Badass rules

Hoofdstuk 44

Vier weken slecht internet en geen motivatie voor wattpad. BUT IM BACK (-ish lol) so enjoy

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Want hier is het punt mensen. De tijd die ik met Ashton had doorgebracht vanaf het moment dat hij Luke en mij meenam was toch nét iets anders verlopen dan ik in de eerste instantie liet merken. Nou zou ik niet zeggen dat ik loog want wat ik vertelde was zeker waar. Maar mijn gevoelens naar Ashton waren namelijk niet veranderd. Ik was geen idioot met het Stockholm Syndroom. Ashton bleef een psychopaat die voor nog grotere psychopaten werkte. Het probleem was alleen dat ik hem nodig had. En ergens gaandeweg had Ashton het idee gekregen dat hij en ik wel iets konden zijn samen. Ik had daar simpelweg op in gespeeld. Ik had nog steeds dingen gedaan waar ik niet trots op was maar ik deed het alleen om in leven te blijven. Maar laat me jullie vertellen wat er écht gebeurd was. De herinneringen en hoe het echt zat speelde zich in mijn hoofd af.

'' Hij legde zijn hand op mijn been en gleed langzaam naar boven. ''Er is wel meer wat stijgt op dit moment'' zei hij suggestief. Ik grinnikte en sloeg zijn hand weg. Ik staarde even door het raam en zuchte. ''Wat is er?'' vroeg Ashton met een blik op mijn gezicht. Het scherm tussen de chauffeur en ons maakte dat hij ons niet kon zien en ook niet kon horen en dat was maar goed ook gezien wat ik wilde zeggen. Ik rolde met mijn ogen en keek hem aan. '' Ik haat het om toe te geven maar ik heb je... best wel gemist.'' Geamuseerd keek hij me aan ''Nee maar prinses, ben ik je niet in de koude kleren gaan zitten?'' Ik haalde mijn schouders op. ''De afgelopen weken met Luke waren leuk'' – Ashtons gezicht betrok meteen, ''maar ik besef dat hij niet zo spannend is.'' ''Spannend zeg je?'' zei hij terwijl hij naar mijn lippen staarde en op zijn onderlip beet. Ik glimlachte, draaide mijn hoofd weg en keek naar buiten. ''Nou niet zo verlegen prinses'' zei hij. Ik draaide me weer om en ging dichter naast hem zitten. ''Ik ben niet verlegen'' zei ik terwijl ik naar zijn lippen keek. ''Het zijn anders gevaarlijke spelletjes die je speelt'' zei hij terwijl hij een losgeschoten lok van mijn haar om zijn vinger draaide. ''Waarom spelletjes spelen als jij menens bent?'' fluisterde ik. En op dat moment overbrugde hij de afstand tussen onze lippen. Mijn vingers gleden bezitterig over zijn lichaam en hij drukte me achterover op de achterbank. Zijn gewicht drukte me in de zachte leren kussens en zijn lippen vonden hun weg naar mijn nek en decolleté. Zijn jasje verdween naar de vloer en hij nam even pauze om zijn shirt uit te trekken. Zijn spieren maakte hem nog sexyer. Hij ging weer op me liggen en zoende me. Ineens maakte de auto een scherpe draai naar rechts en rolde we van de bank af.

Ik gruwde van zijn hand op mijn been maar ik besefte op dat moment ook dat Ashton te narcistisch zou zijn om te merken dat ik het fakete. Het maakte dat mijn hersenen sneller begonnen na te denken. Ik moest dit zo geloofwaardig mogelijk maken. Het was waar dat ik hem een tijd niet had gezien dus het was ook logisch dat ik hem gemist had kunnen hebben. Het viel bij hem in de goede aarde. ''De afgelopen weken met Luke waren leuk'' had ik beter niet kunnen zeggen. Snel herstelde ik me. Ik moest zorgen dat ik subtiel bleef. Naar buiten kijken en lachen hielp. Toen hij me verlegen noemde was dit een regelrechte uitdaging. Deze kans kon ik niet laten schieten en het verbaasde me ook niet dat hij me zoende. Mijn vingers over zijn lichaam was ook niet wat het leek. Terwijl hij dacht dat ik hem betaste, voelde ik of hij gewapend was.

