Yeni Bir Hayat

3. Bölüm

3. Bölüm

Her şey Nuri babanın ani vefatı ile ters yüz olmuştu bir anda.Kendi babasından bile çok emek gördüğü yaşlı adamın vefatı Mina için gerçek bir şok olmuştu.Şimdi mezarlıkta O'nun başında otururken kendini bir kez daha terk edilmiş gibi hissediyordu.Nuri babanın naşı göz yaşları içinde defnedilmiş herkes birer ikişer evlerine geri dönmüşlerdi.Saniye hanım ve Mina hariç.İkisi de çökmüş kalmış gibiydi.

Hava iyice kararmaya başlayınca Mina oturduğu yerden kalktı ve yaşlı kadının yanına giderek "Hadi Saniye teyze gidelim artık" dedi usulca.

Yaşlı kadın kafasını kaldırıp baktığında sevdiği bir insanı kaybetmenin derin acısını gördü o duru gözlerde.

"Nereye gideceğiz ki Mina.Nereye gidebiliriz ki"

Mina kadına destek olarak oturduğu yerden kaldırdı. "Evimize tabi ki Saniye teyze.Hadi gel direnme."

Mahalleye geldiklerinde direk evine bırakmak istedi Saniye teyzeyi ama o dükkana gelmeyi tercih etti.

Bu gece o eve giremem" dedi gözyaşları ile...

İçeri girdiklerinde Mina ikisi içinde sıcak bir çay demledi.Kış olanca şiddeti ile yaşanmaya devam ediyordu.Az sonra karşılıklı oturmuş çaylarını yudumluyorlardı.

"Ne yapacağım ben bundan sonra Mina" dedi yaşlı kadın.

Mina'nın dudaklarını hüzünlü bir gülümseme kapladı."Alışacaksın Saniye teyze.Hatıralarınla yaşamayı öğreneceksin.Bak senin ne güzel hatıraların var sığınabileceğin benim o da yok" dedi acı ile.

Mina yaşlı kadına baktığında O'nun ilk defa kendisini anladığını hissetti.

"O kadar uzun yıllardır hayatımda ki ben onsuz ne yaparım".Kafasını kaldırıp dükkanda gezdirdi bakışlarını.Ardından derin bir çekti.

"Bir tek burası kaldı O'ndan geriye yarın öbür gün buda elden gider" dedi hüzünle.

Mina kaşlarını çatarak "Neden gitsin ki " dedi olanca iyi niyeti ile.

Yaşlı kadın bu gece için daha fazla konuşmak istemediğini belli edercesine sustu. Mina da üzerine gitmedi ama içine düşen kurt O'nu bütün gece kemirmeye yetti.

Sonra ki hafta Nuri babanın vasiyeti açıldığında yaşlı kadının korkmakta ne kadar haklı olduğunu anladı Mina.Nuri babanın ilk evliliğinden olan iki kızı ve bir oğlu yaşlı adamdan geriye kalan dükkanda hak sahibi oldular.Mina onların yanında yaşadığı üç ay boyunca Nuri babanın çocukları olduğunu hiç duymamıştı.Ama şimdi görünen tek gerçek burada barınmanın bundan sonra imkansız olduğuydu.

Daha görür görmez sevmemişti üç kardeşi de.Yıllar boyunca aramamış ve sormamışlardı ama ortaya çıkan üç kuruşluk dükkan bir babaları olduğu gerçeğini hatırlatmıştı onlara.Hem de artık hayatta olmaya bir baba.

"Neden direnmeden yenilgiyi kabul ediyorsun" dedi bir akşam Mina yaşlı kadına.

Saniye hanım bir an acı ile baktıktan sonra "Ne anlamı var ki" dedi."Benim o dükkanı bırakacak kimsem yok.Ben onların babalarından ayrı büyümelerine neden oldum.Bir çeşit diyettir bu belki" dedi hüzünlüce

"Ama......" diye itiraz edecek oldu Mina ama Saniye hanım susturdu O'nu."Merak etme aç değilim açıkta değilim.Nuri'm benim için her şeyi düşünmüş zaten" dedi gözlerinde ki yaşları silerek."Kafamı sokacak bir evim var.Yıllar evvel benim üzerime yapmıştı ama dükkanı bende istemedim o da. Bunların olacağını biliyorduk sanırım." İç çekerek derin bir nefes aldı."Emekli paramda var bundan sonra nereye para harcarım ki ben" dedi bezgin bir şekilde......

