SİYAH MEŞALE

28.BÖLÜM (yüzleşme) PART-1

   

      Şarkıyla birlikte okumanız tavsiye edilir. (Multi)

  Ders zili çalarken derin bir nefes verdim. Okul artık hiç çekilmiyordu tek tesellim Şeymayla aramızın düzelmesiydi. Evet onu affettim.

     Serhat'ın geldiğini görünce yine yalnız olacağımı anladım. O yüzden elimi çabuk tutarak çantamı altım. Onlarla vedalaşıp sınıftan çıktım.

      Koridorda yürürken karşıdan Cem'in bana doğru geldiğini gördüm. Hayır şimdi olmaz.

Elimi alnıma vurarak yüzümü buruşturdum. Cem yanıma geldiğinde ne oldu dercesine suratıma bakmaya başlayınca "telefonumu unuttum hemen gidip almalıyım" diyerek yanından ayrıldım. Sınıftan içeri girdiğimde kimse yoktu. Boş olan yerlerden birine oturup başımı sıranın üstüne koydum.

Savaş 1 haftadır yoktu. Arasam da telefonlarımı açmıyordu. Kendi keyfi bilir deyip aramalarımı kessem de merak ediyordum.

    Yanına gitmekle gitmemek arasındayım. Gitsem ne oldu desem?

Sanane derse ben ne diyecektim ki...

  Neden telefonlarımı açmıyosun desem?

Sana hesap mı vereceğim derse...

Evet vereceksin desem?

Sen kimsin ki derse...

Hangi kimlikle gidip ona hesap soracaktım ki? Sevgilinim hesap vereceksin desem?

Off hayır en iyisi düşünmemek ve doğaçlama davranmak.

***

Okulun önünden taksiye bindim ve derin bir nefes aldım. Nedenini bilmediğim bir şekilde heyecanlıyım. İki elimi kalbime götürdüm. Yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Tamam heyecanlandım ama bu normal değil.

Bugün birşeyler olacak gibi hissediyorum.

Elim kalbimde hala beklerken bana bakan taksiciye sahile gideceğimizi söyleyip arkama yaslandım.

Dalgaların kıyıdaki taşlara çarpışını izlerken zihnim uzaklara çoktan dalmıştı.

Onu özlemiştim...

Bunu ilk defa dile getiriyordum. Gerçeklerden ne kadar kaçabilirim ki.

"Savaş'ı özledim" sesli bir şekilde söylememle kaşlarım yavaşça çatıldı. Dudaklarım bile alarm verdi. O böyle sözcükler söylemeye uzak. O böyle şeylere alışık değil.

Bir bebeğin yürümeyi öğrenmesi gibi sevgi, özlem, nefret nedir onu öğreniyordum.
Aklıma dönme dolap gelince gülümsedim. Elim yavaşça boynuma gitti. Öpücük kondurduğu boynuma...

Güveni ilk kez tatmıştım. Onun kollarında. Savaş bunun farkında mı bilmiyorum ama onun yeri benim gözümde gerçekten farklı.

O bana tatmadığım duyguları aşılayan tek adam...

Cesaretlenip taşın üzerinden zıplayarak kalktım. Ona söyleyecektim.

Evet onu özlediğimi söyleyecektim. Cesaretim kırılmadan söylemeliydim.

Kararan havaya baktığımda telefonumu çıkardım. Yola çıktığımda hemen taksi gelmesi için dua ediyordum. Hava çoktan kararmıştı. Buraya gelince gerçekten zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum.

Telefonumun not kısmına girdim. Gördüğüm şeyle neredeyse sevinçten bağıracaktım. Savaş'ın ev adresi. Annesiyle tanışmaya giderken not etmiştim. Ben sildim zannederken birde adres bulmakla uğraşmayacağım için seviniyordum.