Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-7-

Yorum ve vote için teşekkürleeer baybs!! :S :D Sizi seviyoruuum.
Bu bölüm  @MinAksoy'un yorum için teşekkürleeeeer : D :*

Lütfen yorum ve vote'ları benden esirgemeyiiin :D 

İyi okumalar melekleeer :D

Sevgili günlük; Bugün kovulmuş melek olarak ilk günüm. Ben biraz tedirginim.

Günlük diye geçirdim içimden günlük.
Sert ve öfkeli bir ses kulaklarıma doldu 'Benim günlüğüm!'

Arkamı döndüğüm de karşımda Porsche beklemiyordum. Hatta dönerken o iki saniye için tanrıya yalvarışlarımı yollamıştım. Tabi kabul olmadı. Hep kiliseye gitmemenin zararları...Döndüğüm de buz gibi yüz ifadesiyle bana bakıyordu. Yine onu hayal kırıklığına uğratmıştım. Artık bana asla güvenmeyecekti. Gözleri elimdeki deftere kaydığın da sakince defteri aldığım yere koydum.

'Okumadım.' diye mırıldandım.

'Sana güvenmemeliydim.'Dedi alayla gülerek. Zihnimi okuyup mu söyledi bilmiyorum ama gerçekten öyle düşünüyorsa kalbim kırılırdı. Yanlış duymadınız! Evet bir kalbim var ve kırılabiliyor.

Sıkıntıyla nefesini verdi. Öylece susup durmuştum.

'Neden geldin?' dedi. Bakışları hala donuktu. Böyle bakması... İnsanı üzüyordu.

'Seni-seni merak ettim.'

'Beni merak ettiğin için mi günlüğümü okuyordun?'

'Günlüğünü okumadım.' diye itiraz ettim. Tamam biraz yalan olabilir ama sadece bir cümlesini okumakta günlüğünü okudum katerogisine girmez.

'Yalancı.' dedi gülerek.

Şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Gerçekten böyle mi düşünüyordu? Üzüntümü göstermemeye çalışmaya çalışsam da pek başarılı olamadığım kesindi.

'Böyle düşünüyorum. Yalancısın ve güvenilmezsin! Aynı büyükbaban gibi.'

Hızla yanımdan geçti ve kendini yatağa bıraktı. Kalbimin defalarca kırıldığını duydum. Kendimi yorgun ve halsiz hissettim. Yalnız hissettim. Üstündeki beyaz tişörtü yine vücuduna yapışmıştı. Her zaman ki gibi beyaz tişört ve kot pantolon giymişti ama bu haliyle bile yakışıklı ve seksiydi. Dedikleri hakkında düşünmemeye çalıştım. O tanıdığım en patavatsız melekti. Sanki çok melek tanıyorumda.

'Porsche beni niye görmeye gelmedin?'
'Niye geleyim?' Duraksadı ve sonra devam etti 'Gelmeli miydim?'

'Hayatımı alt üst ediyorsun sonra bunları söylüyorsun sence ben bunları hakkedecek ne yaptım? Ben düşündüm ki bir şeyler yapabilirdik. Beraber. ama senin bana takındığın tavra bak. Sen hep böylesindir değil mi? Birinin hayatına girersin ve sonra bişey olmamış gibi gidersin.'

Soğuk gözlerini üstümde sabitledi. Hayır yanlış bişey dememiştim ama o susmayı tercih etmişti. Yeşil gözleri maviye çalıyordu. O kötüyü ve iyiyi oynayandı. O küçükken korktuğum palyaçoların bana hissetirdiği güvensizliği hissettiriyordu. Gitmeliydim. Bana cevap bile verme tenezzülüne girmeyen birinden banane ki!

'İyisin. Senin adına sevindim. Hoşçakal.' Hızla odadan çıktım ve kalbimdeki şeyleri hissetmemeyi diledim.

Birkaç dakikalık karanlık yürüyüşten sonra mağaradan çıkmıştım. Etraf kararmıştı. Arabam olmadığı için bir kez daha kendime küfrettim. Mağaranın önünde öylece duruyordum. Burada sabaha kadar bekleyebilirdim. Melekler varsa vampirler de olabilirdi değil mi? Ya beni öldürmeye çalışacak olan keşler, tinerciler, sapıklar… Derin bir nefes aldım ve kendime sakin olmayı emrettim. Bir ağacın gövdesine yaslanıp uyuyabilirdim.