Badass rules

Hoofdstuk 8

Ik liep het appartement rustig uit en keek om me heen. Ik bevond me weer in een lange gang met veel deuren. Ik besloot om rechtsaf te gaan en kwam uit bij een lift. Ik drukte op het knopje en ik hoorde de lift naar mijn etage zoeven. Gelukkig was de lift leeg en ik stapte ongeduldig naar binnen. Ik keek even bedachtzaam naar de knopjes en drukte op nul. Met een efficiënt tempo zoefde de lift weer omlaag. Toen de liftdeuren opengingen bevond ik me in een soort van lobby. Er lag dik tapijt en er hing een kroonluchter te stralen. Achter een balie stond een receptionist te bellen. Naast de lift stond een grote ficus zodat ik een beetje beschut stond. Deze hal was enorm in contrast met de kamer van Claire en de cel waarin ik had gezeten. Het enige wat ik nu nog moest doen was naar buiten lopen. Met een zelfverzekerde tred liep ik naar de glazen draaideur.

Hetzelfde moment dat ik de draaideur uit wilde lopen botste ik tegen iemand aan die erin wilde. ''Sorry'' riep de jongen. Ik haastte me om ook snel sorry te  zeggen. Ik kon bij niemand argwaan wekken. ''Heb ik je pijn gedaan?'' vervolgde de jongen. ''Nee, nee het is al goed''. Ik wilde niet langer dan nodig was blijven hangen bij dit gebouw. Ik keek nog een keer om naar de jongen en liep toen snel verder. Een zwarte auto kwam net aanrijden toen ik wilde oversteken. De auto kwam midden op het zebra pad tot stilstand en Ashton stapte uit. Fuck, fuck ,fuck ik was erbij. Hij keek me met een koele blik aan. ''Van plan om ergens heen te gaan?'' ''Een luchtje scheppen leek me wel een goed idee ja'' mompelde ik terwijl ik langzaam achteruit liep. Net toen ik wilde gaan rennen pakte hij me bij mijn arm. Hij trok me weer mee terug naar binnen door de draaideur.

''Laat me los! Ga toch weg, ik ben er helemaal klaar mee!'' schreeuwde ik boos naar hem. De jongen die bij de balie stond te wachten keek ons vreemd aan. Net goed, aandacht trekken. Ashton maakte allerlei sussende gebaren naar me. ''NEE! hou op!'' schreeuwde ik weer. De jongen kwam nu naar ons toegelopen. ''Gaat alles goed?'' vroeg hij lichtelijke bezorgd. ''Ja, het gaat goed maar mijn vriendin is gewoon een beetje boos omdat ik haar in de steek liet. Toch schatje?'' Hij pakte mijn hand en drukte zijn nagels in mijn hand. Mijn ogen verwijdde zich door de plotselinge pijn. De jongen keek me aan. ''Ik ben wel meer dan een beetje boos Ashton! ik ben er echt helemaal klaar mee! Ik keek voor het dramatische effect naar onze verstrengelde handen en zei toen '' Ik maak het uit.'' De jongen keek nu ongemakkelijk naar ons. Ik rukte mijn hand uit die van Ashton. 

Hij liet me vier stappen weglopen voordat hij achter me aankwam. ''Wacht! Niet weggaan. Kom op babe, we kunnen dit toch uitpraten? dit hoeft toch niet meteen zo drastisch. Jeetje Ashton was een verdomd goede acteur. Hij pakte mijn beide handen en hield ze tussen ons in. ''Please babe ik smeek het je'' zei hij zacht, maar net hard genoeg zodat de jongen het hoorde. Oké hier moest ik overheen zien te komen. Ik zette mijn gevoel uit, concentreerde me en  perste ik tranen uit mijn ogen. Ik zag dat Ashton schrok maar hij herstelde zich snel. ''Ik weet het niet, ik wil gewoon even weg, even een pauze ik moet nadenken'' huilde ik. Ik maakte weer aanstalten om weg te lopen maar Ashton trok me in een knuffel. ''Niet huilen schatje'' zei hij weer zodat de jongen het zou horen. Hij boog zich dichter naar mijn oor toe en fluisterde ''Hou op met deze onzin Avril, je gedraagt je nu of anders weet ik nog meer manieren om je pijn te laten leiden. Fuck! Ashton ging deze ronde dus winnen. Hij creëerde weer een afstand tussen ons. ''Babe laten we het uitpraten.'' Ik knikte verslagen en ik keek de jongen voor de laatste keer aan. in mijn blik legde ik een kreet om hulp. Daarna trok Ashton me de lift in.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Meningen over dit hoofdstuk?