Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-5-

Bölümler geç geliyor biliyorum nedeni okuma sayısının artmasını bekliyorum bu bölüm daha hızla artarsa yb çabucak gelir hatta yarın bile gelebilir =) Sizi seviyorum melekleeer yorum ve vote atmayı unutmayın atanlara minnettarıım.

Bu bölüm @TcAyseDidemAvsar'ın yorum için teşekkürleeer bebeeek =D <3

'Nerdesin?' diye bağırdım var gücümle.

Yine cevap gelmedi. Çözememiştim bunlar zihnimin oyunları mıydı? Yoksa gerçek mi? Ya tekrar beni öldürmeye çalışıyorsa?

Düşünmeden sola döndüm. Tanrım! Ecelime kucak açıyordum.

'Harry!'

Karşımda kanlar içinde yatıyordu.

‘Ah’ diye inledi. Sonra ise gücünü beni azarlamak için kullandı 'Bana böyle seslenmeyi kes!'
Huysuz.

Tişörtünün arkasında bir sürü yuvarlak izler vardı. Hepsinden kanlar hızla sızıyor ve yere doğru dökülüyordu. Küçük bir kandan havuz olmuştu.

'Niye?' Dedim hızla yanına gittim ve başına çömeldim.

'Şimdi konuşmamız gereken konu bu mu sence?' Dedi gülerek ama gülümsemesi acı yüzünden yarıda kesildi. Acıyla inledi. Bir an acı değil de zevkten inleyişini hayal ettim. Nefis görüneceğine emindim. Tanrım! Ne düşünüyordum ben? Ah! Lanet hormonlar! 'Sen.. Sen.. Sana ne oldu?' Sonunda cümleyi düzgün kurabildiğimde derin bir nefes aldım.
Aklına gelince yüzünü buruşturdu 'Yara izlerime ateş ettiler.'

Şaşırtıcı bir ses çıkardım. Vücudum soğudu. O burada ölürse benim üstüme kalabilirdi. Ne bencil bir insanım ama!

'Ölmem merak etme. Sadece acı çekiyorum.'

Ellerimi o küçük ama derin yara izlerinde gezdirdim. 'Sakın bayılma Diana! Senle de uğraşamayacağım.'

'Ben...Sen çok kan kaybetmişsin.' 
Ben niye düzgün cümle kuramıyorum ki?

'Bana yardım etmelisin. Edecek misin?'

Biraz kuşkuyla başımı salladım. Ellerini acı çekerek ceplerine götürdü ve bana oradan çıkardığı araba anahtarını uzattı.

'Jeep yolun başında.'

Aklıma aşçının yardımseverlikle verdiği araba geldi. O arabayı burada bırakamazdım. Adam bana güvenip arabasını vermişti üstelik bir yalan üzerine

'Bende araba var Har-Porsche.'

Porsche sinsi bir şekilde gülümsedi. Sanırım onun uyarlarına kulak asmam hoşuna gidiyordu. Aynı bir diktadör gibiydi. İyi olarak gözükmeyen çalışan ama daima kötü olan adam.. Ayağı kalktım ve koştum.

Kaçıyor musun? 
İçimde yayılan ses biraz beni huzursuzlaşsa da arkama dönerek bağırdım 'Hayır!'

Park ettiğim aşçının arabasına bindim ve arabayı son hızla Porschen olduğu yere sürdüm. Tam kavşağın orada durdum. Porsche duvara dayanmıştı etrafında kandan oluşan bir göl vardı. Sanki bu göl daha fazla genişlemişti. 
Tamam beni kan tutmazdı ama bu kadar kan fazlaydı!

Arabadan indim ve hızla yanına gittim.

'Şimdi ne yapacağım?'

'O araba senin değil. Kanlıyım!' diye inledi.

'Kes sesini ve bin şu arabaya!'

Acıyla inledi. 'Yardım etmezsen nasıl binebilirim?'

Hemen yanında dizlerimin üstüne çöktüm. Omuzları çok fazla genişti. Tanrım! Benim omuzlarımı ezebilirlerdi. Onu nasıl kaldırabilirdim ki? Ayağı kalktım ve ellerini avuçlarımın içine aldım. 'Hadi.' diye onu zorladım. İlk dizlerinin üstünde durdu sonra sağ ayağının tabanını yere bastı ve ayağı kalktı. Ardından bir kolunu omzuma atarak arabaya kadar yürüdük. Beni öldürmek isteyen birine yardım ediyorum. Ne kadar da merhametli bir kızım. Binmeden önce üstündeki kıyafetleri yere attı.