Badass rules

Hoofdstuk 39

De zon scheen vredig toen ik de volgende ochtend wakker werd. Het was aangenaam licht in de kamer. Loom voelde ik naast me, maar de kant waar Luke zou moeten liggen was leeg. Ineens was ik klaarwakker. De adrenaline bereikte mijn bloed met hoge snelheid. Scherp ademende ik in en mijn hart klopte alsof het uit mijn borstkas probeerde te komen. Waar was hij? Ik begon lichtelijk in paniek te raken en maakte aanstalten om uit bed te springen. De deur zwaaide zwierig open en Luke kwam binnen met een dienblad vol met lekkere broodjes. ''Goeiemorgen Sunshine, lekker geslapen?'' zei hij vrolijk terwijl hij het dienblad op bed legde en sinaasappelsap voor ons inschonk. Opgelucht liet ik de adem die in onbewust had ingehouden ontsnappen. ''Alles goed?'' vroeg Luke meteen bezorgd. Lachend wuifde ik het weg. ''Ja ja alles gaat goed, ik had alleen een nachtmerrie denk ik'' loog ik. Luke trok me in zijn armen. ''Beter?'' Zijn vrolijke bui was aanstekelijk en ik voelde hoe de restjes adrenaline uit mijn lichaam sijpelden. Mijn hart kwam helaas niet tot rust. Luke masseerde met een hand mijn onderrug terwijl we aten. Toen we klaar waren schoof ik het dienblad aan de kant. Ik klom op Luke's schoot. ''Wat gaan we nou krijgen?'' zei hij terwijl hij in zijn lip beet. Zijn handen gleden van mijn rug naar mijn billen. Ik zoende hem. Ik verplaatste mijn lippen naar zijn oor, zachtjes beet ik in zijn oorlel. Hij zuchtte terwijl hij kriebelde in mijn zij. Ik trok hem iets naar voren zodat ik hem van zijn shirt kon ontdoen. Met een vinger gleed ik over zijn buik en liet mijn vinger achter het elastiek van zijn jogginsbroek haken. Brutaal keek ik hem aan. Hij keek ademloos terug. Mijn lippen volgde hetzelfde pad als mijn lippen net hadden gedaan. Het pyjama shirt wat ik had geleend was binnen een paar seconde naar een hoek van de kamer verdwenen. Hij nam de leiding over en draaide bovenop me. Hij zoog aan mijn oorlel en beet zachtjes in mijn nek. Een rilling van genot trok door me heen. Zijn handen gleden over mijn rug en klikte mijn bh los. Zijn vinger vond mijn tepel en onbeholpen verliet een kreun mijn mond. Ongeduldig sjorde ik aan zijn trainingsbroek. Ik wilde dit. En wel nu. Dominant klemde hij mijn handen boven mijn hoofd, zijn lippen vervolgden hun weg naar mijn navel. Een oorverdovend lawaai van beneden zorgde ervoor dat we beiden verschrikt onze acties staakten. ''Fuck, wat was dat?'' vroeg Luke geschrokken. In paniek keek ik hem aan. ''Blijf hier, ik ga wel kijken'' zei Luke. Die zin haalde me uit mijn shock. Alsof ik hem alleen zou laten gaan. Ik was geen prinsesje in nood of zo, dus nijdig klikte ik mijn bh weer vast. Vlug trok ik een shirt over mijn hoofd en schoot in een joggingbroek. ''Ik laat je niet alleen gaan'' zei ik nijdig. ''Bel de politie'' zei ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. Koortsachtig voelde Luke in zijn zakken. ''Shit, hij ligt beneden'' ''Are you kidding me?'' prevelde ik geirriteerd. Dit was toch de eenentwintigste eeuw, dat ding had aan zijn hand vastgelijmd moeten zitten. ''Waarschijnlijk is er gewoon iets met de cv ketel of zo'' zei Luke nuchter. ''Laten we eerst zelf kijken voordat we de politie onnodig lastig vallen.'' Ik begon weer in paniek te raken en probeerde koortsachtig een uitweg te bedenken. Luke gaf me geen tijd meer om na te denken en liep de deur al uit. Gefrustreerd tot in mijn haarpunten volgde ik hem.

