sick// shawn mendes

27-

Gelen mesaja gözlerim dolu dolu baktım.
Madem benim için dönmüştü o zaman belkide biraz benimle uğraşması gerekiyordu.
Mesela benim için turu kesebilirmiydi?
O kadar değerli miydim?
İçeri giren Shawnla göz göze geldiğimden tam bir saat geçmiş ve ben buradan çıkmış eve gelmiştim. Shawn mı?
Çekingence odaya girdi ve gözlerime baktı.
Ona bakabileceğim en ruhsuz bakışı attım.
-"Alice bak-"
-"Kes senin sesini bile duymaya tahamül edemiyorum."
Gözlerindeki kararlılık gitmemişti.
İnatla bana bakıyordu.
-"Haklı değilsin. Ben de haklı değilim.
Ama sorun şu ki biz kırıldıkça birbirimize bağlanıyoruz."dedi ve elimin üstüne elini koydu.
-"Ben seninle hayatın tadına varıyorum. Ama ilk başta yaptığımız hatalar bizi yola getirdiğini görmemek kör olduğumuzu gösterir. Farkında mısın. Bilmem ama seninle olduğumuz zaman daha neşeliyiz. Sadece öfkemizi kontrol altına alamıyoruz."bir süre gözlerime baktı. İç sesim bana bağırıyordu. Seni suçlu buluyor!
Onu nasıl affedersin?
-"Shawn..."dedim ve yüzünü inceledim.
O kirli dudaklarına iğrenerek baktım. Camilayla öpüşmüştü.
Diliyle dudaklarını yaladı. Gözlerine baktığımda gülmemek için kendini tutan bir ifade gördüm. Beynimin içinde yankılanan ses Sana oyun oynuyor teslim olmanı istiyor!diyordu.
-"Git!"dedim. Ona sertçe ve elimi çektim. Şok olmuş bir ifade vardı yüzünde.
-"Artık eski Alice yok karşında. Tabii sen o Alice fahişe olarak görüyordun ya neyse."içimdeki köpüren ateşi körüklüyordum.
-"Shawn bitti. Sana inanmam için hiçbir sebep kalmadı! Bırak peşimi."
Gözlerim yanıyordu. Sinirden kıpkırmızı olduğum kesindi.
Bana bir an öyle baktıki herşeyi bırakıp ona sarılmak geldi ama yapamadım.
Gözleri kızarmış bir şekilde baktı.
-"Sen bilirsin. Ama sadece bir şey istiyorum sadece bir şey."dedi yalvaran gözlerle.
Başımla onayladım.
Bana yaklaştı ve elleri yanaklarımı buldu.
Yüzüm bu sefer alev alırken ona bakmakta güçlük çektim.
Gözlerimde dolaşan bakışlarına meydan okurcasına ani bir cesaretle baktım ama o an dudaklarımın üstüne kapanan dudakları elimi ayağıma dolaştırmıştı.
Aklımdaki düşünceler su yüzüne çıkmadan ittirdim.
Gözlerindeki cesaret kırılmıştı.
-"Peki...ben gideyim."dedi ve arkasını dönmeden sakladığı sırıtışı gördüm.
Kapının kapanmasıyla kendimi yatağa attım.
Shawn beni oyuna getirmişti. Şimdi pes etmeyecektim.
Evet özlemiştim.
Ama umrumda değil bu işin sonunda ikimizde akıllanmış olacaktık.
Ya ama ben kendimi çok yalnız hissediyorum. Okuyan var ama vote veren yok. Herkese teşekkürler.
Bu arada finale yaklaşıyorum.
Artık final olma zamanı geldi geçiyor bile...
Neyse.
Sizi seviyorum.
Thank youuuuuuu:);):);):)