sick// shawn mendes

9-

Konserdeyim. Bilet aldım. Arka sıralara geçmiş. Ondan habersiz burada onun güzel sesini dinliyorum.
Gözleri sevgiyle hayranlarında dolaşıyordu. Onları coşturuyordu.
Sesi acayip güzeldi. Dinlerken fazlasıyla mutluydum. O gözlerine bakarken sanki beni yakalayacakmış gibi bakamıyordum. Yüzüne bakacak halim yoktu. Korkuyordum. Ondan kalbimi kıracak sözler duymaya ama
ondan ayrı kalamıyordum. Mıknatıs gibi beni kendine çekiyordu.
-"Öyle pişmanımki affet beni!"diye mırıldandım. O seste beni duyan kimse yoktu.
-"Seni seviyorum!"
-"Kendimden nefret ediyorum!"
-"Dediğim herşey istemsizdi!"
-"Anlamsızdı."
-"Belki şimdi Seni seviyorum desem..."
-"İnanmayacaksın!"
-"Ama inan seni seviyorum."
-"Anla beni lütfen."
-"Bazen herşey üstüme geliyor."
-"Biliyorsun psikolojim bozuk!"
-"Ama haklısın yanında olsan bunun arkasına saklanma derdin."
-"Ama hiçbir şey değiştiremez..."
-"Seni seviyorum."
-"Sadece bana inan."
-"Biliyor musun biz aslında aynı senin o gün söylediğin gibiyiz.
Yıldızlardan nefret ediyoruz ama onlara muhtacız.
Onlar gibi parıldıyoruz dediğim gibi biz birbirimize yol gösteriyoruz ışığımızla önümüzü görüyoruz."
Hızla kulise gittim. İçeri girecekken kapının açık kalan bölümünden onu gördüm. Aynadan kendine bakıp
gülümsedi ve
-"Ben harikayım."dedi sonra arkasına döndü ve o görmeden hızlı adımlarla oradan uzaklaştım.
Taksi çevirip bindim.
Yine karanlığa sığınıyorum.
Yine yıldızlara
Yine ümitlere
Yine ve yine
Ağlıyorum...
Yine yıldızlara özlemle bakıyorum...
Göz yaşlarım onların ışıklarında aydınlanıyordu...
Beni gizlemiyorlardı.
Ortaya çık dercesine aydınlatıyorlardı.
Shawnın evinin önünde indim. Odasına girdim ve ...
Fazlasıyla kısa bir bölüm. Acele yazdım. Beğenmeniz dileğiyle:)