sick// shawn mendes

10-

Sevgili okuyucularım vote ve yorum yaparsanız çok sevinirim.
İyi okumalar:):):)
Evde tam bir haftadır oturuyorum.
Okula gidip gelmekten fazlasıyla sıkıldım. Altı ay sonra ameliyat olacaktım. Durumum gittikçe kötüye gidiyormuş. Ancak o zamana kadar toplayabilirsem altı ay sonra gerekse ameliyat gerekmiyorsa ilaçlar...
Zoe ve Bella bizdeydi. Eğlenmek için bara gideceğiz. Yine bir heyecan yine bir aksiyon arıyorlardı.
Bir gerçek gittiğim her yerde onunla belki karşılaşırız diye etrafıma bakınır ama onu göremeyince de keyfim kaçar ortamda sıkıcılaşır.
Bu yüzden onun takıldığı yerlerden birine gidiyoruz!!!!
-"Peki şu deri etek üzerine göbeğini açık bırakan yarasa tişörtünü giy!!!"
-"Altına botlarımı giysem mi?"
-"Evet."diyen Bellaya bakıp
-"Ay hiç keyfim yok."dedim.
-"Ayyy işte eğlenmeye gidiyoruz zaten."dedi Zoe.
---

-"Burası fazla..."
-" Güzel."diye beni tamamladı Zoe.
Bizim okuldan Jacob ve Liamda gelince içeri girip bir masaya oturduk.
Sohbete başlamadan içki söylediler.
Bir defalık içki istedim.
Biz kahkahalarla gülerken sahneye çıkan Shawnla şok oldum. Bir haftadır onu bekliyordum. Buradaydı.
Stitchesı söylemeye başladı.
Bizim grup  kalkıp oynamaya başladılar. Liam masada benimle oturup bekledi. Konuşmadık hiç. Gözlerimden akmak için direnen yaşlara zor dayanıyordum. Onun o mimiklerini o kadar özlemiştimki gidip sarılmak istiyordum.
-"Özür dilerim özür dilerim."diye tekrarladım.
Shawnın odasına girdiğim gün aklıma geldi. Kendimi yatağa bırakmış ve ağlamıştım. Yatağın üzerine beyaz bir kart üzerinde
-"Özür dilerim özür dilerim
özür dilerim."
-Alice...
Yazmıştım. Korkuyordum.
Gözlerimi açtığımda göz gözeydik.
Bana bakıyordu. Ayaktaydı sahnede bana bakıyordu. Ona özür dilercesine baktım.
-"Ara verelim."dedi ve sahneden gitti.
Gittiği yere bakıyordum.
-"Git."
-"Hadi git ne bekliyorsun?"
-"İhtiyacınız var."dedi elini omzumdan çekip oturdu. Zoeye teşekkür ederim der gibi bakıp  hızla sahneye çıktım. Görevliler bana bakınca
-"Tanıyorum."dedim. Onaylamaz bir şekilde baktılar ama gittim. Seçeneğim yoktu. Kapı bahçeye açılıyordu. Açtım derin bir nefes alarak. Yerde oturmuş gözleri dolu Aya bakıyordu.
Bana kafasını çevirmeden.
-"Lütfen git."dedi. Başımı olumsuz anlamda salladım.
-"Git!"diye bağırdı. Gözlerim yaşlarla dolu baktım ona çaresizce.
-"Kendimde...seninle konuşacak cesareti ve yüzü...bulamıyorum. Korkuyorum. Seni kaybetmekten belkide çoktan kaybettim. Sadece ben...ben korkak bencil biriyim... Ben...ben kendime bile söz geçiremiyorken sen bana hayatımdan çık git diyemezsin. Çünkü biliyorum desen bile yapamayacağım. Nedeni..."Uzun bir süre bekledim. Diyecek bir şeyim yoktu!
-"Nedenini bilmiyorum. Ama bak sen yokken ben çok yalnızım. Senin yanında olmamı yıldızlar bile destekledi. Ben gecenin karanlığına sığınırken o gün konser çıkışı
-yüzünde şok olmuş bir ifade vardı-
yıldızlar ortaya çık dercesine beni aydınlatıyorlardı. Ben yapamam. Uzak duramam." Bana baktı. Uzun bir süre birşey demedi.
-"Git. Lütfen git. Yalvarırım git!"dedi sinirle.
-"Anlamıyorsun. Ben gün geçtikçe-"
-"Kes zırvalamanı dinlemiyeceğim. Sadece sen bir oyuncaktın. Beni mutlu edecek düzelmemi sağlayacak. Geçti gitti. Bir hevesti sadece."
Gözlerimden yaşlar boşanıyordu.
Katı bir şekilde baktı ve
-"Şimdi git. Gitmeni istiyorum oyuncağım. Gitmeni!"gözleri yaşlarla doluydu. Ben onun gözlerine mi inanmalıydım yoksa sözlerine mi?

-"Gitmeni istiyorum oyuncağım. Gitmeni!"
-"Gitmeni."
-"Oyuncağım."
-"Gelip geçici bir hevesti."
-"Beni mutlu edecektin."
-"Geçip gitti."
-"Kes zırvalamanı."

Belkide kalbine!