SMBHBF Book 3: Broken Chorus (A Gangsters' 100 Days Mission)

Chapter 27

[Zamara]
"Kamuntik ka ng makilala Yumi. Hahahaha." umalingawngaw ang tawa kong yun sa kadiliman ng hideout ni Yumi. The place is so creepy that any normal person wouldn't want to get stuck. Nor try to be here.
"Where are you? Sino ka ba talaga?" She turned on the light pero agad ko itong binaril at ang sandaling pagliwanag ng paligid ay agad na binalot muli ng dilim.
"Fvck you! Whoever you are! Bakit mo ba ako sinusundan?"
"Following you? Hmmm. Tsk tsk tsk. That would never be a word for me Yumi. Never."
Nagpaputok nito sa kinaroroonan ko pero madali ko lamang itong nasasangga ng katana ko.
"Wag kang magsayang ng bala Yumi. And I hate to see blood in any part of my body. If I did? Katapusan na ng buhay mo Yumi. So stop trying. Alam kong mahinang uri ka lang."
"Sh*t! Sino ka ba talaga? Bakit hindi mo ako harapin?"
"Hahaha. Once na makita mo ako Yumi there's no way you will ever live. Makikita mo ako bago ka mamatay."
"Hahaha. Wag mo akong utuin! Hindi ako natatakot sayo."
"Ahh talaga? Baka gusto mong bitawan yang cellphone na hawak mo? O mas gusto mong putulin ko nalang basta yang kamay mo without warning."
"Fvck!" she cursed bago binitawan ang cellphone nya. Alam kong any minute ay magsisidatingan ang mga alipores nito.
"Masunurin. Duwag ka pala talaga Yumi. Madugas ka lang kaya ka nasa position mong yan ngayon pero ang totoo? Duwag ka! Mandaraya ka!"
I can sense someone nearby.
"Magkikita tayong muli Yumi. Andito lang naman ako to congratulate you. Ang galing ng escape mo kanina! Mukha kang tanga. Hahahahaha."
"Bitch! Hindi ka makakatakas dito. Mamamatay ka ngayon din."
"In your dreams Yumi. In your dreams."
I exited after saying that. Alam kong kaya ko sila pero gustong gusto ko ang ginagawa ko kay Yumi ngayon. Gustong gusto kong nagpapanic sya.
I drove to Daniel's house after that.
Nagmasid ako sa paligid at ng masigurado kong tahimik na ang lahat lumabas na ako ng sasakyan.
"I missed you Dan, anytime soon magkikita na ulit tayo."

[Daniel]

