Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-30-

25 BİN ! 25 BİN! Ah bu ben kendimi nerelere koysammm !! ÇOK MUTLU ETTİNİZ. DESTEKLERİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER MELEKLER...

ZehraGlsn136
tugceeekls
Melisazkl
Aydan_
Demmree
buse_695
DoaAkren
HarrySBeyza
directrusher_
Nutellalalalalala
directioneremi
Hannah_İzabel

YORUMLAR İÇİN TEŞEKKÜRLEER =))
YORUM SINIRI GEÇMEDİ AMA OLSUN.. =) 
SINIR;  +230 READ, +12YORUM, +45 VOTE

İçerisi siyaha boyanmış gibiydi. İnsanlar çığlık atarak kaçıyorlardı. Kolumdaki el gittikçe gevşemişti biraz sorda kadının pelerinini toparlayarak yürüdüğünü gördüm. Kolumu o kadar sıkmıştı ki şimdi rahatlama acıyı devralmıştı. Etrafıma baktım. İçeriyi siyah bir bulut kaplamıştı. Karanlık insanlara çığlıklarıyla birlikte dolanıyordu.İnsanlar acı mı çekiyordu? Porsche? Mike? Onlar neredeydi?
"Diana!" güçlü sesi duydum.
Neden ortada durduğumu bile bilmiyordum. Elini bana doğru salladı. Kötülük buradaydı ama onu göremiyordum. Duraksadım ya o kılık değiştirmiş kötülükse? Ya baş melekler bi sihir yapmışlarsa... Ben öyle yapardım. Bir insana en büyük kötülük hassas noktası.Yani Porsche.
"Diana Tanrı Aşkına koşsana!" Bana doğru koşarken bağırdı porsche.
"Bu sen misin?" diye sordum.
"Diana buradalar." dedi yanıma geldi ve kolumu tutarak koşmaya başladı. Onun kadar hızlı koşabildiğim için şanslıydım.
Onun saçlarını inceledim. Aynıydı. Onun gibi kıvırcık saçlara sabitti. Ama o değilmiş gibi geliyordu. Bir tarafım onu itmemi istiyordu. O değildi. Ya oysa? Ama ya kötülükse?
"Diana daha hızlı." dedi düşünürken duraksamış gibiydim. Hızlı koşmamı engelleyen sihirli bir yanım vardı. Hislerim yanlış diye bağırıyordu ama kalbim onu gördüğüm anda ki gibi çarpıyordu. Hissediyordum bu oydu. Hayır, hayır! Bu o değildi.
Durdum. Beni çekiştirdi ve sonunda bana döndü. O gibiydi aynıydı.
"P-porsche sen misin?"
"Tanrı aşkına Diana koşş!" Bileğimden çekiştirdi ama onu hissedemiyordum.
"S-en mi-sin?"
Gözleri hayretle açıldı. "Benim Diana! Ve ölmeni istemiyorum." dedi "Koş!"
"Ö-öp beni!"
Ne dediğimi bilmiyordum. Onu hissetmek istiyordum. Güvenmem için hissetmem gerekiyordu. Güvenmek.. O ve bana yabancıydı belki de. Ama buna ihtiyacım vardı. Kötülük buradayken güvenebileceğim tek kişiydi.
Yüzümü inceledi ve ben ondan öpücük beklerken beni kucakladı son gördüğüm yüzüde ki korkuydu sonra poposuna sabitlemek zorunda kaldım gözlerimi... Hissiz gibiydim.
"Diana! Buna izi verme. Aklına girmeye çalışıyorlar. Bizi öldürecekler Di. Buna izin verme."
Bana ilk kez Di demesi kalbimin daha fazla atmasını sağladı. Kalbim bu o! Bu o! Diye bağırıyordu ama aklım buna izin vermiyordu. O olduğuna inanamayan tarafım hala işlev görüyordu.

Aklına girmeye çalışıyorlar, izin verme bebeğim.

