Yeni Bir Hayat

19. Bölüm

Ben geldim. Aslında hikaye öncesi burada bir şeyler yazmayı pek sevmiyorum. Sayfanın tamamen hikayeye ait olmasını istiyorum. Bundan sonra tüm iletişimi yorum sayfasından yapacağım.

Teşekkür ederim

Sevgiler

Özlem A.

19. Bölüm

Mina ertesi sabah erkenden kalktığında bugünü gönlünce geçirmeye kararlıydı."Madem izin yapmamı istiyor bende yaparım" diyerek uzun süredir hiç olmadığı kadar neşeli bir şekilde kalktı yataktan.

Odadan çıktığında Musa dede ile karşılaştı.

"Günaydın" dedi neşeli bir sesle

"Sana da kızım da bu ne neşe böyle.Bugün bir başka parlıyorsun sanki"

Mina utangaç bir gülümseme ile "Yok canım" dedi ama kızaran yanakları O'nu ele veriyordu.

Beraber aşağıya inerken Mina "Uluç bey dün akşam bugün için izinli olduğumu söyledi.eğer sizin içinde bir sakıncası yoksa....."

Musa dede "Yok kızım ne sakıncası olsun.Hem o senin hakkın.Hata bende akıl edemedim.İyi düşünmüş bizim oğlan" dedi

Mina mutfağa geçtiğinde yapılan hazırlıklara yardım etti ilk önce ve ardından kısa bir kahvaltı yapıp dışarıya çıktı.Herkesin yemek masasında oturduğunu görünce yeniden mutfağa dönerek beklemeye karar verdi.

Yeter'in kahve götürdüğünü görünce "Uluç beye mi götürüyorsun" dedi ayağa kalkarak.

"Evet.Çalışma odasına geçti.Öğlene doğru çıkacakmış"

"Anladım.Bende yanına gideceğim beni çağırmıştı istersen ver ben götüreyim" dedi bir anda.

Yeter şaşırsa da "Olur ama kızmasın sonra" dedi.

Mina yaptığının farkına vararak "Alt tarafı bir kahve neden kızsın ki" dedi geçiştirmeye çalışarak.

Az sonra elinde kahve Uluç'un kapısına geldiğinde yaptığı bu hareket için kendisine kızmakla meşguldü.Artık bunu düşünmek için geç olduğunun farkında çaldı kapıyı.İçeriden gelen "Gel" komutu ile kapıyı açıp girdi.

Uluç kafasını kaldırıp gelenin Mina olduğunu görünce şaşırdı.

"Neden sen getirdin.Yeter nerede" dedi anlaşılmaz bir ifade ile.

Mina sesinin çıkması için dua ederek "Aslında O getirecekti ama ben sizin odanıza geleceğim için elinden aldım.Umarım bir sakıncası yoktur" dedi onay beleyen gözlerle.

Uluç "Yok elbette neden olsun ki" derken Mina'nın yine aynı şeyi yapıp savunmaya geçtiğini düşünüyordu.

Mina gülümseyerek kahveyi masaya bıraktı.Uluç bakışlarını O'nun üzerinden çekerken ilk defa bu kadar içten güldüğünün farkındaydı.

Çekmeceden O'nun için ayırdığı zarfı çıkararak uzattı."Burada ilk maaşın var.Konuştuğumuz gibi.Güle güle harca" dedi gülümseyerek ama Mina'nın asılan yüzü O'nun kinin de asılmasına neden oldu.

"Bir sorun mu var ?" dedi şaşırarak.

Uluç ayağa kalkmış merakla Mina'ya bakıyordu.Mina'nın zarfı uzatıp "Ben bunu alamam" demesi ile daha da şaşırdı.

"Ne demek alamam.Bu senin hakkın"

"Hayır değil.Bana haftalık vereceğinizi söylemiştiniz.Çalışmadığım günlerin parasını alamam sizden" dedi kararlı bir şekilde ama Uluç'ta en az O'nun kadar kararlıydı.