24. REASONS

582 15 1
                                    

"I'm sorry."

Sinalubong kamI ni Trip palabas ng Bar, nasa tabi ko si Travel at inalalayan ako.

Gusto ko na naman umiyak at pagsasampalin na si Trip. Bakit ngayon pa? Bakit ngayon pa sya lumapit sa akin na tanggap ko na. Hindi nya ako pipiliin. Ano pa nga kundi isang Pagpapa Asa ang lahat.

Nilingon ko si Travel. "Trav, thank you kaya ko na."

"Pwede kitang ihatid." Sabi nya.

"Ako na Travel. Just go inside." Kinuha ni Trip ang kamay kong hawak ni Trav.

Sinamaan ko ito ng tingin. natawa naman si Travel.

"Wow! Trip my Friend, kung makatulak ka sakin at kung makabawi ka sa kamay ni Mae parang ako ang dahilan ng pag iyak at nanakit sa kanya ah?" Nakangisi ito pero ibang tono ang gamit.

Hindi ito pinansin ni Trip na hinimas ang pisngi ko, kung saan feeling ko namanhid dahil sa sampal ni Ann. "I'm so sorry Mine."

"Nakakaiyak." Travel said.

"Shut up Travel!" Hindi ito pinansin ni Travel at hinarap ako.

"Mae, pagnagbago ang isip mo sabihin mo lang liligawan kita at ipagtatayo ng Palasyo." Nabigla ako sa sinabi ni Travel. Tinulak ito ni Trip. Tatawa-tawa naman na kumaway si Travel sakin at pumasok na sa loob.

"What was that?"

Imbis na sagutin pa ito, naglakad na ako para pumara ng taxi. Quota na ako ngayong gabi para makipagsagutan pa kay Trip.

No. Hindi naman ako sumusuko. Napagod lang.

"Ihahatid na kita." Hinarang nya ako. Tiningnan ko sya sa mata.

Nakalimutan ko na naman, pag ganitong nagmamakaawa na ang ekpresyon ng mata nya ang dali kong bumigay.

"Tara na." Pagod kung sabi.

Tumango si Trip at hinawakan ang kamay ko. Filling the spaces between our hands. Hindi ako kumibo at inignora ang kuryenteng dumadaloy sa sistema ko.

There and Then I notice, nanghihina na tumatalon ang puso ko. Grabe na to. Ayaw parin talaga sumuko. Ramdam kong pagod na ito pero sige parin.

Ganun ba talaga? Kahit sinasabi ng utak mo na tama na, pero pag lumalaban parin ang puso at dinodomina parin ang katauhan mo patuloy kang lalaban.

Realizing na ang bilis pala mag give up ni Brain. Ang bilis nyang humanap ng Choices. At pagnakita nyang dehado kana. Stop na. Tama na. Suko na. Let go.

Pero si Heart. Kunan mo man ng Pag-asa. Paulit-ulit. Hindi susuko, napapagod man-magpapahinga lang. Bogbog man-magpapagaling lang.
Kahit wala na talaga, sya mismo ang hahanap ng wala.

That is Why, when death is near si Heart ang unang chini-check. Because when Heart finally give-up. It means everything will end.

And only means one thing. Mamatay muna ako bago ko isusuko si Trip.

Binuksan ni Trip ang pinto ng kotse, papasok na sana ako ng pigilan nya ako at niyakap.

"Wag kang magalit sakin."

I caress his back. "Hindi ako galit sayo. Galit ako sa sitwasyon natin. Naiintindihan ko ang ginawa mo kanina. Mapapahiya si Ann pag ako ang tinulungan mo, ibigay na natin yun sa kanya."

"Natatakot akong sumuko ka nalang bigla sakin."

Saddest part is. Kill me Trip. In that way I'll let go. I'll surrender.

Pero hindi ko sinabi yun sa kanya. Ayoko. Baka kasi mamihasa sya at pagmay nangyari ulit na maghaharap kami ni Ann, gagawin nya ulit yun. Ang iwan ako at hayaang pulutin ang basag-basag kung puso.

Gusto kong isipin nya na kailangan sya rin wag akong paasahin lang, kailangan nyang gumawa ng dahilan para mapalaya sya ni Ann.

****

Dinala ako ni Trip sa O'hotel. Wala na akong ibang maalala ng sakupin nya ang mga labi ko at paglapat ng hubad kong katawan sa malambot na kama. Nakalimot na naman kami.

Nakaunan at nakayakap ako sa hubad na dibdib ni Trip. Habang sinusuklay nya ang gulo-gulo kong buhok.

"Mine..."

Napangiti ako at sumubsob pa sa dibdib nya.

"Mine..."

Ang sarap sa pandinig.

"I really Love calling you Mine."

I kiss his chest and face him. I touch his lips and kiss him. "Calling me Mine and Owning my body, soul and Heart. Yeah that's all yours. But funny thing is you can't own my Mind." He look at me intently.

"I am yours. Pinapagamit mo ang katawan mo sakin, sabi mo Mahal mo ako. But when we're out of this Bed. I can't own you. I can't call you Mine Trip..."

He nod his head. "And it hurts."

I blink to prevent my tears. "Yeah it Damn hurts."

He kiss my forehead. And again we drown Ourselves to that Beautiful and sinful world.

****

Walang-wala na ako! Ubos na ubos na ang mga Lines ko! Wala na akong maibubuga, wala na akong maramdaman.

Nakakapagtaka.

****



*****

MAEJESTY

The Same Mistake (completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon