I need your help [louis tomlinson]

Hoofdstuk 6

Sophie POV

Ik besluit om even naar Michiel te gaan. Ik moet het echt aan iemand kwijt anders .. uhh tsja anders? ik weet het eigenlijk niet. Ohja, moet ook nog zijn kado uitprinten. ik ben die weken naar architectenscholen gegaan, als hij zijn diploma haalt kan hij gelijk naar een van de opleidingen, en dan gaan we samen op kamers. Ik ben naar Amsterdam gegaan, ik hoorde dat daar de beste zit. en ik heb verteld over hem, hij is aangenomen! ik was zo blij voor hem, nu hopen dat hij het ook echt wel wil..

** bij michiels huis **

ik druk op de bel, zijn moeder doet open. 'hoi Sophie!' zegt ze vrolijk. 'hoi' zeg ik terug. ze is altijd vrolijk, en zorgzaam. eigenlijk is ze gewoon een tweede moeder voor me, misschien ook wel omdat Michiel geen broers of zussen heeft. ik trouwens ook niet. 'is michiel thuis? hij nam zijn telefoon niet op dus ik kwam even kijken.' zeg ik tegen haar. 'ja, hij is boven, je weet hem te vinden hé' zegt ze met een knipoog. snel loop ik naar boven.

'Michiel waarom neem je -' zeg ik, maar wanneer ik hem zie stop ik gelijk met praten. 'GODVERDOMME MICHIEL! WAAROM DOE JE DIT! DIT KAN IK ER NIET OOK NOG BIJ HEBBEN' schreeuw ik. geschrokken kijkt hij me aan. hij stond daar gewoon te zoenen met mieke. Én mijn vriendje én mijn beste vriendin kwijt. boos knal ik zijn deur dicht en ren naar beneden. 'Soof wacht!' roept hij. Wat denkt hij nou, dat ik nu ga luisteren naar al zijn "lieve praatjes?" dacht het niet. 'Sophie wat is er aan de hand?' hoor ik Josefien (Michiels moeder) roepen. Ik zucht. niet nu he.. snel loop ik naar de voordeur en ren weg. waar moet k nou heen? bij wie kan ik uithuilen? mijn moeder wil ik er niet mee opschepen, die heeft al genoeg aan haar hoofd. Ik besluit maar om een pizza te halen bij de Albert Heijn.

** weer thuis **

ik stop de pizza in de oven en plof op de bank. zoekend naar de afstandsbediening kom ik er achter dat het al bijna 6 uur is, ik moet dooreten zo! want ik wil echt om half 7 bij mijn moeder zijn. eindelijk heb ik de afstandsbediening gevonden en zet de tv aan. dan gaat mijn mobiel af, hij heeft al die tijd thuis gelegen. ik kijk op het schermpje en zie een foto van michiel die een halve taart in zijn gezicht heeft. om een of andere reden moet ik er toch weer om lachen, maar ik druk op het rode hoorntje.

zuchtend haal ik mijn pizza uit de oven en snij hem in stukken. ik ga weer op de bank zitten zappen. niks leuks natuurlijk tot ik opeens one direction hoor. snel zap ik terug, o het is het nieuws maar, wacht even zeiden ze nou dat 1D naar Nederland komt?! ja ik hoorde het goed! ik slaak een gilletje van opwinding. sinds 2 jaar ben ik al heeel erg fan van ze, vooral louis, hij is de knapste. ik mocht er toen alleen niet overnadenken van michiel, dan werd hij jaloers. zo schattig vond ik dat. ik zucht diep en zet dan de tv uit. snel zet ik mijn bord in de afwasmachine en gooi een beker water met een aspirientje naar binnen. knallende hoofdpijn... ik spring op mijn fiets, kwart over 6, precies optijd.

** in het ziekenhuis **

snel loop ik naar de balie en vraag waar mijn moeder ligt. 'wat is haar naam?' vraagt ze nepglimlachend. 'Margriet van den Heuvel' zeg ik nepglimlachend terug. 'etage 2, kamer 32.' zegt ze arrogant. ik loop (noujaa je mag het gerust rennen noemen ;p) naar de lift en druk op de 2e verdieping. als ik haar kamer binnenkom is het precies half 7. ze slaapt, en schrikt wakker als ik haar een kus op haar voorhoofd geef 'o sorry mam' zeg ik 'geeft niet hoor' zegt ze glimlachend.

dan komt de dokter weer binnen. hij wenkt me mee naar buiten. 'ik kom zo terug' fluister ik naar mijn moeder. 'oke' zegt ze. ik loop naar de dokter toe.