Kaya pala ganun nalang ang naging paghinala ko kay Yumi. Lahat ng sinasabi nya pinakikinggan kong mabuti and my mind keeps on analyzing whats she is saying, even the smallest details.
Nagdududa talaga ako kay Yumi at sa intensyon nya noon pa, kahit noong una ko palang syang makilala. Hindi naging magaan ang loob ko sa kanya kailanman.
"Fvcking sh*t! Tama ang paghihinala ko. Kaya pala ganito nalang kabigat ang dugo ko sa kanya. Kailangan kong mabalaan si Rough."
Dali dali akong nagdrive pabalik sa bahay. Kung bakit ba naman kasi kailangang makipagkita pa ng lokong yun. Sana sinabi nya nalang sa akin sa cellphone and send the photos via email o idinaan nya nalang sa bahay.
I tried to dial Rough's number pero nadismaya ako ng may tumunog sa passenger's seat ng kotse ko. Naiwan nya pala ang cellphone nya dito.
"God! Sana wala pang nangyayaring masama kay Rough dahil sa Yumi na yun. Kung hindi, mapapatay ko talaga si Yumi."
Pinaspasan ko ang pagmamaneho upang makarating ako kaagad sa bahay.
Dali dali kong tinakbo ang kwarto namin at nakahinga ako ng maluwag ng makita ko si Rough na nakasandal sa headrest ng kama namin habang nanonood ng tv.
"Thank God you're safe hon." naibulalas ko at sandali ko syang niyakap.
"Bakit naman ako hindi magiging safe Dan? Eh nasa bahay lang naman ako."
"Si Yumi." napakunot noo ito.
"What's wrong with Yumi?"
Hindi ko sya sinagot. Bagkus ay dali dali kong tinalunton ang daan patungo sa kwartong ginamit ni Yumi. Alam kong andito pa ang mga gamit nya. Dahil sa pagmamadali nyang makalayo hindi na nya naalala pa ang mga naiwang gamit nya dito.
"Did Yumi call you? May nangyari bang masama sa kanya?" tanong ni Rough habang nakamasid sa ginagawa ko.
I opened Yumi's bag and look for something.
"Hey Dan! Ano ba? Sagutin mo ang tanong ko. At bakit mo ba pinapakialaman yang mga gamit ni Yumi? Magagalit yun. Ayaw na ayaw nya pa namang may nangingialam sa gamit nya. Stop it, will you?"
Saktong nakapa ko ang hinahanap ko. Kinuha ko ito mula sa bag at ipinakita sa kanya.
"I found it." i showed her the mask.
Lalong nangunot ang noo nito at kinuha mula sa kamay ko ang maskara.
"Bakit may ganito si Yumi?" she examined the mask at maya maya ay nanlaki ang mga mata nito at napatitig sa akin.
"Si Yumi si Big Mommy?"
Tumango ako.
*Flashback*
Kakauwi palang namin ni Rough galing sa hospital para ipacheck up kung meron bang naging epekto ang tear gas sa katawan namin ng may tumawag sa cellphone ko.
"Hello pare?"
"Meet me at the cafe Dan. I have some news for you. This is crazy."
Nangunot ang noo ko sa narinig mula kay Andrew. Ang partner ko.
"Sige. Give me five minutes."
>>>
"Anong meron?" tanong ko sa kanya pagdating ko sa cafe.
"Its been awhile since we last saw each other tapos yan lang ang pambungad mo sa akin?"
"Tss. Ikaw itong nagsabing seryoso ang sasabihin mo tapos ang dami mo pang pasakalye."
"Easy dude. Okay sige. Heto."
May inabot ito sa aking folder.
"Ano naman ito?" binuklat ko ang mga pahina ng file na nasa folder.
"Nandyan ang Birth certificate ni Mayumi Torres. Pati na rin ang sa parents nya. Andyan din ang school records nya mula preschool hanggang magtapos sya ng kolehiyo. At ang mga naging trabaho nya after college."
"Nakikita ko nga. So what's the catch? Ano ang importante sa mga ito? This are all facts pero uninteresting."
"Nothing aside from her mother's name. Jem San Sebastian? Sounds familiar? She's your girlfriends sister. Magkapareho sila ng ina ni Mayumi Torres."
"Oh God."
"And I think none of these pictures shows of what you call "uninteresting"." he handed me a brown envelope.
"Nasa loob ng envelope na yan ang mga fresh set of pictures ni Mayumi. Nung inutusan mo akong imbestigahan sya, agad kong kinalkal ang mga files na yan tapos sinundan ko sya buong araw. Kinunan ng mga pictures ang mga pinupuntahan nya at baka makatulong ito sa imbestigasyon ko. And then I found her so interesting."
These are the pictures on the file.
-Yumi's picture na may kausap na nakamaskarang lalaki sa may kanto.
-Ang pagpapalitan nila ng kotse ng lalaking kausap nito.
-Ang pagsunod sa amin ng sasakyang sinasakyan ni Yumi.
(Nangunot ang noo ko ng makita ang mga sumunod na pictures.)
-Picture ng babaeng nakamaskara at naka-kapa na bumababa sa kotseng ginamit ni Yumi.
-Picture of a masked woman taking out her gun na pumasok sa bahay ni Jem.
(And the last picture send me out running to rescue Rough.)
-Picture of Yumi wearing a cape palabas ng bahay ni Jem.
The same person na hinabol ni Rough, si Big Mommy.
*End of Flashback*
"Oh God! All this years, all this years niloloko lang pala ako ni Yumi. She had never been a bestfriend to me kundi isa syang traidor na nagtatago sa likod ng bait-baitang mukha. Sya pala ang totoong anak ni Mommy Jem. Kaya pala ganun nalang ang reaction nya kanina lalo na nung sinabi kong gagamitin ko si Jem laban kay Big Mommy. Yun pala ang dahilan. At hindi na ako magtataka kung malaman ko mula sa kanya na sya ang utak sa likod ng lahat ng kamalasang nangyayari sa buhay ko mula noon. Tama pala ang sinabi ng babae sa akin. Na may ahas sa paligid ko. Na may ahas na nakapasok sa buhay ko noon pa man. And I didnt expect it to be Yumi. I never thought it was just her all this time."
"Sinong babae ang-" itatanong ko sana when she cutted me.
"Si Jem. Kailangang makuha natin si Jem, Dan. Magagamit natin sya laban kay Yumi. Wala na tayong oras Dan. We need to get Jem now."
Agad kaming sumakay ng kotse para mapuntahan si Jem pero bago pa man kami makalayo, I saw someone. Nakasandal sya sa may punongkahoy at nakatingin sa bahay namin.
"Zamara?" naibulong ko pero agad ko ding binaliwala matapos kong balingan ang lugar kung saan sya nakatayo at wala na akong nakita. Guniguni ko lang marahil yun.
>>>
"Damn!" nasabi na lamang ni Rough ng marating namin ang bahay ni Jem. Napaupo sya sa isa sa mga upuan doon.
"Fvcking bitch! G*ga ka Yumi."
Wala na kaming naabutan kundi ang bangkay ng mga butler at bodyguard ni Jem. Naunahan kami ni Yumi sa pagkuha dito.
"Kailangan nating mahanap ang hideout ni Yumi sa lalong madaling panahon Dan."