Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-35-

Üşenmeden yorum yapan iyilik meleklerim;
justawalker
ezgigencerstyles
JustCantLetHerGo123
Candan1D
StylesEmine
muzo_38710
lovaticc_
zaharrys
buse_695

Hey merhaba!  44 bin okuyucu o yeah! Sizi seviyorum melekler! Yorumları biraz daha fazla beklemiştim. Yine bekliyorum. Hep bekliyorum zaten biliyorsunuz. 
Multimediadaki şarkı çok güzel dinleyerek okuyun. Multide bide Dianamız var eeheh.

İyi okumalar!

MİKE

Nefes nefese olan vücudumu oturarak sakinleştirmeye çalıştım ama düşünemiyordum ve büyük bir telaşın içindeydim. Başımı ellerimin arasına aldım ama böyle oturmak beni rahatsız etti. Çaresiz kalmak bana göre değildi. Bişeyler yapmalıydım. Bu durumun içinden çıkabilmeliydik. Bana verilen küçük odanın içinde ayaklandım. Bir ileri bir geri hareket ederken yumruğumu sarı duvara hızla geçirdim.

Kan.
Kötüydü.
Fenaydı.

Bu kötü haberin habercisiydi. Neyi atlamış olabilirdik? Lanet olsun. Ölüme sürüklendiğini biliyordum ama tek bişey bile yapamayacaktım. Oraya gidip onu kontrol etmeliydim. Geç kalabilirdik. Elimi kısa saçlarımda gezdirdim.
Buradaydım. Ait olduğum yerdeydim ama birçok şey değişmişti. Uzun saçlarım artık kısaydılar, artık bir ailem yoktu ve istediğim gibi o boktan konseye girmeyi başarabilmiştim ama artık gökyüzünde siyah bulutlar vardı.

Hıçkırdım. Bu lanet şey üstüme yapışıp kalacaktı ve ben bu konu hakkında hiçbir şey söyleyemeyecektim. Ona yardım edemeyecektim. Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim. Sevdiğim insanlar diğer taraftayken ben kötü adamlara bağlıydım. Onlara yardım edemezdim. Ettiğimde kendimden vazgeçmek zorundaydım. Akathi’den vazgeçmek zorundaydım.

Diana’yı görmeliydim ama Akathi bugün oraya gitmemem gerektiğini söylemişti. Böyle olmamalıydı. Orada bende olmalıydım. Onlara yardım etmeliydim. Hiçbir şey yapamamak o kadar zordu ki…

Kapı açıldı. Topuklu ayakkabıların bana doğru geldiğini duydum. İçim huzurla dolarken gözyaşlarımı sildim.

“Mike?” dedi uzun parmaklarını omzuma koyarken.
Ona döndüğümde eli omzumdan düştü. Bu kadar fazla şey hissederken bu kadar uzak olmak…
Gözleri yüzümde dolandı. Koyu gözleri benim mavi gözlerimden daha güzeldi.

“İyi misin?”
Başımı aşağı yukarı salladım.
“Planı hazır-“
Hemen kulaklarımı sıkıca kapattım. Duymak istemiyordum. Bu beni tehlikeye atabilirdi. Şaşkın yüz ifadesiyle beni izledi. Sonra derin nefes aldı ve ellerimi kulaklarımdan çekti.

“Merak etme bu ihanet olmuyor. Im.. Bu konu hakkında birkaç şey okudum.”
Elleri bileklerimde dururken ona baktım.
“Mike.” Dedi bu konu hakkında devam etmesi için can atıyordum. Her an ihanet etmişim ve ölecekmişim gibi yaşamak çok boktandı.
“Eğer Troy seni ihanetle suçlarsa..” dedi yutkunup gözleri ellerimi kaydı. Sıcacık elleri bileklerimdeyken daha huzurluydum “…ölebilirsin. Yani ihanet edip etmemen önemli değil. Troy Doward seni suçlarsa…” duraksadı.
“İşim biter.” Diye devam ettim.
Başını salladı. Ellerini bileklerimden çekti ve sandalyeye oturdu.
“Planı hazırladık, Diana ile tanıştım. Ona söylemeyeceksiniz değil mi?”

Diana aklıma gelince bir anda zihnimde olanlar yankılandı. Ah! O zaman bunu Akathiye anlatabilirdim.
“Bugün onda dikkatini çeken bişey var mıydı?” dedim ona yaklaşırken.
Gözlerini bir süre yere sabitledi ama sonra başını iki yana salladı. Ondaki bozulmayı hissettim.
“Senden mistrallerin öksürürken kan gelmesi hakkında araştırma yapmanı istiyorum.”
Akathi büzdüğü dudaklarını serbest bıraktı ve ayağı kalktı. Gözlerimi kırpmadan onu izlerken “O zaman ben gidip araştırma yapmalıyım.”
Başımı sallayıp onaylarken kapıya doğru yürüdü. Kapıya ulaştığında bana döndü ve “Mike.” Dedi “Bunlar o kız için değecek mi? Yani onun için kendini feda edeceksin… Ben …” derin bir nefes aldı ve elini havada sallayıp geçiştirdikten sonra dışarı çıktı.
Bunu hiç düşünmemiştim. Onun için değer miydi? Tabi ki de değerdi. Birinin hayatının daha maff olmasını istemiyordum. Ama bişeyi atlıyordum; Akathi ne olacaktı?


HARRY