sick// shawn mendes

18-

Koridorda yankılanan sesler beynimde çınlıyordu. Sanki rüya ve gerçeklik arasında tıkanmıştım.
---
-"Prensesim bunlar...Biliyorum bizi aşan şeyler ama sana söz veriyorum.
Bir daha üzülmiyeceksin."diyen ses alnımda hissettiğim baskı ve kapının sesi.
Koridorda yankılanan adımlar giderek uzaklaştı ve karanlık boşluk.
---
Uyandığımda karşımda uyumuş bir Shawn Mendes beklemiyordum açıkçası. O tatlı gözleri örtülüydü. Mırıltıyla
-"Alice."dedi. Rüya gördüğü belliydi.
-"Sevgilim." Onu çok seviyordum.
Gözlerini açmış bana bakıyordu.
Bir anda beynimde çarpan şimşeklerle kendime geldim.
-"Ne işin var senin burada."
-"Prenses bu bu kadar büyütülecek bir şey mi? Bizi bitirebilecek bir şey mi?"
Düşününce mantıklıydı.
-"Hayır."diye mırıldandım o da devam etti.
-"Senin hastaneye kalkmana gerek yoktu. Benim de Camilayı gözüne sokmama biz normal insanlar değiliz.
Biz farklıyız. Biliyorsun bizim karanlık kocaman sonu olmayan bir boşluğumuz var. Ama uzayda öyle. Düşünse kapkaranlık kocaman sonu olmayan birşey ama yıldızlar ve gezegenlerle nasıl aydınlanıyor.
Nasıl güzelleşiyor."dedi ve yanıma geldi. Yana kaydım. Uzandık birlikte.
Haklıydı!
Bizimde şansımız vardı. İnsanlardan farklı kocaman bir boşlukta bizim parıldayan hayata anlam yükleyen yıldızlarımız vardı.

Bizim ölümle yaşam arası belirsizliğimiz vardı. Gülümseyip ona baktım. O kadar yakından bakınca aklıma ilk gelen şeyi söyledim.
-"Tanrıya seni bana verdiği için şükredicem."gözlerindeki o heyecan parıltıları ve kalbinin üstündeki elim heyecanını bana da yaşatmıştı.
-"Prensesimmmm."dedi ve alnımdan öptü. Kokusuyla uykuya daldım.

Kayıp giden yıldızlardandık belkide...
Ama haberimiz yoktu işte!

Kız en son bayıldı ve bu devamı ben bölümleri karıştırdım.
Yorum ve Vote verin.
Verir misiniz?