When A Gangster Fell Inlove

Eleven : We Can.. At Least

Ayesha's POV

Bwisit! Nakaka bwisit syaaaaaaaaaa!!!!

After what he said, naiinis na ako! >___<

Una, hindi ko alam kung bakit pero nainis ako bigla ng sinabi nya yung about sa two months na yun. I dont care pero deep inside, naiinis ako... na natatakot. And that's what frustrate me!!

Isa pa, kung magsalita sya akala mo naman ang peeeeeerfect perfect ng ginagawa nya!! >___<

But I take the second. Tss as if totoo yung pang una >___<

5:00 na ngayon at yeah nakatambay kami dito kanila Vincent. Waiting for the fight. Sakto at badtrip ako. Tsk.

Buti pinayagan ako ni Dad.

"Bakit ka ba badtrip ha Ayesha?" Tanong ni Vincent.
"Wala ka nang pake."
"Dahil ba sa play yan, ha?"
"Wala."

Tumayo ako at pumunta ng labas. Naiinis talaga ako ngayon! I cant take this feeling out of myself!!!

Pumunta ako sa may garden nila at umupo na lang sa may damuhan. Maybe I was too buried on my thoughts kaya hindi ko namalayang may tumabi sa akin.

"Anything I can help?"

Of all my friends talaga, bukod kay Coleen sya ang isa sa pinaka sensitive at madaling makaramdam.

"I dont know. Bakit ba ako ganito Ethan?"
"Baka.. gusto mo na sya."
"Hindi noh! Yuck!"
"Hah. Wag ka magsalita ng tapos."

Tinignan ko sya ng parang nandidiri ako. Eww.. Gross!!

"Im not. Naiisip ko lang, totoo ba yung sinabi ni Coleen na.. nagbabago na ako dahil sa kanya. Not in the romantic way you're all thinking pero dahil sa napapalapit ako sa kanya."
"And what's wrong with that?"

Tumungo ako at nagbunot ng damo sa tabi ko.

"Its just. ayoko mapalapit kasi tignan mo nangyayari sakin, simpleng sabi nya lang na lalayo sya naiinis ako.. natatakot ako. Ayokong.. ayokong mawalan ng kaibigan. I dont know if I can handle that."

Hindi sya nagsalita. Hinintay ko pero wala talaga kaya tumingin ako sa kanya. Nakita ko syang nakatitig sa akin tapos ngumisi.

"Edi inamin mo ding gusto mo syang maging kaibigan."

Tumingin ako sa kanya ng nanlalaki yung mata ko. That's.. that's so.. argh!!!

"Ayesha, wag ka matakot. People come and go. Pero ayun, dapat lahat ng bagay matanggap mo kahit na masaktan ka or kung hindi mo alam ang gagawin mo. Be brave. Okay?"

Pagkatapos nyang sabihin yun, umalis na sya at naiwan ako dito.

Is he right? Na dapat mag go with the flow na lang ako sa lahat ng mangyayari? What if hindi ko magustuhan o makontrol lahat ng mangyayari? Paano kung dahil sa pagsunod ko sa agos, ako lang din ang masaktan? I dont want to lose someone... again.

Tuesday..

Tamad na tamad ako kinabukasan para pumasok. Inisip ko na lang na papagalitan na naman ako ni Dad.

Pagdating ko sa kusina para sana kumain, nakita ko doon si Dad.

"Good morning, Dad."
"Morning Yesh."

Napansin kong tahimik sya at parang may problema. Alam kong may problema dahil si Dad, strict man at seryoso sa school, dito sa bahay para syang... bata. Isip bata. -___-

Ano ba yan! May problema na't lahat gumaganito pa ako.

"Is everything okay Dad?" Tanong ko at umupo habang kumakain ng cereals.
"Y-yeah. Dont mind me."

I rolled my eyes. Bakit ko pa kasi tinanong eh obvious naman.

"Anong problema Dad? Dont tell me na wala kasi halatang meron." Tumingin sya sa akin at ngumiti ng malungkot.
"Your Mom called me. Extended ang stay nya sa Canada ng another 6 months."

Nagulat ako kaya naitigil ko ang pagsubo ko.

"Diba uuwi na sya this week?"
"Na extend nga."
"Bakit daw?"
"Wala syang sinabi. Binabaan nya agad ako."

Ano kayang problema ni Mom? Hindi man lang ako kinontak nun. Nakaka miss na din sya.

Nasa hallway na ako nang may bumangga sa akin kasi tumatakbo sya at may humahabol sa kanya. Napatigil nga ying humahabol sa kanya eh at napatulala naman sya.

Freshman. Halata eh.

"S-sorry Ms. Ayesha. H-hind---"
"That's okay."

At lumakad na ulit ako. Pagpasok ng room, wala pa ang barkada pero nandun na si Steve.

"Good morning Ayesha."
"Same here."

I'll be good, okay? I'll try. Tama din naman sya eh. Kung gusto kong maayos at mabilis naming maperfect yung play, kailangan namin magkasundo.

Buong umaga, tahimik kami. Magpapansinan lang kami kapag may school stuffs.

Sila Vincent naman, ewan ko? Parang nakikiramdam lang.

Nang lunch na, wala sana akong balak mag lunch kaso kinalabit ako ni Steve.

"Lunch?"
"Wala akong baon."
"Bakit?"
"Nakakatamad magdala."

Tumawa lang sya ng mahina.

"Tara. Share tayo?"

Hindi na ako tumanggi dahil nilagay na nya sa harapan ko yung takip ng box at naglagay ng kanin dun.
Binigay nya din ang kutsara sa akin at tinidor sa kanya.

"Thanks."
"Wala yan."

We ate in silence. Nang wala na kaming ginagawa, pinatugtog ko na lang yung cellphone ko.

Now playing: A thousand years

"You like soft?"
"No hard."

Ayoko ng tahimik kami. Ayoko din ng masyado kaming mabait sa isat isa. Its just.. parang awkward. Parang hindi kami.

Narinig ko na lang syang nag tss pero tumawa na lang ng kaunti. Tumayo na sya kaya naman tumayo na din ako.

Maybe we can.. at least.. to be friends.