SMBHBF Book 3: Broken Chorus (A Gangsters' 100 Days Mission)

Chapter 8

[Rough]

I dont know what to think. Parang pinaglalaruan yata ako ng tadhana.
Kung kailan ang gusto ko lang ay magsaya sa buhay at makipaglaro sa mga lalaking natitipuhan ko, sya namang pagdating nitong Daniel Martinez na ito.
Out of nowhere parang nababagabag ang puso ko of how well he treats me.
He is so full of surprises. Kagaya ngayon.
Nagulat ako ng kumatok. Nagbabasa ako ng magazine sa sala ng mga oras na yun.
"Who could this be?" Ikinasa ko ang baril ko at isinuksok sa likuran ng shorts ko.
Pagbukas ko ng pintuan ay ang nakangiting gwapong mukha ni Dan ang nabungaran ko.
"Hi."bati nito.
"What brings you here Dan? Di ka manlang tumawag." inayos ko ang baril sa likuran ko para hindi nya mahalata. Akala ko kasi kung sino na.
Tiningnan ko ang likuran nya. Natawa ako.
"Hey Dan. Pinalayas ka ba sa bahay mo? Bakit ang dami mo naman yatang dala?" ang dami ng maleta sa likuran nya.
"Pwede bang mamaya ka na magtanong Rough? Open the door please. Ipapasok ko lang ang mga gamit ko."
Wala akong nagawa kundi ang buksan ng maluwag ang pintuan.
Nakahalukipkip na tinitingnan ko sya habang busy sya sa paghahakot ng kung ilang maleta nyang damit at kung ano ano pa.
"Wew. Sa wakas natapos din ako." sabi nito at umupo sa sofa.
"So pwede mo ng sagutin ang tanong ko ngayon Dan?"
He tap the sofa where he sits na parang sinasabi na tabihan ko sya.
"What?" i eyed him curiously as I sit beside him.
No one dare enter my condo ng wala akong sinasabi and much more walang nag aattempt to live with me here.
"I decided to live here with you Rough." halos manlaki ang mga mata ko sa pagkagulat.
"As in seriously?" he chuckled.
"Why all of a sudden nagiging favorite word mo na yata ang "seriously" na yan Rough? Of course im serious. Im planning to have you for keeps."
Did I hear it right? Parang nabibingi yata ako kapag sya ang nagsasalita.
"Anong sinasabi mo ha Dan? Im not planning to get married. Not even have a boyfriend longer than a week." ngumiti lang ito sa akin and hugged me.
Ano ba naman ang lalaking to. Bakit sa simpleng gesture nya lang na ganito parang naninindig na ang balahibo ko. Is this what they call "kilig"?
Ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang nabibingi na nga ako eh. I cant even think straight.
"I told you not to treat me as one of your toys right, Rough? And I told you not to play your games with me. I made it clear that my intentions for you are true and besides you asked for this. You asked me to be your boyfriend kaya wala ng bawian. I dont intend to change my plans."
Say what? Like Duh!?!
"Dan-"
Pinigilan ako nitong magsalita.
"No one dare try to argue with you right? But same as me. So respect my decision. Ako ang lalaki sa relasyong ito kaya't ako ang kailangang masunod. I mean not all the time naman but sa point na ito gusto kong ako ang masunod Rough."
"But-"
"Trust me Rough. I know what Im doing. I want to spend more time with you. I want to know you better.Gusto kong alagaan ka. At gusto kong alagaan ka hindi lang sa mga oras na ito kundi habang buhay. Please let me?"
Langya. Akala ko ba ngayon lang sya nagka girlfriend? Eh bakit ang galing nyang magpakilig. Tagos hanggang puso eh.
"Hmmm." wala na akong nagawa kundi ngumiti nalang at tumango.
I dont know whats happening to me. Walang sumusuway sa mga kagustugan ko at lalong walang nag uutos at nagdidikta sa akin.
Sya lang yata.
Natitiklop ako sa isang Daniel Martinez.
"And now that Im here? Ayokong may ibang lalaking umaaligid sayo. Ayokong may ibang lalaking pumoporma sayo at lalong ayokong tumingin ka sa ibang lalaki aside from me from now on."
Napapanganga na lang ako.
"Any violent reaction?"
Napailing naman ako ng wala sa oras.
"Good. And for your health? Ayaw kong nakikita kang umiinom Rough. I dont want to see you smoke too."
Idinilig nya sa halaman ang iniinom kong beer in can.
"But-"
"No buts right?"
Napabuntong hininga nalang ako at tumango.
Ewan ko ba. As I look into his eyes wala akong maisip sabihin. Tango lang ng tango.
Gustuhin ko mang humindi parang hinihypnotize ako ng mata nya kung kaya't napapa oo nalang ako.
"Hay. Daniel! What am I going to do with you." naibulong ko nalang sa isip.
Nawalan na ako ng lakas humindi.

