sick// shawn mendes

11-

I thought that I'd been hurt before
But no one's ever left me quite this sore
Your words cut deeper than a knife
Now I need someone to breathe me back to life

Got a feeling that I'm going under
But I know that I'll make it out alive
If I quit calling you my lover
Move on

You watch me bleed until I can't breathe
Shaking, falling onto my knees
And now that I'm without your kisses
I'll be needing stitches
Tripping over myself
Aching, begging you to come help
And now that I'm without your kisses
I'll be needing stitches."mırıldanıyordum.
Onu hatırlıyordum. O günü o sözleri gecenin karanlığında kaybolan göz yaşlarımızı. O gözlerindeki nefreti.
Kalbimdeki yarayı.
Onun acısını.
İğrenç sözlerimizi...
Biz çok kırmıştık. Kırılmıştık.
Aslında katil olmuştuk.
Ruhumuzu yaralamakla kalmamış aynı zamanda öldürmek istermiş gibi bir çok bıçak saplamıştık.
Yeniden mırıldandım
Titrek sesler çıkıyordu.
But I know that I'll make it out alive

(Ama biliyorum canlı kurtulacağım)
Şarkı sözleri bizi anlatıyordu.

Neyse fazla duygusaldım.
Yataktan kalktım ve annemin yanına gidip
-"Anne ben bir kaç aylığına dayımın yanına gitmek istiyorum. Okul kapanıyor bu hafta. Nasıl olsa yapacak birşey de yok."
-"Peki birlikte gideriz."
-"Anne anlamıyorsun herşeyden uzak kalmak istiyorum."sessizce bana baktı.
-"Peki Bebeğim."dedi.
-"Sen ben yokken Zoeyi ve Bella yı yalnız bırakmamaya bak."dedim.
Sonrası uyumakla geçti...

Gece yarısı keskin bir ağrıyla uyandım.
-"Anneeee."diye bağırdım.
Midem bulanıyordu. Bir an bayılacak gibi oldum. Annem odaya girince
korkuyla beni izledi.
-"Tatlım. Taksi çağırayım."Odadan çıktı. Sessizce bekledim. Midem fazlasıyla bulanınca çığlık atıp banyoya koştum. Kustum. Öğürme sesleri daha çok midemi bulandırıyordu.
Bir kaç dakika sonra kapı açıldı ve annem içeri girdi.
-"Şşşş bebeğim geliyor."dedi saçlarımı bir kenarda toplayıp.
Ayağa kalktım ve ağzımı sildim ardından gözlerimi.
Hemen bindik ve doktora gittik. Fazlasıyla berbattım. Serum yedim.
Odaya geçtim yine. Annemle doktor beni kovmuş konuşuyorlardı.
Telefonu aldım. O ezbere numarayı aradım.
-" Alo?"dedim. Çalıyordu ama açmıyordu. Lanet olası telefonları.
Ondan bir kez daha nefret ettim.
Ondan değil.
Kendinden!
Haklıydı!
Huzursuz bir şekilde uyudum. O iğrenç hastane kokusuna yine zorunlu kaldım.
Gecenin karanlığında yıldızlara son kez elimi uzattım.
---
Sabah ilk uçakla gittim. Uzaklaştım buradan. Göz yaşlarım yine hızlıydılar.
Ağlamak bitmişti artık. Dayımın kocaman şirketinde çalışacak biriyle çarpışacak ve aşık olup evlenecektim.
Dayımın tatlı adamdır. Mutlu olacaktım. Almanyada!
Bekle beni Almanya geliyorum. Shawna inat geliyorum!