Badass rules

Epiloog

De korte lokken kietelden mijn schouders in de wind. Ik sloot mijn ogen en genoot van het geluid van de zee. Het was nog vroeg in de ochtend maar er waren al wat mensen aan de wandel en in de verte gleed een zeilboot moeiteloos door het water. Twee armen grepen me ineens om mijn middel. Ik gilde het uit en lachend draaide hij een rondje met me en zette me neer. Een warm gevoel verspreidde zich door mijn lichaam. Ik had niet gedacht dat ik hem ooit nog zou zien. Met een hol gevoel in mijn maag liet ik mijn handen over het litteken in zijn arm glijden. Het was inmiddels geheeld maar toch herinnerde het me aan die dag. Luke streek een korte lok van mijn haar achter mijn oor en zoende me voorzichtig. ''Stop met je schuldig voelen'' fluisterde hij. Een zwak lachje verscheen om mijn lippen. Het was een wonder dat hij nog leefde en dat we elkaar hadden gevonden. Met het geld dat ik had gestolen huurde ik een detective in die hem na maanden voor me vond. Stukje bij beetje had hij me verteld hoe hij was ontsnapt uit het huis en zich verborgen had gehouden. Hij was halfdood toen een stel wandelaars hem vond. Mijn hart verkrampte als ik dacht aan wat hij had meegemaakt. Luke zuchtte en trok me in zijn armen ''Zonder jou had ik het sowieso niet overleeft en voor dat ben ik je super dankbaar.'' Met een vinger tilde hij mijn kin op '' Je betekent meer voor me dan ik onder woorden kan brengen.'' Ik grijnsde naar hem ''Als ik had geweten dat je zo sentimenteel zou zijn dan-'' met een zoen snoerde hij me de mond. Heel voorzichtig voelde ik hoe een groep vlinders zich losmaakte in mijn buik.