Tüm hayatı yalandan ibaret olan ve gerçek ailesini bile tanımayan bir kız.
Bir anda yaşamak istemediği diyarlara sürüldü ve geri dönmemesi için tehdit edildi. Eğer geri dönerse ailesi öldürülecekti.
Peki bir anda hayatının aşkını o diyarda bulması...
Küçük bir kızken ben de her kız çocuğu gibi evleneceğim zamanı hayal ederdim. Annemin gelinliğini ve topuklu ayakkabılarını dolabından gizlice alıp kendi odamda sanki kendi düğünüme hazırlanıyormuş gibi giyinirdim. Sonra da aynanın önüne geçip saatlerce karşısında kendi kendime düğün provamı yapardım. O gelinliğin içine girmek beni o kadar mutlu ederdi ki, bu neredeyse annemin dondurma yememe izin vermesiyle eşdeğerdi. Her şeyi hayal etmiştim ama bir tek damat eksikti yanımda. O zamanlarda da Daniel'ı sevgilim olmasa da arkadaş olarak tanıyordum ama onu tek bir gün damat olarak düşünmemiştim. Benim damadım Barbie'nin aşık olduğu Ken gibi mükemmel olmalıydı. Şimdi hayatıma baktığımda o Ken'i çoktan bulmuştum. Aras benim o adamımdı. Ken kadar kusursuz değildi, ki bence olmasına da gerek yoktu. Onu tanıdıktan sonra benim için mükemmelliğin tanımı da değişmişti, mükemmel benim için oydu.
Bana sorduğu sorunun cevabı da belliydi, sormasına bile gerek yoktu. Heyecanla kolları arasından çıkmadan arkama dönüp onun mutluluk saçan yüzüyle karşılaştım. Ne kadar stresli de olsam ister istemez ben de gülmeye başladım.
"Evet" dedim mutlulukla. "Binlerce kez evet, evet, evet"
Cevabımdan sonra mutlulukla gülümseyip beni belimden kendine daha fazla çekip dudaklarımı dudaklarıyla birleştirdi.
Dudaklarımız saniyeler sonra ayrıldığında tek elini beni kendine sabitleyen belimden ayırmadan tek eliyle elime uzanıp avuçlarım arasındaki yüzüğü zorlanmadan aldı. Dudaklarıma küçük bir öpücük daha kondurduktan sonra gözlerini benden ayırmadan sol elimi elleri arasına alıp avucundaki yüzüğü yüzük parmağıma yavaş hareketlerle geçirdi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyülenmiş gibi bir ona bir de parmağımdaki mükemmel yüzüğe bakıyordum. Her genç kız gibi parmağıma yüzük taktığım günü hayal ederken, o gün gelip çatmıştı işte. Fakat elimdeki yüzük, sadece yanımdaki adamla anlamlıydı.
Bakışlarımı yüzükten çektikten sonra ellerimi boynuna sardım. Alnımı alnına yaslayıp o anı hissetmeye çalıştım. En mutlu günümdü bugün benim, belki bundan daha mutlu günlerim de olacaktı ama şu anda daha fazla mutlu olamayacağımı düşünüyordum. İzlediğim bir filmde, adam sevgilisine 'Şu an ölsem dünyanın en mutlu adamı olarak ölürüm' diyiyordu. Şimdi de ben öyle hissediyordum, şu an ölsem dünyanın en mutlu kadını olarak ölürdüm.
Daha bir saat önce ben hayatımın en kötü anlarından birini yaşadığımı düşünüyordum. Aklıma eve girerken ki halim gelince ağzımdan çıkan kıkırtıya engel olamamıştım.
"Ne oldu?"
Yüzüne baktığımda Aras'ın meraklı bakışlarıyla karşılaştım. Bu adam meraklıyken bile çok yakışıklıydı!
"Bu eve gelirken sana bir şey olduğunu sandığım için çok korkuyordum ama şimdi şu halimize bak."
Aras'ın gözlerinde bir pişmanlık bulutu çöreklenmişti. Eh ben onu üzmek istememiştim ki! "Ben sana sürpriz olsun diye bilerek aramalarına cevap vermedim. Özür dilerim seni endişelendirdim"
