Kalbimin Komşusu

-31-

Umut dirseklerini dizlerine dayamış, başını ellerinin arasına almış halde koltuğumda otururken tam karşısındaki tekli koltuğa oturdum. "Senden ayrıldığımı nereden çıkardın?" bunu merak ediyordum çünkü böyle bir şey söylememiştim. Başını kaldırıp bana baktığında duruşunu dikleştirdi. "Gitsem iyi olur dediğimde kal demek yerine iyi olur dedin." burada ayrılık cümlesine benzer bir şey yoktu. "Sinirliydim ve evden gitmeni istedim, hayatımdan git diye bir şey söylemedim." dediğimde bakışları yumuşadı. Fevri davranıp sözleri olmadığı gibi yorumlaması beni üzmüştü. "Doğru, söylemedin." dediğinde bunu yeni fark ediyormuş gibiydi.

"Alaz benim için çok kıymetli." başını aşağı yukarı salladığında devam ettim. "Bu zamana kadar ne bana ne de Yağmur'a en ufak bir yanlışı olmamış biri. Ailemin içine kadar girdi, ben onun ailesini tanıyorum, birbirimize kardeş gibi davranıyoruz ve o senin bu durumdan hoşlanmayacağını düşünecek kadar da olgun birisi. Sen onun bu olgunluğuna doğru düzgün karşılık vermedin Umut, resmen adama kal derken ses tonunla git dedin. Ondan rahatsız olduğunu saklama gereği duymadın. Ben Kayra'ya böyle davranmamıştım." sıkıntılı bir şekilde nefes verdi. "Haklısın, gereksiz yere olayı büyüttüm ama hatamı anladım buna emin olabilirsin." dediğinde daha fazla dayanamayarak ona sarıldım, elleri anında belime yerleşip beni sıkıca kendine bastırdı. "Daha dün ailemle tanıştın Umut, kardeşim olarak gördüğüm bir adam için yanlış düşüncelere kapılarak dünü mahvetme. Hayatımızda yeni bir dönem başlıyor dünle birlikte bu yolu çıkmaza sokma olur mu?"

"Bir daha böyle bir şey yaşanmayacak Su. Alaz'a karşı fazlasıyla ayıp ettiğimi fark ettim bunu düzelteceğimden emin olabilirsin. Nerede o? Ondan da özür dilemek istiyorum." kollarından ayrılarak "Dışarı çıktı gelir birazdan." dedim. Alaz'ın, Umut'a tavır alacağını düşünmüyordum, benim mutluluğum için onun yaptığını görmezden geleceğini biliyordum. "Alin'den mi öğrendin Mert'in bana geldiğini?" sorusunu başımla onayladım. "Telaşla beni aradı, ayrıldık zannetmiş. Olanları anlattığımda tahmin edersin ki bana hak verdi ayrıca  ona söyledim senin de haberin olsun Kayra, Alin'in kına gecesi ve düğününe gelecekse ben yokum. Eski sevgilin konusunda daha fazla fedakarlık yapmayacağım Umut." eliyle yüzünü sıvazladıktan sonra ellerimi tuttu. "Merak etme bu konuyu ben halledeceğim, onu bir daha görmeyeceksin." dediğinde dudağımın kenarıyla gülümsedim. "Alin de aynısını söyledi.  Onu bir seçim yapmak zorunda bıraktığım için kendimi kötü hissediyorum." O bana bu kadar iyi bir şekilde yaklaşırken düğününe Kayra yüzünden gitmemek bana yakışmayacaktı. "Kayra'dan zerre hoşlanmıyor merak etme. Onun için seçim yapmak çok zor olmamıştır." Umut'un söylediklerin içimi rahatlatmadığı için sessiz kaldım yarın Alin'i arayarak bu işi halledecektim.

Kapı çaldığında ellerimi Umut'tan kurtardım. "Alaz gelmiştir." diyerek yerimden kalkıp, kapıya yöneldim. Elinde bir dosyayla gelen içeri giren Alaz'a "Hoşgeldin." derken o çoktan salona geçmişti. "Nihayet bütün dosyaları hallettim geriye bir tek ev bulması kaldı." dedikten sonra onun gelişiyle ayaklanan Umut'a döndü. "Hoş geldin Umut, umarım varlığımı hazmedebilmişsindir." tavırlı olmadan laf sokmasına gülümsedim. "Abarttım kusura bakma." diyen Umut'un tokalaşmak için uzattığı elini sıktı. "Bir daha olmasın, kardeşimi üzgün görmek istemiyorum." dedikten sonra koltuğa oturduğunda Umut sessiz kaldı, biliyordu beni ne kadar üzdüğünü. Akşam ki yemek aklıma geldiğinde "Umut, biz akşam yemeğe çıkıyoruz Kemal de gelecek sen de gelmek ister misin?" diye sordum. Alaz hemen "Bende geliyorum haberin olsun bütün gece surat asacaksan gelme." dediğinde araya girdim. "Kapa çeneni Alaz!" bakışlarım tekrardan Umut'a döndüğünde Alaz'a öldürücü bakışlar atsa da bana baktığında ifadesinin değiştiğini gördüm. "Gelirim güzelim."

Umut'tan onayı aldığımda bakışlarım salonumda oturan ikilinin arasında dolaştı. "Tamam o zaman ben hazırlanmaya başlıyorum, Yağmurlar bir saat sonra burada olur. Birbirinizi yemeden oturun." Umut ayaklandı. "Eve gideyim ben en iyisi siz çıkarken haber verirsiniz." Umut evden ayrıldığında salonun girişinden Alaz'a parmağımı salladım. "Umut'a laf sokmayı kesmezsen seni mahvederim. Ben senin yerine yaptım sana gerek yok." ellerini teslim olurcasına havaya kaldırdı. "Sakin ol şampiyon bir şey demeyeceğim." parmağımı indirip tek kaşımı kaldırdım."Aferin, akıllı ol."

Kemal ve Yağmur geldiklerini haber verdiklerinde Alaz'la beraber evden çıktık ben Umut'un kapısına yönelirken Alaz "Aşağıda bekliyorum." diyerek yanımdan ayrıldı. Kapıyı açan sevgilime gülümseyerek sıkıca sarıldım, bugün defalarca görüşmüş olsakta böyle bir sarılmayı ilk kez gerçekleştiriyorduk. "Aşağıda bekliyorlar, hazır mısın?" diye sorduğumda yanağım göğsüne yaslıydı, saçlarımı okşarken ses tonundan gülümsediğini anladım. "Hazırım güzelim." ona sarılmak bile huzurla dolmama sebep olurken nasıl olur da ondan ayrılacağımı düşündüğünü aklım almıyordu. "Göğsünden ayrılarak elini tuttum. "Gidelim o zaman." birlikte aşağıya inerken tek istediğim bu geceyi sorunsuz atlatmaktı.