>>>
"Lets go out on a date please." pasimpleng yaya ni Daniel habang nanonood kami ng tv sa sala kanina.
As usual wala na naman akong naging reaction kundi ang ngumiti at tumango.
Nabobobo na yata ako nowadays.
Napapailing na nakangisi ako habang naliligo sa shower.
Paano ba naman kasi naexcite ako. Ewan ko nga kung bakit.
Too many men tried to date me pero I always turn them down.
Nagkakaroon ako ng fling but never nila akong napapayag na makipagdate sa kanila. Why? I just dont want. Ayoko. Never.
Not until today. Not until with Daniel.
Napaupo ako sa kama matapos kong maliligo. Namomroblema ako. Paano ba naman kasi never nga akong nakipagdate after Christopher. And it has been years since I last wore a dress.
For years im contented with my black get up. Black tops, black shirts, black jackets and jeans.
Kaya nanlulumo ako. Its improper that we go out on our first date with that kind of get up.
"Grrr. You're giving me problems Daniel."
I opened my closet.
See? Nothing aside from black.
I had no choice but to call mom's assistant at magpadeliver ng dress for my date.
I told her to hurry.
Nakakainis na ha? Bakit ba natataranta ako? Eh si Daniel lang naman yun.
Maya maya pa ay kumatok si Daniel sa kwarto.
Im not yer dressed. Nakatowel lang ako.
"Why? Nagbibihis pa ako Dan."
"May delivery para sayo Rough."
"Good. Just in time. No one dare make Rafaella wait."
Binuksan ko ang pintuan para lang mapangiti.
"Hey. Natulala ka na dyan."
Paano ba naman kasi ay nakatulala itong nakatitig sa katawan ko. Sinundan ko ang tingin nya at napatawa ako ng makita kong nakatitig sya sa bundok ko. Maya maya ay dumako naman ang mata nito sa legs ko na hindi natatabunan ng tuwalya.
I snapped my hand in front of his face. Doon lang yata natauhan.
"Your staring"
"Ahem. Sorry. Got carried away." Tumawa ako.
Sa totoo lang wala pang lalaking nakakita ng bare upper legs ko. Not even Christopher.
"Maniac." Sinamaan naman ako ng tingin.
"Dont push it honey. Hindi ako maniac. Its just that...ngayon lang ako nakakita nyan."
Ang lakas ng tawa ko. Namumula kasi sya.
"Hhhhmmm. Pinagtawanan pa ako. Oh. Ito na yung pinadeliver na dress para sayo."
Ibinigay nito sa akin ang box tapos tumalikod na.
Napailing nalang ako.
~
Napanganga naman ako ng maisuot ko na ang pinadeliver na damit ng assistant ni mommy.
A semi- balloon, fitted dress na medyo creamy white ang kulay.
"Arrrrggghhh! I cant wear this. Ang ikli."
Hindi kasi ako sanay na nakikita ang legs ko.
Maya maya ay kumatok na naman si Daniel sa kwarto.
"Whats taking you so long Rough? Its past 7 pm. Im starving." I rolled my eyes.
"Wait. Sandali nalang." humugot ako ng malalim na hininga at isinuot ang stilleto sa mga paa ko.
"Bakit ba kasi pumayag payag pa ako sa date na ito."
I put on a light make up. Hinayaan ko lang din na nakalugay ang shoulder length brown hair ko.
"Hoh. This is it." I sprayed my favorite perfume at lumabas ng kwarto.
Nakasandal si Daniel sa may pintuan ng kwarto ko at tahimik na naghihintay.
But when he saw me, ewan ko kung paningin ko lang yun oh namumula talaga sya. Pati ears nya yata namumula.
Nakatitig lang sa akin at wari'y hindi makapaniwala sa nakikita.
"Hoy. Ano ba Daniel. Kanina pa ako nasa harapan mo hindi ka pa kumikilos dyan. Akala ko ba nagmamadali ka?"
"Sorry. Nakakita kasi ako ng diwata. May kagaya mo pa pala sa lupa?"
Napangiti nalang ako. Hindi nya din maitago ang paghanga nya sa akin. He doesnt know he's lucky. Dahil sya lang ang nakapagpasoot sa akin ng ganito.
"Bolero ka. Tara na nga."
"My pleasure my princess." He held my hand as we walk towards the door.
"Hay Daniel. You're making me feel like a teenager." napangiti nalang ako sa isiping yun.