Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-3-

Fazla okuyan yok ama çoğalacağına eminim ondan devam ediyorum. Eğer hep böyle giderse paylaşmayacağım ama :S 
Her neyseee.
Yorum ve vote için teşekkürleer :D Bu hikayede de benle olanlara kalp!
Bu bölüm @unwantedhuman'ın =) Yorum için teşekkürler bebeeek :D
İyi okumalaar!

'Beni öldürecek misin ama neden?'

Gözlerimi ona çevirdim. Soğuk kanlı durmaya çalışıyordu ama gergindi. Şapkası her zamankinden daha gerideydi. Şimdi daha çok yakışmıştı. Kirpikleri adeta bir perde gibiydi. Uzun kirpikleri vardı. Cevap bekledim ama vermedi. Sadece defalarca yutkundu.

Porsche yutkundu.

'Bu da hayal mi?' diye sordum. Aslında korkmuyordum ama fazla merakım saçma sorular sormaya yöneltiyordu.

Büyük ama neşesiz bir kahkaha attı. 'Hayır bu sefer değil.'

Kafamı salladım. Sanki bunların hepsine hazırmışım gibi hissediyordum. Hiç şaşırmamıştım. Sadece birazcık üzülmüştüm. İlk kez bir erkekle aramda karşılıklı bir elektriklenme olmuştu ama oda beni öldürecekti. Annem hep küçükken bizim bu işlerde şanslı olmadığımızı söylerdi. Tamam ama bu kadarı da fazlaydı. Birinden hoşlanıyorum ve oda beni öldürmeye çalışan biri çıkıyor. Beni neden öldürmeye çalışıyor onu bile bilmiyorum.

Sesini düzeltmek için öksürdü. 'Ayağı kalk!' Bu adam kesinlikle iyi emir veren biri.

Ayağı kalktım. Gülümsedi. 'Ölümden korkmuyor musun?'

'Hayır sadece merak ediyorum.' dedim gözlerimi gözlerine dikerken.

'Neyi?' dedi emir verirmiş gibi.

Ona birazcık daha yaklaştım ve kasıklarına hızlı bir tekme attım. Hızla geldiğimiz istikamete doğru koşmaya başladım ama hiçbir acı hissetmemişti. Sadece bir ara afallamış sonra peşimden koşmaya başlamıştı.

Aradaki mesafeyi iyice kapattığında bana pes etmek düşmüştü ne olsa öyle böyle yakalayacaktı. Durdum ve ellerimi havaya kaldırdım.

Gülümseyerek yanıma geldi ve aynanda zihnime bir ses dağıldı. ‘Aferin akıllı kız.’

Nefesimi kontrol etmeye çalışırken. 'Bunu nasıl yapıyorsun?' diye sordum

Ellerimi arkada tutarak itekleyerek yürüttü. 'Bunu sonra öğreneceksin.' diye tısladı.

Onu rahatsız edecek sorular sormaya başlamıştım demek ki.

!Beni niye şimdi öldürmüyorsun?' diye tısladım ellerimi çok sıkı tuttuğu için canım yanıyordu ama ben Diana asla canımın yandığını kimseye söyleyemezdim.

'Bilmiyorum.' diye mırıldandı.

Ondan beklediğim cevap bu değildi.

'Nasıl öldüreceğini mi bilmiyorsun? Göstermemi ister misin?' Dedim gülerek.

Oda gülümsedi ama hiçbir şey demeden yürümeye devam ettik.

***

Lanet olası beni karanlık bir yere sokmuştu. Hiçbir şey görmüyordum ama o ezberlediği yollarda hiç takılmadan yürüyor gibiydi. Karanlıktan korkmazdım ama hep ürküyordum çünkü karanlıkta ortaya ne çıkacak bilemezsin.

'Burası niye bu kadar karanlık.' diye huysuzlandım.

Büyük bir kahkaha attı dalga geçerek. 'Çünkü burası mağara.'

'Burada mı yaşıyorsun?'

'Evet.'

Etkilendiğim erkek beni saçma bir yere getirdi sonra o saçma halüsinasyonlardan gördüm ve bunu onun yaptığını öğrendim sonra başımda bir silah ile uyandım şimdi ise mağarada yaşayan biriyle birlikte onun evine gidiyordum ve aklımda binlerce soru var. O kimdi? Beni neden öldürmek istiyordu? Ve tüm o şeyleri nasıl yapıyordu?