Wattpad Reader Na Na-Inlove Sa Isang Wattpad Writer

LX: BREATH

  Sunny's PoV

Yes! Magsa-summer vacation na! Thank God, nairaos ko ang finals ng hindi sumasabog ang utak. At nagawa ko yun sa tulong ni Valentin. Bakit?
Aba! Siya lang naman ang nagtutor sa akin para mas madali kong maintindihan ang mga subject na dati ay tumutorture sa 'kin. Magaling magturo si Valentin, malinaw siyang magpaliwanag. Bagay siyang maging professor.
Nung tinanong ko siya kung anong gusto niyang maging profession balang-araw. Ang sagot niya ay,

"GUSTO KONG MAGING PROFESSIONAL BASEBALL PLAYER. AT MAKAPAGLARO SA MAJOR LEAGUE!"

Walang baseball league dito sa Pilipinas kaya sa ibang bansa niya lang pwedeng tuparin ang pangarap niya. Naisip ko na, kung gusto ni Valentin na matupad ang pangarap niya, kailangan niyang umalis dito at iwan ako. Yun ang hindi ko maisip kung kaya ko ba.

Lampas isang buwan na rin kami sa relasyon na 'to. At so far, hindi pa naman kami nagkakasawaan sa mukha ng isa't isa. Haha! Tch! With Valentin, nah! I doubt it kung mangyayari yun.

"HOY BABAE! LUTANG KA NA NAMAN," untag sa akin ni Mama habang kumakain. "PUPUNTA KA BA SA SAN JUAN?" tanong niya.

Tumango ako. "OO MAMA, MAY GAME SINA VALENTIN NGAYON EH."
Kailangan ko talagang pumunta dahil baka ahitan ako ng kilay ni Valentin pag di ako dumating.

Pansin ko pa naman na parang matamlay siya nitong mga nakaraang araw. Pagkatapos kong kumain, gumayak na agad ako para umalis.

Malapit nang mag-start ang game nung dumating ako. Nakita ko kaagad si Valentin na naghihintay sa tapat ng gate at nakasimangot. Tch! Patay na naman ako nito.

"HEY," bati ko sa kanya bago tabinging ngumiti. Automatic na tumaas ang kilay ni Valentin.

"YOU ARE LATE! ALAM MO BANG KANINA PA AKO DITO! SABI KO AGAPAN MO PERO LATE KA PA RIN. TINATAWAGAN KITA SA PHONE MO PERO DI KA SUMASAGOT, ANO NAIWAN MO NAMAN YUNG PHONE? IDIDIKIT KO NA YUN SA NOO MO NANG DI MO LAGI NALILIMUTAN EH BLAH BLAH BLAH BLAH BLAH BLAH..."

There he go, my sweet Valentin. Pumutak na naman siya ng walang humpay. Haist!

"SORRY NA," sabi ko.

"I'LL FORGIVE YOU, ON ONE CONDITION..." sabi niya. Eto na naman po kami sa kondisyones niya.

"ANO YUN?" tanong ko.

"MAY UTANG KA SA'KIN NA KISS," Valentin said slyly.

"ANO?!" gulat ko. "PWEDE BANG IBA NA LANG?"

Valentin and I rarely kiss. Madalang talaga. Kalimitan eh sa pisngi, noo lang. Yung sa lips part, nah! Mga tatlong beses lang yata nangyari yun. At puro smack pa. Daplis, sabi nga niya.

Hinila na ako ni Valentin papasok sa field. At hindi niya ako sinagot sa pakiusap ko. Medyo kinabahan tuloy ako. Kasi pag nagkondisyon yan si Valentin, dapat talaga sundin.
Nyay! Takasan ko kaya siya?

Nag-intindi na naman ako ng kung anu-ano habang naglalaro sina Valentin. Inaayos ko yung mga pagkain para sa mga amphire nung sumulpot sa likod ko si...

"SASHA!! ANONG GINAGAWA MO DITO?!" gulat kong tanong sa kanya. Pamilyar yung itim na jacket na suot niya, hindi ko lang matandaan kung kanino ko nakita. Ngumiti si Sasha.

"A... FRIEND INVITED ME HERE," sagot niya. Matagal ko na siyang di nakita. Month ago nung magdrop-out siya sa school. Family problem daw ang rason.

"TALAGA? SINO?" Wala naman akong kakilala dito na may koneksyon kay Sasha.

"SI.. ANO... SI ... RUST!" sagot niya na parang nahihiyang ewan.
Teka. Teka. Sino daw? Si Rust ba yung nadinig ko?

"SI RUST?! MAGKAKILALA NA KAYO NI RUST?!" tanong ko ulit.

Tumango siya at tumingin-tingin sa paligid. "YEAH... I... WE... " hindi maituloy ni Sasha ang sasabihin niya dahil parang may pumipigil sa kanya. Sa huli, ngumiti lang siya. Yeah.