Sesinin zihnimde yankılanması beni aptalca sırıtmamı sağlamıştı. Bu durumdu bile sırıtabiliyordum. Sarhoş gibiydim, bişeyleri biliyordum ama sani bilmek istemiyor gibi. Gözlerim doldu. Harry' hissetmeye o kadar ihtiyacım vardı.
"Nerede kaldınız?"
"Onun.. Aklına giriyorlar." dedi Harry, Sesi eskisi gibiydi. Beni etkileyen bir sese sahipti.
"Çabuk olmalıyız sihirleri burada ama kendileri daha teşrif edemedi."

Harry tekrar yürümeye başladığında sallandım. İyi hissetmiyordum. Yoğunluk vardı. Ağlama isteğim beni ağlamaya mahkum bırakıyordu. Daralıyor gibiydim. Beynimin sağ tarafı işlev göstermiyordu. "O değil." diyordu. Ama oydu. O olmalıydı. Hıçkırdım. Mike'n önden yürüyen ayaklarını görüyordum. Strestliydi.

"Lanet olsun!" dedi Mike. "Kapıları gizlediler."
Tekrar hıçkırdım.
"Ne oluyor?"
"Ağlıyor." dedi Harry sesi kırık gelmişti. Strestliydi. Görmediğim benliğini göstermişti, endişe. Beynim seslendi "İşte, işte o değil." Ama kalbim tam tersini düşündü "Sevdiğin adam fazla duygusal sadece bu!"
Hatırlamaya çalışıyordum. Harry bu kadar duygusal mıydı? Ama hiçbir kalıntı bulamıyordum.
"Öleceğiz." dedi Mike.
"Kes sesini!"
Beniayaklarım üstünde durdurdu, sallandım ama sonunda toparlana bildim. Yüzümü ellerimin arasına aldı.
"Seni seviyorum aşkım. Kendini gel ve bizi kurtar, kapıyı görebilirsin. Lütfen sevgilim kapılara bak."
Porsche'n sesi algılarıma çarpıp geri gidiyordu. Duvara top atıp geri gelmesi gibi... Sadece o eşsiz güzellikteki yüzünü inceliyordum. Bu oydu.
"Porsche." dedim.
Mike "Lanet olsun!" diye bağırdı.
"Ona süre ver."diye bağırdı Porsche.

Elleri sıkıca yüzümü kavradı, dudakları belli belirsiz dudaklarıma değdi. "Diana düşün. Neredeyiz biz?"
Baş parmakları yanaklarımda kurumaya yüz tutmuş tuzlu suları sildi. Ellerini yanaklarımdan çekti. Mike homurdanıyordu. Ne oluyordu? Neden kendimi boşluktaymış gibi hissediyordum.
"Kahretsin!" diye bağırdı Harry.
Mike onu önümden çekti ve kendi önüme geçip omuzlarımı kavradı. Beni sarsıyordu.
"Diana! Harry ile sevişmek istiyorsan kapıyı bul!" dedi aklını mı kaçırmıştı.
Porsche onu benden çekti ve yere savurdu. "Mike seni öldürürüm." diye bağırdı.
Neden bilmiyorum ama ürperdim. Harry sinirle elini saçlarına geçirdi. Saçları dağılmıştı, beyaz teni daha beyazdı sanki...
Mike ayağı kalktı "Kahretsin!"

Harry tekrar önüme geldi. "Di ölmemizi izin mi vereceksin?"

Di ölmemizi izin mi vereceksin?
Di ölmemizi izin mi vereceksin?
Di ölmemizi izin mi vereceksin?

Hayır. Ölmemeliydik. Beynim tekrar bağırdı." O Harry değil. O Harry değil. O Harry değil. O aşık olduğun adam değil.O aşık olduğun adam değil.O Harry değil. O Harry değil."

"Hayır!" diye bağırdım sesim boş kilisede yankılandı "Bu o!"

