Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-15-

YORUMLAR VE VOTE İÇİN TEŞEKKÜRLER.
YB ARTIK DAHA HIZLI GELECEK.
SİZİ SEVİYORUM.
DESTEKLERİNİZ İÇİN SİZE MİNNETTARIM :D

Her yer kapkaranlık kocaman bir boşluk var. İçinde yüzüyor gibiyim. Kollarım ve bacaklarımı ben yönetmiyorum. Oradan oraya bir lastik gibi sallanıyorlar… Sıcak bir dokunuş arıyor parmak uçlarım ve hedefine ulaşıyor. Sıcacık bir saç telini çekiştiriyor. Yavaşça aşağı iniyor ve uzun bir boyunlar karşılaşıyor.

‘Diana?’

Yaralı bir ses kulaklarıma giriş yaparken içimden bir titreyiş geçti. Gözlerimi bembeyaz gökyüzüne açmakta biraz zorlansam da gözlerim gözyaşına alıştıkları gibi o rahatsız edici ışığa da alışmışlardı.

Bir şeyler söylemeye çalışsam da bütün kelimeler boğazımdaydı. Harry beni iyice kendine bastırdığında kucağında olduğumu fark ettim.Gözümü yukarıdaki hareket eden ağaç dallarına çevirdim. Hareket eden onlar değil Harrydi. Yürüyordu.

Bir öksürük krizine başladığım da Harry durdu ve yavaşça sırtımı bir ağacın gövdesine yasladı.

Ellerim tir tir titriyordu. Sıcak ve büyük elleriyle ellerimi tuttu.

‘Hepsi geçicek bebeğim. Çok az kaldı.’

Neden bahsettiğini algılayamıyordum ya da neden burada olduğumuzu son hatırladığım ağzımdan akan kandı ve sonra buradayım.

İçimde büyük bir acıyla baş başayım canım sıkkın moralim bozuk huzursuzum ve hiç hayatımda tatmadığım bir duygu daha önce hiç ismini duymadığımı bir şeyle başa çıkmaya çalışıyorum. Porsche biraz sonra dudaklarıma bir şişe uzatıyor ve boğazımdan geçenin su olduğunu o zaman algılıyorum. Porsche şişeyi geri çekerken sıkıca elini tuttum.

Kırık bir gülümsemeyle gülümsedi ve elini saçımda gezdirdi.

‘Özür dilerim.’

Elini saçımdan çekerken kafamı hayır anlamında salladım.

‘Po-Porsche.’

‘Yorma kendini sevgilim.’

‘Ne oldu bana?’

‘Bunları sonra konuşacağız.’

Gözlerimi kapatmakla yetindim. Vücudum o kadar yorgun halsizdi ki düşüncelerim beynimden kayarken parmaklarımı zar zor hareket ettiriyordum. Vücudum tekrar yükseldiğin de gözlerimi açmadım ve parmaklarımı boynuna dolamakla yetindim.

***
Karanlık çok karanlık. Durmadan yürüdüğüm yol beni yormuş. Oturup dinleniyorum. Bir çeşmeden durmadan su akıyor... Suyun rengi kırmızı ile değişiyor. Koşarak ellerimi açıyorum ve kırmızı renkli sıvıyı saçlarıma sürüyorum.

‘Harry’ diyerek gözlerimi açtığım da başımda Katerinayı beklemiyordum.

‘Diana?’ diyen buz sesi biraz endişeyle çıkmıştı sanki.

‘Ne işin var burada?’ dedim doğrulmaya çalışırken.

‘Harrynin bir işi çıktı bende senin başında bekliyorum.’

Beni ona emanet ettiğine inanamamakla beraber küçük çaplı bir kıskançlık krizi de geçirdim. Porsche biraz fazla dengesizdi?

‘O nereye gitti?’ derken hiçbir yerimin artık acımadığını fark ettim ve oturdum.