sick// shawn mendes

3-

Denize baktım havayı içime çektim. Shawna baktığımda beni izliyordu.
Dondurmamı yerken ona baktım.
-"Ne?"
-"Sen...güçlüsün fazlasıyla acı dolusun. Annende öyle hatta belki senden de fazla onu affet belkide birbirinizi affetmelisiniz?"
-"Şuanlık tek istediğim mutlu olmak."
-"Annenle barışmak üzüntü sıkıntı demek mi?Yada bak ne diyeceğim boşverelim bunları. Sonra konuşuruz."dedi ve beni kolunun altına aldı. Derin bir nefes alıp
-"Çok güzel kokuyor."
-"Evet deniz kokusu en sevdiğim."
-"Hayır o değil saçların."kızararak ona döndüm.
-"Ya of utandırmak zorunda mısın?"
O güzel dalgaların sesinden bile güzel bir kahkaha attı.
-"Belkide sekizinci harikadırne dersin?"gülmesini durdurup
-"Ne?"dedi. Gözlerinin içine bakıp
-"Kahkahalrın, gülüşün, sözlerin,bakışın,sesin en önemlisi de Sen."bana gülümsedi sonrada kahkaha atıp
-"Vay be beni kendi hareketlerim ve sözlerimle vurdun."dedi oysa dediklerimde ciddiydim ama o böyle bilse benim için daha iyi olacaktı.
Ona bakıp gülümsedim ve gökyüzüne denize baktım saatlerce dinledim. Dalga sesini Shawnın mırıldanışını.
Ama bir gerçek sesi dalga seslerinden güzel.
Bazen o bazen ben kendimi ona hayran hayran bakarken buluyordum.
O aldırmadan devam ediyordu.
Günün sonunda telefon numaralarımızı aldık. Onu kaybetmek istemezdim. Bunu kendime itiraf etmekte zorlansamda.
Eve girince annemi salonda ağlarken buldum. Gözlerimi devirerek merdivenlerden çıkıp odama girdim.
Doktor anneme kızın psikolojisi önemli dedikçe annem her mutlu günümün bitişinde benide mutsuz ediyordu. Uçuruma her adımımda yaklaşıyordum. Sanki bir adım daha atsam oradan düşecektim. Ölmekten delicesine korkuyordum.
Her gece ağlamalar bayılmalar beni yormuştu. Bazen bütün bunları bırakıp derin sonsuzluğa kendimi bırakmak istiyordum. Özellikle geçmişte yalnızlığımda. Sonra Fernando hayatıma girmişti. Gerçekten sevmiştik. Ölüm bizi ayırana kadar... Bir sözü vardı
Seni asla bırakmayacağım.
Ben bunun yalan olduğunu anlamalıydım. Sevgiye öyle ihtiyacım vardı ki yalnızlık beni kör etmişti. Özellikle kanser olduğumu öğrenince kimse beni sevmez sanmıştım. Bir yalanın içine girmiştim. Yanılmışım!
Seven seviyordu işte. Gerçek sevgi bulmak çok önemliydi. Annemin ağlayan sesi evi inletiyordu.
Hızla merdivenleri inerken bir anda herşey üstüme gelmeye başladı. Heryer dönüyordu. Fazlasıyla sıcaktı.
Kendimi yerde buldum giderek yaklaşan karanlık benim üstüme üstüme geldikçe direniyordum. En son hatırladığım annemin çığlıklarıydı.