Badass rules

hoofdstuk 34

Okee dan, jep veel eerder gezegd dat ik het zou uploaden maar guys... ik had nergens internet en het stuk stond op mijn pc! handig hahaha. Extra lang dus geniet ervan xx me

***************************************************************************************Ik werd wakker met Ashtons hand om mijn middel. Slaperig keek ik hem aan. Hij sliep nog dus ik trok zacht aan zijn haar. ''Nog even'' mompelde hij in zijn slaap. ''haal je hand van mijn middel, het is uit weet je nog.'' Hij trok me dichterbij en blies zijn ochtendadem in mijn gezicht. ''Bah viezerik laat me los.'' Ik wrong me los en liep naar de badkamer. ''Als je over tien minuten niet wakker bent dan heb je een probleem. Ik poetste mijn tanden en smeerde een dikke laag mascara op mijn wimpers. Als ik dan water in mijn gezicht moest gooien zag het er tenminste echt uit. Ik pakte een make up doosje dat ik van Claire had gestolen en haalde er een donkere oogschaduw uit. Ik reef een beetje onder mijn ogen zodat het zou lijken op slaapgebrek. Ik stak mijn hoofd om de hoek van de kamer. Ashton lag nog steeds in bed. Ik haalde mijn schouders op en liep naar de keuken. Ik schonk wat sap voor mezelf in en liet toen een kan vollopen met water. Ik liep terug naar de kamer met de kan. Ik ging boven Ashton hangen. ''Ik zei toch dat je een probleem zou hebben'' lachte ik gemeen toen ik de kan over hem heen kiepte.

Hij gooide de deken geschrokken weg. ''Wat is er mis met jou'' gilde hij luid. Onschuldig zette ik de kan neer. ''Je wilde niet wakker worden'' meldde ik nukkig. Toen ik zijn boze gezicht zag gierde ik het uit. ''Je hebt geluk dat je onder bescherming staat bitch'' zei hij dreigend. Dit zet ik je betaald. ''Ga je nou klaar maken'' zeurde ik, ''ik wil niet te laat komen voor onze dramatische break up.'' Hij stak zijn middelvinger op voordat hij in de badkamer verdween. Na een aantal minuten kwam hij de badkamer uitgelopen. ''Je bent echt super vervelend weet je dat?'' bromde hij naar me. Ik lachte even spijtig naar hem. ''En dat spijt me echt totaal niet, nou laten we gaan.'' Ashtons chauffeur zette me een paar straten verwijdeerd van de school af zodat we niet tegelijk aan zouden komen. Tijdens het lopen leefde ik me in. Ik moest verdrietig zijn, mijn hart een tikje gebroken maar vooral veel verdriet. Tranen huilen met tuiten of iniedergeval doen alsof.

Met mijn hoofd gebogen liep ik de school in. Het geroezemoes begon gelijk. Ik had ervoor gezorgd dat ik een te grootte trui droeg en er lichtelijk slonzig uitzag. Mijn zwarte haar zat in een rommelige knot. Ik liep als een onzeker meisje (wat ik absoluut niet was) naar de eerste les. Ashton en ik hadden beide het eerste lesuur geskipt zodat we niet te lang deze pijnlijke situatie moesten volhouden. Er kwam niemand naast me zitten in de les maar ik hoorde hoe er over me geroddeld werd. Gek genoeg liet het me koud. Ik voelde mijn nonchalante ego over me heen glijden en probeerde het te onderdrukken. K mocht niet vergeten dat het uit was met de zogenaamde liefde van mijn leven. Gelukkig hoefde ik niet op school te blijven na dit gedoe. Ashton zou het regelen zei hij. Zo diep in mijn gedachten verzonken hoorde ik niet eens dat de bel ging. Pas toen de leraar zijn keel schraapte keek ik op. ''Naar buiten, ik heb niet de hele dag de tijd'' bromde hij. Ik rolde naar met mijn ogen en zuchtte waarna ik het lokaal verliet. Oké het zou nu moeten gebeuren en met een heel klein beetje tegenzin ging ik slomer lopen.

