terwijl ze sandaaltjes met een klein hakje en een paar bruine bandjes over mijn voet met diamantjes en studs, en ook nog twee dunne bandjes om de enkel heen met studs 'Ja die zijn echt leuk dankje!' zeg ik blij. ze glimlacht en geeft de goede maat aan me. ik trek ze aan, 'staat hier perfect bij, jij kan het podium op!' zegt ze blij. 'dankjewel voor alles' zeg ik met een glimlach. 'geen dank hoor, het is mijn beroep' zegt ze. we wisselen nog even nummers uit en dan loop ik naar de jongens toe. ze zien me allemaal niet dus ik kuch een keer zachtjes. ze draaien zich allemaal om en kijken me met open mond aan 'hey' zeg ik. 'uhm.. hey' zegt louis stotterend. echt schattig om hem sprakeloos te zien. ik glimlach 'je ziet er echt leuk uit' zegt hij waardoor ik moet blozen 'dankje' zeg ik terug. als ik voetstappen op de gang hoor draai ik me om om te kijken wie het is. het is een vrouw van ik schat een paar jaar ouder dan ik. ik ken haar niet maar ze komt wel naar me toe gelopen. 'hey ben jij sophie?' vraagt ze. 'ja dat ben ik' zeg ik tegen haar. 'dan moet je nu meekomen, over 10 minuten moet je op.' zegt ze. ik knik 'jongens, ik moet over 10 minuten op dus ik ga!' roep ik. ik werp nog een handkusje naar iedereen en loop dan achter de vrouw aan. 'succes!' hoor ik ze nog roepen waardoor ik glimlach.