sick// shawn mendes

13-

Shawn bana mektup yazmış.
-"Biliyor musun ne diyeceğimi bilemiyorum.
Tek bildiğim şey sen yokken içim sıkılıyor. Resmini görünce kalbim yerinden çıkacak gibi atıyor. Kalbim yaralı ve biliyorumki seninkide yaralı...
İsmini duyunca heyecandan ölecek gibi hissediyorum. Merakla bakıyorum etrafa senin olmadığın her yer bana cehennem!
Bir kaç gündür biliyorum.
Almanyadasın.
Fazlasıyla uzak. Bir o kadarda yakınımdasın.
Olsun gerekirse geleceğim.
Seni...
Seni seviyorum.
Yıldızlara baktıkça seni hatırlıyorum.
Bana seni fısıldıyorlar.
Adının bana verdiği heyecan deprem etkisi yaratıyor.
Ben anladım...
Seviyorum...
Seviyorum!
Evet!
Ben seni seviyorum...
Kendine iyi bak prensesim
-Shawn Mendes

Üç hafta geçti. Fazlasıyla özlemiştim.
Gözlerinin kahvesini. Meraklı heyecanlı o gözleri...
Ya da boşver ben onu özlemiştim.
Bu kadar uzak kalmak yetmişti.
Telefon çaldı.
-"Alo?"dedim yine bakmamıştım.
-"Şey..."onun sesiyle donmuş kalmıştım.
Gözlerimden anında yaşlar akmaya başlamıştı. Yaralar yeniden kanıyordu. Beynim sanki sarsılıyordu.
Ürkek bir kuş gibiydim. Cesaret lazımdı bana!
-"Ben yanına gelmek istiyorum."
Sustum. Sessizce düşündüm. Zordu.
-"Shawn ben...bilmiyorum."
gerçektende sindirememiştim.
-"Lütfen konuşmamız gerek ve ben senin isteğinle olsun istiyorum."
-"Peki."dedim ikna olmuş bir sesle.
-"Seni özledim."dedi. Donmuş kalmıştım içimden aynı şeyleri hissediyoruz dedim.Cevap vermeden kapattım. Burada olduğum sürece hiç rahatsızlık çekmemiştim. Bunları şimdilik boşver dedim kendi kendime.
-"Geliyor."diye fısıldadım.
-"Geliyor. Geliyor!!!!"diye bağırmaya başladım. Dayım içeri gelip
-"Hey ne oluyor.?"
-"John o geliyor!"dedim bir kez daha.
-"Kim?"
-"Benim için buraya geliyor!"
-"Demek ki seni seviyor."
-"Beni seviyor ve geliyor!"
-"Güzel Peki bu kim?"
-"Shawn Mendes!"dedim John dayı bana arkadan sarıldı.
-"Benim miniğim büyüdü."
-"Evet!"dedim mutlulukla.
-"Biliyor musun bazen geri çekilip sadece izlemek daha etkili oluyor düşünmekte sevmekte sevilmekte aşkta... Bazen sadece bir damla göz yaşı bazen sadece kalp kırıkları cam gibi batardı. Kanatırdı. Yaralardı. Önemli olan ne hissetiğindi. Duygular ilişki gibi konularda buradan değil buradan sorulur."dedi önce beynimi sonra kalbimi göstererek.
Gülümsedim.
-"John seni çok seviyorum."dedim ve dayıma sıkıca sarıldım.
---
Saatlerdir tek kelime konuşmadan denize bakıyorduk. Sonunda dayanamayıp sordum.
-"Konuşmak için geldiğini sanıyordum."dedim. Gözleri beni buldu ve başıyla onayladı.
Birkaç dakika düşündü.
-"Belkide biz böyle olmamalıydı. Falan demek istemiyorum geçmiş geride kaldı. Sadece bizim yaptığımız hatalar söylediğimiz kırıcı sözler var. Ben bunları düzeltebileceğimizi düşünüyorum. Bir telafi. Kırdık kırıldık ama bunları silip yeni bir başlangıç gerektiğini düşünüyorum."
Dinledim. Umutla bekledim. Gözlerinden geçen her duyguyu izledim. Ağzından çıkan her sözcüğü tekrarladım. Haklıydı.
-"Haklı-"
-"Şimdi herşeyi geride bırakıp benimle ol mutlu olalım. Hiç değilse birşeyler yapalım!"dedi
Gülümsedim.
-"Peki ben sanırım kısa konuşacağım.
Neler olduğunu bilmiyorum ama ilk zamanlar seni affetmeyi beni affetmeni düşünemiyordum. Bu imkânsızdı. Şimdi pek önemsemiyorum. Sadece...sadece seninle..."devam etmeme izin vermeden sarıldı. Yanağıma bir öpücük bıraktı.
-"Uzun zaman sonra doğru birşey yaptığımı hissettim. Senin sayende."
Kafasını yukarı kaldırıp gülümsedi.
-"Yıldızlar yine yanımızda her zaman olduğu gibi."dedi
Vote ve yorum lütfen
:):):)Dayanamadım bölüm attım:):)

Ve genç kız gecenin karanlığında
yıldızlara son kez elini uzattı.
Çünkü artık elini tutacak biri vardı!
Kalbini gözü kapalı emanet edecek biri...