ATHENA

Başarısız

1 hafta sonra

Elindeyken değerini bilmezsen, kaybettikten sonra ağlarsın...

1 hafta'dır ne toplantılara gidiyordum nede silahları kontrol ediyordum. Benim yaptığım tüm işlere ak baba gibi ARES almıştı. Benim yaptığım cezalandırma belki büyük olabilir ama beni aşağıladıklarında hiç büyük denilmedi. Artık ne Zeus'la alakam vardı nede diğerleriyle, Hatta Atina'ya yerleşiyordum. Savaş çıktı çıkacak yanlarında durmam gerekiyordu.

Ne kadar Olimpos düşsede yanlarında almayacaktım. Herkes'in gözü o kadar kör olmuştu ki, tanıyamıyordum. Onların beni tanıyamaması çok normal zaten. Sean bir kaç gündür bana yalvarıyordu gelmek için, evet o Dünya olayını affetmiştim. Ama o buraya aitti ve onu götürürsem arkamdan neler söylenir.

''Athena gitme, gidersen çökeriz'' Bunu söyleyen Artemisti. Bilmeleri gerekiyordu benim ciddi varlık olduğumu, bilmeleri gerekiyordu zarar vereceğimi, bilmeleri gerekiyordu umurumda olmadıklarını ve bilsinler.

''Hadi git onların yanına, ben burada kalamam. Gördüğüm muameleye baksana, sanki ben değişmişim gibi davranıyorlar'' Artemis bana baktı ve gözlerini kapıya dikti. Kapıya doğru döndüğümde içeriye Poseidon girmişti.

''Artemis bizi yalnız bırakır mısın?'' Artemis ayaklanıp odamdan çıkmıştı.

''Girmek için izin aldın mı?'' Bana boş gözlerle bakıyordu ama kızarmıştı. Kızdığına eminim çünkü odamda ki minik havuz taşıyordu. Kendini kontrol edince konuşmaya başladı.

''Tamam belki haksızlığa uğramış olabilirsin ama gidersen geri gelemezsin'' Gelmek isteyen yoktu. Gittiğimde bir daha dönmeyecektim.

''Tanrı aşkına sen hangi yüz yılda yaşıyorsun? Verdiğim sözden ne zaman döndüm'de şimdi döneceğim?'' Hiç bir zaman sözümden dönmemiş ben, şimdi mi dönecektim. Güldürmeyin..

''Athena! Buradan çıkamazsın!'' sesi yükselmişti. benim yaptıklarım seni neden ilgilendirsin ki demek yerine, ağzına acı biber sürecektim.

''Sen mi söylüyorsun bunları, bana akıl verecek en son kişi bile değilsin. Demek gitmemi istemiyorsun öyle mi? Yalvar mesela, Suları taşır mesela yok yok bence en iyisi deprem yarat üzerime! Bana sesini yükseltip burada ne yapacağımı söyleyemezsin! Sen orada bana 'Ceza alsın' derken benim içim kan ağlıyordu. Ailem ne çabuk bana sırt çevirdi diye, orada Hades olmasaydı neler olacaktı? Hiç biriniz beni düşünmediniz ve senin için bile içim kan ağlamışken, arkamı dönüp gidemeyeceğimi sanma''

Yanına iyice yaklaşmıştım, Gözleri kızarmıştı ama sinirden olup olmadığını anlayamadım. Ellerini önünde birleştirmiş parmaklarıyla oynuyordu. Küçük bir çocuk gibi.

''İlk dünya'ya geldiğin günü hiç unutmam. Biliyorduk ki en adaletli sen olacaktın, Öyle bir doğdun ki; Ne yağmur yağabildi, ne güneş doğabildi. Denizleri taşırdın, şimşekleri çaktırdın, unutma Zeus seni seviyor'' Ne sevmek ama değil mi? Ne severdi beni, ancak güçlerini verirdi. Ne sevgisini ne saygısını nede Babalığını göstermedi. Bahsettikleri sevgi, güçten ibaret.

''Bence artık susmalıyız. Git ve bir daha gelme, Git ve bir daha yüzünü gösterme'' Son kez bana bakıp arkasına döndü. Giderken son cümlelerini söyledi.

''Çocuklarımıza karışmayalım, onların kaderleri bir yazılmış. Biz gibi olmasınlar'' Biz deyince içim parçalandı. Biz kelimesi çok uzaktaydı.

''Kendine iyi bak posey'' Ben küçükken bana abi gibi davranırdı ama yaşadıklarımız bizi birbirimizden uzaklaştırmıştı.

''Peki o beni sevseydi yanımda olmaz mıydı?'' Yanağımı okşayıp beni kucağına aldı.

''o her zaman senin yanında Athena'' Gözlerinin içine baktığımda, kızarıyordu.

''Sen beni daha çok seviyorsun değil mi?'' Kafasını sallayıp burukça gülümsedi.

''Ben seni her şeyden çok seviyorum'' Gri gözlerim onun güzel gözlerine kilitlenmişti.

''Bende seni her şeyden çok seviyorum!!'' Boynuna sarıldım.

''Bizim kaderlerimiz bir, ikinci hakkı doğmazsa biz bir bütünüz Athena'' Kokusunu içime çektiğimde, burnumun direkleri sızladı.

''Biz bir bütünüz''

Poseidon kapıdan çıktığında, bütün anılarım beni terk etmişti. Zordu ama artık hayatımda yoklardı.