Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-13-

Biliyorum bölüm çok geç geldi özür dilerim. şu çıldırtan aşk final olduktan sonra daha sık gelecek :) Burada çok işlerim olduğu için ithafen veremedim kusura bakmayıın

'Baş melekler seni öldürmesi için yollamışlar.' dedi gözlerini gözlerime dikerken.

Kalbime ve başıma saplanan acıyla gözlerimi yumdum. Baş melekler beni öldürmek mi istiyordu? İşte bu olay bu kadarı beni Harry'nin bile kurtaramayacağını biliyorduk. En azından ben tahmin ediyordum.

'Neden?'
'Büyükbabanın bizlere tahmin ettiğinden de fazla kötülüğü dokundu ve o aileden tek kalan kişi sensin.'
Ne yani? Benim onlara bişey yapacağımı mı sanıyorlardı? Hadi ama ? Bu olaylardan haberim bile yoktu. Ben öylesine yaşayan bir insandım. Onlar niye benim aklıma böyle konulara getiriyorlardı ki?

'Büyükbabam katerinayı cehenneme yolladı diye biliyordum ama Katerina burada. '

Porsche ayağı kalktığında odasına doğru yürüdü. Kafamı ellerimin arasına alıp düşündüm.

'Gel!' Diyen kupkuru sesinin çağırışıyla peşinden gittim. Ben gidene kadar yatağa oturmuş sırtını başlığa dayamıştı. Yanına aynı şekilde oturdum ama izin vermedi ve beni kucağına oturttu.

Dudaklarımızı birbirine sürttü ve beni yavaşça öpmeye başladı. Ağzında çilekli ruj gibi bir tat vardı. Bu tadı algılayabiliyordum. Yavaşça çekildim.

'Çilekli ruj kullandığını bilmiyordum.'
Kaşları çatıldı ve dudağını elinin tersiyle sildi. 'Ne!'
'Büyük olasılıkla Katerina kullanıyordur ha?'

O cevap verene kadar çoktan kucağından kalkmıştım.

'Bu kadar zeki olmak zorunda mısın? Her şeyi sana açıklamak zorunda kalıyorum.' dedi dalgayla.
Ah! Evet şakaya vurup sıyrılma işlemi. DIT! Bende geçersiz.

'Evet sen yalan söylemeye devam ettikçe bu kadar zeki olmak zorundayım.'

Arkamı döndüm ve pek fazla kalabalık olmayan odada koltuğa oturdum. Kaşlarım çatıktı ve sinirliydim. Tamam aramızda bişey olmadığını biliyordum ama kıskanmıştım.

'Üzülmeni istemiyorum.'

'Bana ne hissettiklerini bile söylemiyorsun! Bir de üzülmemi istemediğini söylüyorsun!'

Porsche sustu. Her zamanki gibi... Sessizce bana baktı ve izledi. Bense koltukta oturup ne yapacağımı düşünüyordum. Buradan madagaskara gitsem bile sanırım beni bulurlardı. Odadaki sessizlik topuklu ayakkabılarla bozuldu.

‘Tekrar Merhaba Diana!’

Ayağı kalkıp karşımdaki kadına baktım.

Geriye bir adım attım. Gözlerimi Porsche çevirdiğim de oda benim kadar şaşkın gözüküyordu.

‘Tamam sen bilirsin cevap verme.’ Derken yatağın kenarına oturmuştu.

Porsche baktığım da dikkatle kadına ve elindeki silaha bakıyordu. Kadın çok rahat gözüküyordu ve hiç yabancı gelmiyordu.

‘Misafir sevmiyor musunuz?’ derken dudakları bükülmüş. Kaşları çatılmıştı.

‘Benim kim olduğumu biliyorsun dimi?’
Başımı salladım.
Tahmin ediyordum. Kim olduğundan emin değildim. Ayağı kalktı ve birkaç adım attı. Sol elinde silah varken sağ elini bana uzattı.

‘Ben Katerina.’

Uzattığı ele kötü bir bakış atıp baş sallamakla yetindim.