Mike Harry'nin arkasına yürüdü. Durduğum yerde nefes nefese kalmıştım. Yorgun hissediyordum. Yıpranmıştım. Harry'nin yüzündeki endişe artmıştı. Beynim susmuştu. Hislerim yoktu. Kalp atışlarımı duyuyordum.

"Ne oluyor?"
Mike çok fazla ne oluyor diyor. Mike ya kötülükse?
"Aklına girdiler ve o karşı koymaya çalışıyor.... Çok az zamanımız kaldı."

Etrafıma baktım. Hızlı nefes alıp veriyordum. Kilisede kimse kalmamıştı. On dakika önce çığlıkların yankılandığını duymuştum. Birilerinin canı yanmıştı ama şimdi Mike, Harry ve benden başka kimse yoktu. Beynim fonksiyonlarını yitirmiş gibiydi. En önemli özelliğini yapmıyordu; düşünmüyordu ve algılayamıyordu.
Neden buradaydım? Neden kimse yoktu? Neden ölecektik? Biz ölümsüz değil miydik?

Gürültü geldi büyük bir gürültü... Mike dizlerinin üstüne çökerken Harry ona anlamadığım bir şekilde bakıyordu. Harry hızla yanıma geldi ve elini kolumu sıkıca sabitledi. Canım acımıştı. Harry "Pislik.." diye fısıldadı Mike "Kes sesini." dedi ardından bir gürültü daha geldi sonra arkamaızdan topuklu ayakkabı sesleri geldi.

"En sevdiğim üçlü." Katerinanın sesi yankılanırken Harry dişlerini birbirini çarptı. Katerinanın ardından uzun boylu iki adam göründü. İkiside orta yaşlardaydı ve ikisinin gözleride masmaviydi.
"Yüce konsey!" dedi Katerina onlara doğru eğilirken "Yüce Troy!" diye devam etti. Adamlardan teki dururken diğeri adımladı. Harry tıslamaya benzer bir ses çıkardı adam güldü.
"Harry pes etmeyi öğrenmelisin!"
"Asla!"
Adam göz ucuyla önünde eğilen Mike baktı ve gülümsedi. "Mike lütfen ayağı kalk." dedi bize daha fazla yaklaşırken. Mike ayağı kalktı ve ona ooğru yaklaştı. Harry biraz daha arkaya doğru ilerledik.

Koştuğumda koşacaksın

Adam Mike'n etrafında bir tur attı. "Değişmemişsin."
"Sende."
Adam kahkaha attı ve onun koluna vurdu. Mike'da onun gibi gülümsedi. Harry bu kadar kızgınken o nasıl gülümsüyordu?
Beynim boştu ama hala küçük şeyler hissediyordum. Harry'nin kolumu sıkıca sarılışını hissediyordum, acıyordu ama bunun hakkında konuşamıyordum. Harry tekrar beni geri çekti.
Katerina'nın topuklu ayakkabı sesleri duyuldu. Harry'nin tarafına bakmadan Mike'ların yanına ilerledi ve elini Mike'n omzuna koydu.

"Mike hala çok çekici."

Kahkaha attılar. Bu sırada zihnime bir ses yayıldı: KOŞ

Porsche'n bileğimdeki eli sıkıca beni kavramıştı, koşuyordum işte! Kalbim çok hızlı atıyordu.

Kiliseden çıkınca kurtulacağız melek.

Ama öyle olmadı, bileğimde hissettiğim acıyla zihnim açıldı ve ben koşamadan yere düştüm. Acıdan önce bir ses duymuştum. Her şey kapanmadan öncede öyleydi. Çığlıklar ve boş beyin. Porsche'n inleyişini duydum. O benim gibi şaslı değildi. Ben ayağımdan vurulup popomun üstü yere düşmüştüm. Onun ise sırtına defalarca ateş edilmişti, dayanamadığı zaman dizlerinin üstüne çökmüştü.

"Porsche." dedim başı yüz üstü dizime düşerken "Her şey iyi ola-cak."