Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-17-

YORUM VE VOTE İÇİN TEŞEKKÜRLER :D YENİ BÖLÜMÜ ERKEN PAYLAŞTIM. BU HAFTA BÖYLE :D 
YORUMLARINIZI BENDEN ESİRGEMEYİN.
İYİ OKUMALAR.
MULTİ. MİKE

Söylediğim son cümle kafamda yankılanırken ben oyun salonunun yolunu tutmuş yürüyordum. Peşimden gelmemesine şaşırmamıştım ve üzülmemiştim. O Porsche tu beni şaşırtmıyordu. Beni öldürmeye çalışırken bana aşık olmuştu ve şimdi de aşık olduğu insana inanmıyordu. Beni seviyordu biliyordum. Buna inanmıştım. Bana seni seviyorum hiç dememişti ama inanmıştım. Duymadığım ama hissettiğim bir şeye inanabilmiştim ama o benim söylediğim bir şeye inanmamıştı. Katerinayı çok iyi tanıdığını düşünüyordum. Yanılmıştım.

Oyun salonunun önüne geldiğim de önümden birkaç sahne geçti. Porsche la kumar oynarken, o vurulduğunda beni çağırdığında… O zaman bana güvenebilmişti şimdi niye güvenmiyordu? Bunu kıskançlıktan yaptığımı mı sanıyordu? Yanılıyordu. Ben sadece mutlu olmak istemiştim o ise eski sevgilisini işin içine sokmuştu. Sonunda anıları bırakıp kendimi içeri attım.

Birkaç kapı geçtikten sonra kendimi bilardo kapısından içeri attım. Alkol kokusu beni kendine çağırırken yanımdan Green geçti.

‘Green?’

Green gözlerini kocaman açtı.‘Diana? Ah yaşıyorsun.’

‘Yaşıyorum Green. Biraz konuşalım mı?’

Yukarıda olan kaşları çatıldığın da yanlış kişi mi diye düşündüm ama bana hiç de öyle gelmiyordu. Kafasını yavaşça salladı ve çalışanların dinlenme yerini işaret etti. Kafa salladım ve oraya girdim. Birkaç dakika sonra oda geldi.

‘Ne oldu Diana?’

‘Green. Söylediklerim sana saçma gelebilir ama biliyorum sende bu işin içindesin.’

Derin bir nefes aldım. Biraz sonra sadece birkaç yıldır tanıdığım selam vermek dışında konuşmadığım birine danışacaktım belki de o da kovulmuş melekti ya da düşmandı ne bile bilirdim ki?

‘Seni dinliyorum Diana. Yoksa hile mi isteyeceksin.’

‘Ah saçmalama ben hile kullanmam.’

‘Biliyorum. Peki ne istiyorsun?’

Şüpheli sesi beni biraz daha huzursuz etti. Emin değildim. Sinirle bunları yapıyordum.

‘Porschen kim olduğunu biliyor musun?’

Yutkunuşları ve göz kaçışları bir ipucuydu ama o kaçmaya seçti.

‘Bunları bana niye soruyorsun?’

Her zamanki tepkiler... Soruya soruyla cevap vererek zaten yenilmişti.

‘Çünkü öğrenmem gerek.’

‘Ondan uzak dur Diana.’

‘Niye?’

‘Sen beni dinle evlat.’ Derken kapıya doğru döndü.

Size kızınca çok tehlikeli olduğumu söylemiş miydim? Green'nin kolundan tutup onu duvara yapıştırdım ve cebimden çıkardığım küçük çakıyı boğazına dayadım.

‘Beni bunu yapmaya zorlama Green.’

Büyük bir yutkunuşla ‘Beni dinle Diana. O-o bir kovulmuş melek.’

‘Bunu biliyorum. Bilmediğim bişey söyle.’

‘Başka bir şey bilmiyorum.’

Nefesleri hızlaşmıştı.‘Mistral- mistral ne?’