Meleğin Fısıltısı (Harry Styles Fanfic)

-24-

Biliyorum bölümler çok geç geliyor hızlandırmam gerek okuyucu sayısıda düştü belki de sıkıldınız :D hepsi olabilir ama ben yinede okuyanlara teşekkür ederiiim :D
Yorum yapanlar;
Nutellalalalalala
hezeyan18
Demmree
muzo_38710

Okula alıştığım için daha çabuk yeni bölümler gelecekkk =) 
İYi okumalar

Vücudum gergindi. Buralara nasıl geldiğimi bile bilmiyordum ama karar vermiştik. Vermiştik diyorum çünkü Harry benden bir söz hakkı istemişti. Mistral olmam konusunda... Bende tanımıştım. Onun konuşmasını dinlemiştim. Hep güzel şeylerden bahsediyordu. Dünyayı gezebileceğimizden bütün gün tembellik yapabileceğimizden ve evlenebileceğimizden... Ama hiçbir zaman bunlardan sıkılacağımızdan bahsetmiyordu. Bu aslında şeye benziyordu; patates kızartmasını çok seversin hep yersin ama sürekli yediğin zaman artık onu yemek istemezsin. Ya bizede böyle bişey olursa? Ya patates kızartmasından bıkarsak?
Başım Porsche göğüsündeydi. Kolunu etrafıma sarmıştı. Biraz ötemizdeki masanın üstünde küçük bir 'sihirli' bıçak duruyordu. Dün Mike onu arkadaşın benim için getirmişti. Onunla kollarımızı kesecektik ve Porsche bana kanını verecekti. Tamam anlatması bu kadar basit ya sonrası?

Belki de biraz sonra insan olacaktım ve o saçma hayallerimin hepsi gömülecekti. Ölümü bile tatmayacaktım belki ve en kötüsü de bir daha yemek yemek gibi bir ihtiyacım olmayacaktı yani benimki patates kızartması gibi bir bıkkınlık olmayacaktı.

‘Porsche neyi bekliyoruz?’

Beklemek beni daha fazla geriyordu.

‘Mike birazdan gelecek.’

‘Harry?’

‘Efendim?’ derken stresli gözüküyordu.

‘Çocuklarım olmayacak değil mi?’

Bana baktı ve gözlerini yavaşça aşağı indirdi. Alt dudağım titremeye başlamıştı. Sabahtan beri bu saçma şeyleri düşünüp üzülüyordum. Aslında birkaç gün benim için süre vermişlerdi yani bir süreliğine benim alışmam için ama Mike bu sürenin benim için tehlikeli olacağından bahsedip durmuştu.

‘Bıçak canını acıtmayacak sadece küçük bir kesik olacak.’ diye konuyu dağıttı.
Onunda benim kadar üzüldüğünü biliyordum.

‘Peki dönüşüm?’

‘Bilmiyorum ama biraz ağrı olabilir.’

Başımı salladım aslında birçok şey öğrenmek istiyordum ama sormak... Bana garip geliyordu. Sormak istemiyordum. Acı hissedeceğimden emindim çünkü izlediğim o fantastik filmler mutlaka acı çekilirdi. Ah! Nerden bilecektim ki o fantastik filmlerin bir gün başıma geleceğini.
Porsche başımın üstüne sakinleştirici bir öpücük bıraktı bende iç geçirdim. Dudakları hala başımın üstündeyken ikimizde içerinden gelen patırtıyla irkildik. Dönüp Porsche baktım.

'Mike geldi sanırım.' diye söylendi.

'Mike!' diye içeri seslendim.
Ah! Belki de birazdan yerde acı çekecektim.
Cevap gelmedi onun yerine iğrenç bir kadın sesi duyuldu.

Harry oturduğumuz yerden bana baktı. Korkuyu sanırım ikinci kez gözlerinde görüyordum. Ayağı kalktı ve beni de kaldırdı. Beni kendine doğru çekip masanın üstündeki bıcağa doğru ilerledik.

‘Seni seviyorum Diana.’ diye fısıldadı bıçağı alırken.
Ne yapacağını bilmiyordum ama sözleri beni afallatmıştı. Sırtımızı duvara dayadı ve kapıya gözlerini dikti. Katerina içeri girdi.

‘Ah ne dokunaklı bir sahne!’

‘Biz de seni bekliyorduk.’ Dedi Harry.