SMBHBF Book 3: Broken Chorus (A Gangsters' 100 Days Mission)

Chapter 29

[Daniel]

"Dan." tawag ni Rough sa akin. Kasalukuyan akong nagmumuni muni sa may terrace at pinapanood ang nagkikislapang mga bituin sa kalangitan.
"Yes?" nalingunan ko syang nakasandal sa may pader at nakatitig sa akin.
"You dont need to do this. Pwede ka pang magbackout. Kakayanin ko namang mag isa 'to."
"No. I promised you. Na magkasama tayong haharap sa giyerang ito."
Napabuntong hininga sya at lumapit sa kinaroroonan ko.
Tumabi sya sa akin at tumingala sa kalangitan.
"I guess i'm really not that strong and smart. Nakakatawa kasi kung hindi pa dahil sayo hindi ko pa malalaman ang totoong pagkatao ni Yumi."
"Sorry if I made an investigation without your knowledge. Nagdududa na kasi ako kay Yumi noon pa man. Her actions. Her words. She even told me na layuan ka. Funny isnt it? May bestfriend palang ganun? Pero pinalampas ko yun dahil sigurado naman akong kaya kitang protektahan laban sa kanya. But she got worse, she threathened me. She want me to have sex with her at kung hindi daw? Sisiraan nya ako sayo. Sisirain nya tayo. Thats why I've decided to investigate. Kasi alam kong may hindi na tama."
"Fvck her! Bakit ngayon mo lang sinabi to sa akin Mr. Martinez?" nakapameywang nitong tanong.
"Ah. Eh. Kasi I was torn between telling you the truth and being afraid na hindi mo lang ako paniwalaan. Kasi magbestfriends kayo eh at matagal ng magkakilala. Syempre mas paniniwalaan mo sya ksa sa akin."
Lumapit sya sa akin at ipinulupot ang kamay sa batok ko.
"You were afraid or you enjoyed Yumi's seduction kaya mo ito nilihim sa akin?"
"Tss. Never. My eyes are set on you alone honey. Wala ng iba. Yun lang talaga ang reason."
She slapped me, pero mahina lang.
"Dapat lang. Or else. Alam mo na ang mangyayari."
I chuckled.
"Promise honey. Nothing and no one could ever make me unlove you."
Napabuntong hininga ito at tumingin muli sa langit.
"Tama yung babaeng nagsabi sa akin na ikaw lang ang pwede kong pagkatiwalaan. You alone."
"Which reminds me. Nabanggit mo nga sa akin yan. Sino ba ang babaeng tinutukoy mo?"
"I dont know. Maybe a gangster like myself. Kasi nakaitim din sya at nakamaskara nung magpakita sya sa akin. Sya din ang nagsabi sa akin na may ahas na dati pang nakapasok sa buhay ko. I didnt expect it to be Yumi pero tama ang babae. Bestfriend ko pa pala ang tumatraidor sa akin. She even told me something na hanggang ngayon hindi ko pa mafigure out kung bakit kailangan ko itong sabihin sayo kapag nasa delikadong sitwasyon na daw tayo. Maybe she is referring to my duel with big mommy."
"What did she told you? Ano daw ba ang dapat mong sabihin sa akin?"
"Zamara and Rafaella needs your help, Dan. Paulit ulit nyang pinaalala sa akin na sabihin ko sayo yun." dito na nanlaki ang mga mata ko. Oh God! She's alive. Zamara is still living. And as she have said. She and Rough needs my help. Siguro nasa panganib din ang buhay nya kagaya ni Rough.
"Kilala mo ba sya Dan?"
"Ah? Ha? Hmmm. We need to prepare Rough. Nasa panganib ang buhay mo at ng Zamara na yun kaya kailangan kong tumulong."
"Sagutin mo ang tanong ko Dan. Kilala mo ba sya?"
Saktong tumunog ang cellphone ko.
"We will talk about it some other time Rough. I need to take this call."
Agad akong lumayo sa kanya para sagutin ang tawag. Pero ang totoo hindi ko alam kung ano at paano kong sasabihin ang tungkol kay Zamara.
>>>
"This is it." nasabi ko after kong mailagay ang mga baril, ammonitions and grenades sa backpack na gagamitin ko sa laban mamaya.
Nakakakaba but Im excited as hell.
After so many years, ngayon lang ulit ako sasabak sa labanan.
Years of hiding the truth too.
*Flashback*
"Men we are ready for entry. Lahat tayo dito iisa ang layunin. Ang mapuksa ang kasamaan sa underground. Lahat tayo iisa ng balakin, ang mahanap at makilala ang mga lider ng lahat ng mafia sa underground. From there dadali ang trabaho natin, malalaman natin ang totoong pagkatao ng bawat isa na nakakubli sa likod ng mga maskara."
Nagpatango tango kaming lahat. I looked at Zamara na nasa tabi ko lng ng mga oras na ito. I cant see a bit of nervousness in her. Prenteng nakaupo lang sya at nakikinig sa head namin.
"Agent Z." bulong ko dito.
"Hmmm?" sagot nito at nilingon ako.
"Aren't you afraid? Bakit ka pa kasi nagvolunteer mag undercover?" she rolled her eyes.
"As far as I know its part of our duty as agents na isugal ang sarili nating buhay para mailigtas ang nakararami."
"Alam ko. Pero sana hinayaan mo nalang sila na namili mula sa atin, hindi yung vinolunteer mo pa talaga ang sarili mo."
"Blah blah blah. Talk to my hand Dan. This is my life kaya you dont need to middle with it."
"Kung ginagawa mo lang ito para makaiwas, tigilan mo na. It will never be good for you."
"Stop talking nonsense Daniel. Im going and thats final."
Thats the last time I saw Zamara. Before she enter the underground world at nagpanggap na gangster.
Some of our men had died. Ang daling nabisto ng covers nila. Wala ni isang nakabalik ng buhay including Zamara.
*End of Flashback*
"You are really tough Zam. I know we will see each other so soon."