''Eindelijk alleen met je'' zei Ashton terwijl hij over zijn lippen likte.

Ik wist me ook niet echt een houding te geven toen ik alleen met hem was. Ik wist dat hij me niks aan zou doen maar toen hij benadrukte dat we alleen waren voelde ik mijn maag toch even opspringen. Ik moest hem net genoeg geven zodat hij dacht dat het oké zat. Mijn hand op zijn bovenbeen

''Zodra je officieel bent ingewijd ben je van mij Prinses.'' Ik likte over mijn lippen. Hij beet op zijn lip ''Als je niet uitkijk worden mijn charmes je fataal.'' ''Zou dat zo erg zijn dan?'' ''Nee voor mij vallen is onvermijdelijk.'' Ik rolde met mijn ogen en draaide op mijn zij. Hij ging achter me liggen en sloeg zijn armen om me heen en zo vielen we in slaap.

'Van hem' god toen hij dat zei had ik hem willen krabben. Ik was niemands bezit maar ik liet het natuurlijk gaan. Doen alsof ik voor hem viel ging me uit deze situatie redden maar het verbaasde me dat hij en zijn ego door een deur konden. Ik kon het dan ook niet laten om met mijn ogen te rollen.

Met een schok drong het tot me door dat de bebloede persoon Luke was. Zijn lip was dik en er sijpelde bloed uit een wond boven zijn oog. Hij leek nauwelijks bij bewustzijn.

Mijn hart brak toen ik Luke zo zag. Ik wilde op dat moment gillen en huilen tegelijk. IK wilde Ashton aanvallen en met Luke vluchtte maar de twee gemaskerde mannen zagen er te sterk uit. Drie tegen een en een half (sorry maar Luke zou meer een last zijn) ging me echt niet lukken. Ikhad het gevoel alsof ik moest overgeven maar blijkbaar hield ik het op de een of andere manier binnen.

''De ultieme test'' zei hij terwijl hij naar het pistool keek. De werkelijkheid sijpelde mijn bevroren brein eindelijk binnen. Ik moest Luke vermoorden.

Het was een wonder dat ik bleef staan op dat moment. Ik voelde mezelf wit wegtrekken en de grond onder mijn voeten voelde helaas niet meer zo stevig. Ik moest mezelf en Luke hier zo snel mogelijk uit zien te redden. Een broek was de oplossing. Terwijl ik zocht naar mijn broek om aan te trekken dacht ik koortsachtig naar een oplossing. Het enige wat in me opkwam was meespelen. Ik zag geen andere uitwegen. Maar misschien als ik het opblies dat ze me zouden geloven. Ze zouden me vermoorden als ze ook maar iets vermoedden. Vreselijke dingen had ik tegen Luke gezegd en hoewel hij half bewusteloos was wist ik dat hij me hoorde. Terwijl ik tegen hem schreeuwde probeerde ik na te denken en tijd te winnen. Het moest echt lijken dus met pijn in mijn hart zette ik het mes in zijn arm. Met moeite dwong ik de tranen terug. Alle woede die ik voelde voor Ashton probeerde ik om te zetten naar deze schijnvertoning. En ineens werd het helder in mijn hoofd. Als ik Lukes stoel zou omschoppen zouden de touwen losser gaan zitten. Ramde ik het mest in de stoel dan kon hij erbij. De spiritus was een enorm risico. Het vatte te snel vlam om te zien of ze Luke ook raakte. Ik had mijn best gedaan om het zo ver mogelijk om hem heen te gieten maar voor hetzelfde geld was hij niet losgeraakt en nu alsnog dood. Ik voelde een rilling over mijn rug heen lopen. Voor hetzelfde geld had ik hem vermoord. De onzekerheid voelde als een marteling terwijl ik me omdraaide in bed en naar Ashton keek. Ondanks de leegte die ik voelde had ik een nieuw doel voor ogen. Het maanlicht bescheen Ashtons slapende gezicht. Hij was nog steeds mooi om te zien en als hij sliep leek hij bijna onschuldig. Maar ik zou niet vergeten wat hij me had aangedaan.