Ik zag Ashton aan de andere kant van de gang verschijnen. Hij bleef een knappe verschijning en even hield ik in. Hij keek verdrietig het raam uit terwijl hij door de gang liep. Hij deed alsof hij me nu pas zag en draaide zich met een ruk om. ''Ashton wacht!'' riep ik. Hij hield niet in en liep door. Onhandig rende ik achter hem aan. ''Wacht nou alsjeblieft!'' de hele gang keek ons nu aan. ''Schatje! Wacht nou'' riep ik nog een keer wanhopig. ''Laat me met rust Avril'' zei hij verrassend kalm ''En noem me niet zo''. Hij liep nu de aula in en meteen werd het stiller. Midden in de aula bleef hij staan omdat ik zijn mouw pakte. ''Ashton, alsjeblieft ik'' met trillende stem vervolgde ik '' ik weet dat wat ik heb gedaan fout is.'' Meteen onderbrak hij mij. ''Fout is? Enig idee hoeveel pijn je mij hiermee doet?'' Ik perste de tranen in mijn ogen en boog mijn hoofd toen ik zijn hand pakte. Ik voelde de blikken van de andere leerlingen in mijn rug prikken. Ik begon te snikken. ''Ik wilde je echt geen pijn doen'' zei ik met een zacht stemmetje.'' Het was nu doodstil in de aula. Hij tilde met zijn andere hand mijn kin op en dwong me hem in zijn ogen aan te kijken. ''Je wilde me geen pijn doen? Avril...ik hou van je!'' De tranen liepen nu pas echt over mijn wangen en ook Ashtons ogen glommen gevaarlijk. ''Hoe kon je Eef?'' ''Ik weet het niet...ik denk gewoon.. het was gewoon zo'' hakkelend probeerde ik mijn zin af te maken. ''Het spijt me oké'' probeerde ik. Ineens drukte hij mij zich tegen hem aan. Ik was zo verrast dat ik hem nog steviger vastgreep. ''Hou alsjeblieft op met huilen'' fluisterde hij in mijn haar. Ik voelde me bijna schuldig dat ik met Luke had gezoend nu. ''Ashton... het spijt me echt'' zei ik terwijl ik me van hem losmaakte ''ik wilde echt niet zoveel gedoe veroorzaken.'' Ik veegde de tranen uit mijn ogen. ''Eef, het spijt me oké verdomme ik wou dat dit anders was gegaan.'' ''Wacht maak je het uit?'' vroeg ik ongelovig. ''Ik hou zielsveel van je maar ik wil je niet hoeven delen'' zei hij met brekende stem. De tranen biggelden weer over mijn wangen. Ashton vermande zich. ''Eef, was je gelukkig toen je hem zoende?'' Haast onmerkbaar knikte ik ja. ''Hij tilde mijn kin weer op maar ik durfde hem niet aan te kijken. ''Wees dan gelukkig met hem oké, dat is het enige wat ik wil...dat jij gelukkig bent. Als een zielig hoopje ellende zakte ik in elkaar op de dichts bij zijnde stoel. Door mijn wimpers zag ik dat Ashton de aula uitliep. Na een minuut gewacht te hebben liep ik ook de school uit.

Ik liep door de gang en voelde een hand rond mijn pols sluiten. Voor ik het weet werd ik de jongens wc ingetrokken. Ik wilde gillen maar ik herkende zijn geur meteen. Na die weken in zijn bed kende ik dit wel. ''Dat was emotioneel'' fluisterde hij in mijn oor. ''Het klonk allemaal nogal gemeend Ashton.'' Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem gekwetst aan. ''Het maakt jou toch niks uit wat ik doe en laat? Zelf ben je de grootste player die ik ken.'' Beledigd legde hij zijn hand op zijn hart. ''Het kan me inderdaad weinig schelen maar ik raakte gewoon gehecht aan je.'' Hij keek me niet aan en krabde in zijn haar. ''Natuurlijk joh... gehecht. Zo leek het namelijk niet na alle keren dat ik met blauwe plekken wakker werd.'' Zijn houding werd kouder. ''Hoort bij het beroep'' zei hij. ''Eef, ik zou gaan voordat ze ons hier betrappen en denken dat we het 'goed' aan het maken zijn.'''' Sorry dat ik voor zoveel problemen heb gezorgd Ash'' Zijn houding werd wat zachter. ''Ik zal je missen als mijn vriendin Eef.'' Hij zij het met een lachje maar ik wist diep van binnen dat hij het meende.