Ik liep achter Luke terwijl hij de trap afliep. De hal was een ravage. De deur lag uit zijn hengsels en de enorme wandspiegel die er had gehangen lag nu in scherpe splinters op de vloer. Papier wervelde door de gang en aarde die in de potplanten had gezeten kleefde tegen de muur en op het kleed. Geschokt sloeg ik een hand voor mijn mond. Ook Luke kon niks uitbrengen. Te midden van de ravage ging de keukendeur verassend nonchalant open. Met een kalme uitdrukking op zijn gezicht kwam Ashton de deur uitgelopen met een colablikje in zijn hand. Het leren jasje en het witte shirt waren de ultieme symbolen van de badboy die hij was. Hij schoof de mouwen van zijn jasje iets omhoog en maakte het blikje nonchalant open. Hij straalde kalmte en bijna verveling uit toen hij oogcontact maakte. De kou die in zijn ogen stond zorgde ervoor dat er een rilling door me heen ging. Hij beet even op zijn kiezen en grijnsde naar me ''Whatsup prinses'' zei hij met een knipoog. Hij hield zijn hoofd scheef ''Klaar om te gaan?'' Mijn hersenen weigerde dienst shitshitshitshitshit was het enige wat door me heen ging. Vol ongeloof draaide Luke zich naar me om. ''Wat bedoeld hij Eef?'' Ineens ging alles heel snel. Twee andere jongens van GrowNext die ik vaag herkende liepen de hal vanuit de woonkamer in. Ashton keek ze even verveeld aan en een van de twee schudde met zijn hoofd. Met een kort knikje van zijn hoofd kwam de ander in beweging en trok Luke agressief aan zijn shirt van de trap. Hij viel en de jongen trok hem omhoog en sloeg hem met een vuist in zijn gezicht. Zijn lip barste open terwijl hij kreunde van de pijn. De vuisten regende op hem neer. Geschokt bleef ik staan kijken. Ik hoorde hem schreeuwen maar het leek allemaal in slow motion te gebeuren. Ashton hield zijn hand omhoog en de jongen stopte. Luke's lip was dik en zijn linkeroog begon te zwellen, zijn jukbeen was sowieso gebroken en hij had zich ook opengehaald aan het glas wat op de grond lag. Ashton stapte overe Luke heen naar me toe. ''Have fun boys, ik vermaak me wel even met haar'' zei hij terwijl hij me vastgreep en me mee naar boven trok. Ik hoorde Luke mijn naam bezorgd roepen voordat hij weer een paar klappen ving. Ashtons hand die mijn bovenarm stevig omklemde zorgde ervoor dat ik weer volledig bij de les was. We stonden inmiddels op de bovenverdieping. ''Lead the way schoonheid'' zei Ashton met een vlijerige ondertoon. Ongelovig keek ik hem aan ''Waarom doe je dit?, ik had je die blauwdrukken kunnen geven zonder dat je hem pijn had hoeven doen'' zei ik meer dan kwaad. Onverschillig haalde hij een wenkbrauw op. ''Die sukkel?'' zei hij terwijl hij over zijn schouder wees ''Denk maar dat ik ook maar iets van hem heel laat.'' Hij ging heel dichtbij me staan. ''Hij heeft overigens iets gepakt wat van mij was'' zei Ashton terwijl hij een lok haar om zijn vinger krulde. Met twee handen duwde ik hem weg en beende naar Lukes kamer.