Common Sasha. Very secretive.
Tinulungan ako ni Sasha dun sa mga pagkain, buti na lang talaga nandyan siya. Daming gawa, hindi tuloy ako makapag-cheer kay Valentin.

Tch! Sabagay, hindi na kailangan, dami niyang taga-cheer eh. Mga manonood!

Natapos yung game na pnalo sina Valentin. Hindi ako makalapit sa kanya dahil kailangan kong intindihin yung mga Panel of Boards.

Papunta ako sa storage room nung makita ko si Valentin at Rust na nag-uusap sa di kalayuan. At mukhang may pinagtatalunan sila.

Kumukumpas-kumpas sa ere ang mga kamay si Rust na parang naiinis siya kay Valentin. May problema kaya? Anong nangyari? Madalas ko silang makitang magtalo pero pag lumalapit ako ay agad silang tumatahimik na parang walang nangyari.

Hindi ko tuloy maiwasang mangamba na baka may problema. Mamaya niyan, ako pala ang problema nila.

Bumuntunghininga ako at dinala na lang Storage room yung mga ginamit sa Game. Inayos ko na rin yung mga nagkalat na mga gamit doon.

Hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pinto ng Storage at makitang pumasok si Valentin.
He looked wary and tired.

Lumapit siya sa 'kin at umupo sa isang box na nasa tabi ko bago ako tinitigan. He stayed that way, he keep on staring at me, hanggang sa mailang na ako.

"MAY PROBLEMA BA?" tanong ko sa kanya.

Umiling si Valentin at ibinuka ang dalawang braso. "COME HERE." sabi niya.

Lumapit ako sa kanya. His arms automatically slip through my hips then to my back and began to hug me in a bone-crushing force.

"UI TEKA, ANO BANG NANGYAYARI SA 'YO? MAKAYAKAP KA PARANG SAWA AH," reklamo ko.

Niluwagan ni Valentin ang yakap niya at ngumiti. Meron lang akong napansin. Hindi umabot sa mata niya ang ngiting yun.

Hinawakan ko siya sa pisngi niya dahil nag-aalala ako. "MAY PROBLEMA KA BA? SABIHIN MO SA'KIN, KAHIT ANO PA YAN TUTULUNGAN KITA.." sabi ko.

Valentin's face grew wistful. "WALA. PAGOD LANG AKO." sagot niya. Tapos hinawakan niya din ako sa pisngi ko at tinitigan ang buong mukha ko.

"I COULD LOOK AT YOU FOREVER, YOU KNOW THAT," bulong niya sa mukha ko. "FOREVER AND I WILL NEVER STOP."

Parang may bumarang kong ano sa lalamunan ko.

"I WILL NEVER LEAVE YOU... EVER!" he muttered.

"AKO RIN," sabi ko. "DEVIL MAY TRY, BUT THEY WILL FAIL."

Ngumiti si Valentin pero unti-unti yung nabura habang lumalapit ang mukha niya sa mukha ko.

"ORAS NA NG PANININGIL," bulong niya.

Kumabog agad ang dibdib. Shoot! Alam ko nang mangyayari ito eh! May utang nga pala ako. The hell! Ipinikit ko na lang ang mata ko.

Then his lips touched mine and everything just stops. At first he was gentle, playing with my lips using his. It was a sensation you could never understand. Sweet like a honeysuckle. Tapos bigla siyang bumitaw, nabitin tuloy ako.

"OPEN YOUR MOUTH," bigla niyang utos. Napanganga tuloy ako sa gulat.

"GREAT," nakangising sabi niya. Tapos hinawakan niya ako sa ulo as he attacked my lips in a shocking passion.

It was more aggresive, more explosive. His mouth explored mine like an infant hunger for milk. His tongue moved in sweet twist as he tickles mine. Nawala ako sa sarili ako. Nauubusan na ako ng hangin pero hindi ako hinahayaan ni Valentin na makalayo, instead he was blowing wind through my lungs. Halos mapahiga na ako sa isang box sa likod ko. Valentin keep on pushing ang pulling me.

Kinagat ko ang labi niya at narinig kong umungol siya. He broke the kiss and looked at me in awe.

"YOU'RE DRIVING ME NUTS, " he said huskily.

Akmang hahalik ulit siya pero pinigilan ko. "HEP HEP HEP! ISA LANG YUNG UTANG KO, HINDI MADAMI! NAKAKARAMI KA NA!" sabi ko. Kailangan ko siyang pigilan hangga't matino pa ko.

Ngumiti si Valentin at hinila ako. "I KNOW... TINITINGNAN KO LANG KUNG MAKAKAHIRIT PA..." then he winked.

Pinitik ko yung noo niya. "PASAWAY!"
Valentin kissed me one more time at saka siya tumayo at hinila ako palabas ng Storage Room. Whoo! Buti na lang hawak niya yung kamay ko. Natumba na siguro ako dahil nanlalambot ang tuhod ko.

Mental note: wag nang hahayaang mapag-isa kasama si Valentin.

----