SİYAH MEŞALE

35.BÖLÜM (Tokat)

Karanlıkta yanabilirim...
Boşlukta durabilirim...
Düşmem ben kanatlarım var ruhumda.

Geldiğim gibi gidebilirim...
Aşktan vazgeçebilirim...
Zincir yok ki benim boynumda.

Çalan şarkıya eşlik ederken sesi son ayara getirdim. Emniyet kemerini bağlamayı yolun sonunda akıl eden Hira'ya sırıtarak baktım. Bembeyaz olmuştu.

"Bana bakma önüne bak."

Dediği şeyle gülümserken dikkatimi yola verdim.

"Ada biraz yavaşlar mısın? Arabayı kaçırmamıza pişmanım şu an"

-Geldik zaten.

Park yeri için uygun bir yer bakarken bir yandan da Hira'nın arkadaşını anlatmasını dinliyordum. Daha fazla katlanamayarak arabadan hızla indim. Sıkıldığımı mimiklerimle belli ediyorum, hatta gözüne gözüne soktuğum kesin. Ama neden hala anlatmakta ısrar ediyor anlamıyorum.
Siyah saçlarımı ellerimle düzeltip hırkamı giydim. Akşam saati olduğu için hava serindi.

Masalarımıza otururken içerideki kokuyu içime çektim. Kitap gibi kokuyordu. Her taraf ahşaptandı. Sandalyeye oturmak için çekerken gözümü etraftan alamıyordum.

-Burayı seveceğimi nereden biliyordun?

"Eee kuzeninim bırakda biliyim"

Siparişlerimizi verip arkama yaslandım.

-Okulu çok ektiğimizin farkında mısın?

"İnek olduğunu bilmiyordum Ada. Arkadaşımla tanışmaya geldin. Okulu konuşmaya değil"

"İneklikle ne alakası var" diye kendimi savunurken söylediği şeyle gözlerimi kıstım. Ağzından yanlış birşeyler kaçırmış edasıyla masum masum etrafa bakıyordu.

-Bana sadece ikimizin olacağını söyledin!

"Ada tanışsan ölür müsün. Hem o da seninle tanışmayı istedi"

-Böyle tanışmalardan hoşlanmadığımı biliyosun sanmıştım.

Omuz silkip gülümsediğinde bakışlarımı ahşap masadaki çizgilere indirdim. Mekandaki huzur resmen gitmişti. Yeni insanlarla tanışmayı sevmiyorum. Tanımadığım için yanlarında kendimi kasıyorum.
Umarım çabuk gelip gider diye içimden geçirirken Hira'nın telefonu çaldı.

"Alo kanka"

"Evet bitanem bekliyoruz Ada'yla."

"Tamam balım"

"Evet canım aynı yer. Öpüyorum kuzum"

Telefonu kapattığında onu izliyordum. Garson masaya siparişlerimizi yerleştirirken parmaklarımla sayma hareketi yaparak konuştum.

-Kanka neyse de;
-Bitanem
-Balım
-Canım
-Kuzum
Şu 3 saniyelik konuşmanıza bu kelimeleri çok aradın mı?

"Burada ahşap kokuyordu ama şimdi kıskançlık gibi geldi"

Garson yanlışlıkla gülerken sert bakışlarımı ona çevirdim. Malzemeleri bırakıp yanımızdan gülerek ayrılırken bozulmuşluk hissiyle kollarımı bağladım.

"Savaş'la noldu. Anlat."

Bakışlarım ona dönerken konunun birden ona gelmesi beni afallatmıştı. Yaptığım tek şey susmaktı. Ne diyebilirdim ki? Anlatacak ne vardı?

-Hiç.

"Hiç derken?"

-Ayrıldık ve yeni sevgilisiyle mutlu.