Ik moest hier weg, een uitweg vinden en de politie bellen. Ashton volgde me de kamer in. Nijdig pakte ik de blauwdrukken en duwde ze in zijn hand. Hij nam even de tijd om ze te bekijken en knikte toen. Ik liep om hem heen de kamer uit, als ik nu snel zou zijn zou ik naar de keuken kunnen rennen, Lukes mobiel kunnen pakken en via de achterdeur kunnen ontsnappen. Dan zou ik Luke niet meteen kunnen helpen maar het was het beste wat ik nu kon verzinnen. Ik spande mijn spieren om een sprintje te trekken maar ik was nog niet eens bij het trapgat aangekomen toen ik iets glanzends langs mijn hoofd zag zoeven. Met een doffe klap raakte het de muur voor me. Het chromen handvat van het mes trilde nog na. Met een ruk kwam ik tot stilstand en met mijn rug naar Ashton toe bleef ik zo staan. ''ik zou heel stil blijven staan schatje, het volgende mes zal niet expres missen'' zei hij dodelijk kalm. De adrenaline pompte door mijn lijf en ik voelde me gespannen in alle vezels van mijn lijf. Ik hoorde dat hij naar me toe liep. Vlak achter me kwam hij tot stilstand. Zijn parfum was ineens heel aanwezig en maakte dat ik moeilijker begon te ademen. Hij bracht zijn lippen naar mijn oor en zuchtte ''Luister Avril, ik mag jou wel en ik zou het vervelend vinden als ik je iets aan zou moeten doen omdat je niet meewerkt. De jongens beneden zijn iets minder met je begaan, dus ik stel voor dat je ze geen reden geeft om daarnaar te handelen. Draai je nu rustig om.'' Gedwee deed ik wat hij zei, ik voelde de vechtlust uit me sijpelen. ''Kijk me aan'' zei hij dwingend. Met tegenzin sloeg ik mijn ogen naar hem op. Een glimlach speelde op zijn lippen ''Dus prinses, werk je mee?'' Terwijl ik op mijn kiezen beet knikte ik bijna onzichtbaar. ''Sorry wat zei je?'' zei Ashton terwijl hij zijn oor naar me toedraaide. ''Ja'' zei ik knarstandend en boos. ''Braaf zo'' zei Ashton tevreden. ''Zou toch zonde zijn als ik nog meer messen moest verspillen'' zei hij terwijl hij naar zijn riem gebaarde. Hij was inderdaad best zwaar bewapend. Ik negeerde zijn opmerking en liep naar beneden.

Luke zat suf van de pijn tegen de muur aangeleund. Hij was verschrikkelijk toegetakeld maar gelukkig ademende hij regelmatig. Hij zag er verslagen uit maar toen hij me zag ging er een opgeluchte uitdrukking over zijn gezicht, die meteen gevolgd werd door een verwarde uitdrukking toen hij Ashton met de blauwdrukken in zijn hand zag staan. ''Ben je ongedeerd?'' vroeg hij bezorgd. Ik kon alleen maar knikken. Ashton bemoeide zich met het gesprek. ''Tuurlijk is ze ongedeerd, ze heeft haar werk goed gedaan.'' Lukes verwarring groeide. ''Haar werk? Wat bedoelt hij Eef?'' Ashton zuchtte vermoeid ''Is het echt zo moeilijk te begrijpen? '' zei hij terwijl hij de blauwdrukken omhoog hield. ''Eef dat kan niet, wat lult hij?.'' Ashton rolde met zijn ogen ''Echt waar kerel? Zie ik eruit alsof ik een mes op haar keel hou?'' De tranen welde in mijn ogen op. Luke zag er zo gekwetst uit dat het mijn hart brak. Zijn mond viel open van verbazing ''Is het waar?'' zei Luke met groeiend ongeloof. Ik wende mijn hoofd af en knikte. ''Wat? Dat kan niet, al de dingen die je zei, je meende het.'' Langzaam keek ik hem aan ''Het spijt me'' bracht ik moeizaam uit. De realiteit drong in zijn totaliteit bij Luke door. ''Hoe kon je Eef? Ik dacht echt... je was zo... Hoe kun je zo harteloos zijn?'' Lukes stem was vol emotie die me tot in mijn ziel raakte. Zwijgend staakte hij zijn zin en staarde in het niets. Ashton schudde met zijn hoofd ''Dramatisch weer hoor, neem hem mee boys en zorg ervoor dat Romeo hier zijn bek houdt.'' Ashton drukte bezitterig een kus in mijn nek terwijl hij oogcontact hield met Luke. Ik verstrakte meteen terwijl hij dat deed. Vanuit mijn ooghoek zag ik Luke kort op zijn kiezen bijten. ''Laten we een ritje maken prinses'' zei Ashton.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------