Wattpad Reader Na Na-Inlove Sa Isang Wattpad Writer

XVII: WEST HILL CONFESSION II

-----

Secret PoV //

Kahit anong pangit ng ugali ni Rust... kailangan ko siyang kausapin. Hindi ko na ikokompirma kung siya si Demosthenes o ano. Sigurado na akong siya si Demosthenes. Parehas ang nararamdaman ko sa kanila.

Gusto ko silang i-comfort at sabihang 'okay lang yan', hawakan sa kamay.... yakapin... lahat ng yun. Yun lang ang alam ko. Demosthenes lost "someone" he loved, Rust lost Heather, a girlfriend he loved most. Wala nang mas matibay na ebidensya pa dun.

He is Demosthenes, I'm sure of it.

Napatayo ako ng tuwid nang biglang dumako sa akin ang malulungkot na mata ni Rust.

Suddenly, his gazes flared up like fire on cedar wood. Mula sa pagiging malungkot, naging parang leon ang expression ng mukha niya.

Galit siya!! Galit siya sa akin!! Oh mhy!

"WHAT ARE YOU DOING HERE?!" he asked through gritted teeth.

Napako ako sa kinatatayuan ko. "UMMMM. ANO... AHM... KASI...----"

Nagmamadali siyang lumapit sa kin. He towered over me and like a wild beast over his prey.

"WHAT ARE YOU DOING HERE?!" ulit niyang tanong sa nanlilisik na mata.

"I... ANO... GUSTO KO LANG SANANG..... M-MAKITA---" kandautal kong sabi.

"I TOLD YOU TO STAY AWAY FROM ME, DIDN'T I?!! AT NGAYON NANDITO KA, PARA ANO?! YOU'RE STALKING ME?!!"

Napatungo ako.

Bahagi ng sinabi niya ay may bahid ng katotohanan. "GUSTO KO LANG SANANG.... KAUSAPIN KA.. " sabi kong nakatungo.

Hinawakan ako bigla ni Rust sa braso. "STAY... AWAY... FROM... ME!! I DON'T WANT YOU NEAR ME, UNDERSTAND?!"

Padarag niya akong binitawan. At tsaka siya naglakad palayo.

"I LIKE YOU!!!" sigaw ko sa kanya. Napatigil si Rust sa pagkagulat.

Well, ako rin... nagulat din ako sa sinabi ko pero what da hell! Yun naman talaga ang gusto kong sabihin sa kanya. I like him since I first saw him. And I like him as Demosthenes. My Demo.

Dahan-dahang lumingon si Rust sa kin. He bore an expression so deadly I almost died.

"I... HATE... GIRLS... LIKE.. YOU." said Rust. At nagmamadali siyang tumalikod bago nawala sa paningin ko.

Ouch! My first ever rejection!! Napaupo ako sa tabi ng isang bato. Namamanhid ang katawan ko. First time kong mag-confessed at.... na-reject pa ako.

Lunudin ko na lang kaya ang sarili ko sa lawa. At nang mamatay na din ako.

Whaaaaaah! Iyak na! Tch. Bakit siya ganun? Masyado siyang.... masakit magsalita!

Ganito bang klase ng sakit ang nararamdaman niya araw-araw kaya ganun na lang ang kalamig ang puso niya!

Tch! Ah basta! Hindi ko siya susukuan! Kung matigas ang puso niya, mas matigas ang ulo ko! Ha ha! Bleeeh!

"HEY MISS! NAG-IISA KA?" biglang sumulpot sa tabi ko ang limang lalaki na pawang naka-uniform na pang- West Hill at pinalibutan ako.

"MUKHA BA AKONG TATLO SA'YO?!" angil ko. Nagngisian ang mga lalaki na parang mga demonyo. Kinabahan tuloy ako.

"MABUTI KUNG GANUN... MASAYA 'TO... WE ARE GOING TO PLAY..." lumapit sa 'kin ang mga lalaki kaya napatayo ako at nagtry tumakbo pero nahiklas ako nung dalawa sa kanila at hinawakan sa braso.

"BITAWAN NIYO AKO!! MGA PESTE!! SISIGAW AKO!!" banta ko.

"SUMIGAW KA, WALANG MAKAKARINIG SA'YO DITO... ALAM MO BANG ITO ANG PINUPUNTAHAN NG MGA MAG-JOWA PAG GUSTO NILANG MAG-ANO... HAHAHAHA!"

Mga bastos.

Nagpumiglas ako pero masyado silang madami at malalakas.

Shiiiiit! Maga-gang rape pa yata ako!! Kinaladkad ako ng mga lalaki patungo sa likod ng isang malaking puno.

"BITIWAN NIYO AKO!! WAAAAHH! TULONG! TULONG!! WAAA-----" tinakpan nila ng panyo ang bibig ko. Holy sheeeet! Ayokong mabiktima ng rape! Sobrang nanginginig ang buong katawan ko. At sobrang takot na takot ako!!

Ito ba ang mapapala ko sa pagiging.... CURIOUS?!! Parang mga demonyo ang pakitingin ko sa mga lalaking nagtatawanan.

Diyos ko, ngayon lang po ako hihingi ng tulong sa inyo. Padalhan niyo po ako ng anghel na magliligtas sa kin sa pagkakataong ito.

Papa, maawa ka sa anak mo, tulungan mo ako.... Napapahikbi na ako. Hiniklas ng mga lalaki ang suot kong blouse. Tumalbog na pati yung kuwentas ko. At hindi ko na alam ang nangyayari.

Nang biglang.... tumalsik palayo ang isa sa mga lalaki at humampas sa puno!!

Natigilan ang lahat.

"MANNERS, GENTLEMEN! WHEN A GIRL SAY NO, DON'T FORCE HER!"

Si......... VALENTIN!!! Thank God!

Parang may matinding baha ng relief ang dumagsa sa dibdib ko. Bumakas ang takot sa mukha ng mga lalaki.

Na para bang.... kinatatakutan nila si Valentin. Pero bakit? Hindi naman gangster si Val ah.

"V-VALENTIN.. YOU HAVE NO BUSINESS HERE----" lumabag palayo ang lalaki sa isang sipa lang ni Valentin.

"I AM VALENTIN... I DON'T NEED INVITATIONS. DI BA?" cool lang na sabi ni Valentin bago ngumiti. Upon smiling, nagpulasan palayo ang mga lalaki. It seems like they're afraid of his smile.

"SLICK! COWARDICE VERMIN!" he muttered bago tumingin sa kin. Tumaas ang isang kilay niya. "I WON'T ASKED YOU KUNG OKAY KA LANG BECAUSE THAT'S STUPID... BUT AT LEAST I WANNA TELL YOU, JUST SO YOU KNOW........ EXPOSED NA YANG ISANG DIBDIB MO..." at tsaka siya ngumiti.

HOO MAMA! Natakpan ko dali dali ang dibdib ko. Tumawa si Valentin at hinubad ang suot niyang trouser bago inabot sa kin. Then tumalikod siya. "FIX YOURSELF... TELL ME WHEN TO LOOK. TCH! WHAT A TROUBLESOME GIRL," he chuckled.

-----