Mina bundan sonrasında kendisine söz düşmeyeceğini bilecek kadar aklı başındaydı.Bu kadar konuşmanın ardından ancak kendi durumu geldi aklına.Düşen yüzü Saniye hanımında bunu anlamasını sağladı.

"Senin için onlarla konuşurum.Anladığım kadarıyla burayı işletecekler.Sende burada çalışmaya devam edersin.Olur mu?" dedi heyecanla.

Mina onlarla anlaşmasının imkansız olacağını anlamıştı ama şimdilik yaşlı kadına bir şey demedi.

"Başta senin için yanlış şeyler düşündüm elimde olmadan.Nuri'nin ne kadar insan sarrafı olduğunu unutuyorum bazen" dedi sanki kocası hala hayattaymış gibi.Derin bir iç çekişle .

"Mina da yaşlı kadının elini tutarak "Seni anlıyorum ben dert etme" dedi gülümsemeye çalışarak ama ilk defa o an bundan sonra olacakları düşündü elinde olmadan.

Nuri baba hayattayken çalışıyor emeğinin karşılığı olarak ta para kazanıyordu ve kalacak bir yeri vardı.Ama dükkan neredeyse bir haftadır açılmıyordu ve Mina kendisini sığıntı gibi hissetmeye başlamıştı elinde olmadan.

O gece yattığında yarın olacakları düşündü heyecanla.Cenazeden sonra ilk defa Nuri babanın akrabaları ile yalnız kalacaklardı.Bunun bilincinde huzursuz bir uykuya daldı.

Son birkaç gündür lokanta da değil Saniye teyzenin yanında kalıyordu O'na destek olmak için.Sabah ikisi de erkenden kalkmış ve dükkana gitmek için hazırlanmışlardı.

"Merak etme sen" dedi yolda giderken Saniye teyze."Orada çalışman için elimden geleni yapacağım"

Ama işlerin istedikleri gibi gitmeyeceğini daha dükkanın önüne geldiklerinde anlamışlardı.Hi. tanımadıkları iki insan dükkanda bulunan her şeyi dışarı çıkarıyordu.Mina Saniye hanımın nefessiz kaldığını hissetti bir an ve hemen koluna girdi telaşla.Diğer dükkanlardan da insanların gelmesi ile hemen oturttular saniye hanımı ama O'nun tek derdi dükkandı şuan."Mina git bak yalvarırım ne yapıyorlar.Nuri'min hatıralarını nasıl atarlar sokağa hem de bana sormadan.

"Tamam sen sakin ol ben hemen bakıyorum" dedi Mina karşılaşacağı muameleyi bilmeden.

Daha dükkandan içeriye girer girmez en büyük ablaları Hasibe kesti yolunu "Bir şeye mi baktın" dedi ters bir şekilde

Mina hafif bir sesle "Hayır sadece eşyaları......" diyecek oldu ama diğer abla Enise "Elden çıkarttık biz bunları " dedi arsızca

Mina şaşkınlıkla bakarken devam etti kadın "Ne o düzenize çomak soktuk sanırım" dedi terbiyesiz bir şekilde.Mina "Bunu yapamazsınız.Bunlar Saniye teyzenin" dedi haykırırcasına ama Hasibe elinde ki kağıdı sallayarak "Burada öyle yazmıyor canım.Hadi şimdi ikile bakalım" dedi kovarcasına."O kadına da söyle bu dükkana ayak basmaya kalkmasın" dedi

Mina omuzları düşmüş bir şekilde Saniye teyzenin yanına dönerken O'na ne diyeceğini düşünüyordu. Ama yaşlı kadın daha O'nu görür görmez olacakları anlamış gibi daha çok ağlamaya başladı.Mina sadece "Çok üzgünüm" diyebildi..................