Türkiye de yasanmis cin ve hayalet olaylari

Üç Gölge Köyü 7

     Hava kararinca bahçeden bizim eve girecektik...Ancak bir farklilik vardı. Bahcedeki kopegimiz beni görünce deli gibi havlamaya başlamıştı. Elimde buyuttugum,beni görünce oyunlar şakalar yapan hayvan birden bana düşman kesilmisti,zincirini koparacakti neredeyse. Ne olduğunu anlamamistim,hocama kapıyı açtım. Hocanin içeri girmesiyle bana bagirmasi bir oldu. "Çık dışarı! Bu köpek köpek degil...o iblis...öldürecek seni" Hoca beni ite ite disari gotururken gözüm kopege ilisti...Havlarken aniden kendi nefesinde boguldu ve olduğu yerde yığıldı...Gözümün önünde ölmüştü.  Hoca bana dönüp bu ev sana mühürlü evlat,burada bekle beni dedi. Hocam ben de geleyim diye ısrar etmeme ragmen beni yanina almadi ve üst katlara çıktı...
     Hocanin bana anlattiklarini söylüyorum; "evlat evde senin odan dışındaki bütün eşyalar sapa saglam duruyor. Ama senin bütün eşyaların yanmisti...Kıyafetlerin,yatağın,kitaplarrin hepsi kül olmuş...Bu cinnilerin işidir.  Ama gozume ilisen bir sey de aile fotografiniz oldu." Hoca evden aldığı fotoğrafı bana gösterdi,fotoğrafta ben,annem,babam ve dedem vardı...Ama fotoğrafta bir terslik vardı. Annem ve babamin gözleri tipki o gün kabusumda gördüğüm gibi masmavi,disleri zift gibi siyah ve suratlari kan doluydu..."Artık bu evin ne yakinindan gec ne de iceri gir...Sah hoca yarın eve gelip durum vaziyetine bakacak...Sen bizden haber bekle "dedi...
     Geceyi hocanın evinde gecirecektim...kapiyi kizi acti,içeride bir kadin daha vardı. Hocanin ablasiymis...Elini öptüm,hoca durumu anlattı kendisinden hayir dualari aldim. Dualar kendimi iyi hissetmeme sebep oluyordu. Saat ilerleyince herkes yatagina cekilmisti. Hoca kendi odasinda,hala ve hocanin kizi bir odada,ben de çatı katindaki küçük odada kalacaktim. Ve gunlerdir görmediğim kabus geri gelmisti;
     Ruyamda Sah Hocanin evinin onundeydim...Kapidan içeriye girdigimde evin icinde bir kiz şarkı söylüyordu...Sesi takip ettigimde duş alan birisini gördüm.  Çıplak degildi,ustundeki kiyafetten tanidim bu hocanin kiziydi. Yavaşça yanina sokuldum,yüzünü açıp bakmak istedim,omzuna dokunmamla geri dönüp çığlık atmaya basladi. Gördüğüm yine ayni mahluktu gözleri masmavi,dişleri zift karasi olan o mahluk bu sefer hocanin kizi kiligindaydi...Yine bağıra bagira uyanmistim. Uyandigimda hoca yanimdaydi. O gece yine kimse uyumamisti. Kendimi onlara karşı borclu hissediyordum. Ozellikle hocamin yüzüne bakmaya utaniyordum kiziyla ilgili düşüncelerimden dolayi. Belki de şeytanın bana oynadığı bir oyundu...
     Sabah oldugunda hoca köye inmişti...Hocanin ablasi uyumaya devam ediyordu. Ben de elimi yüzümü yikamaya giderken merrdivende hocanın kiziyla karsilastim. Gunaydin dedim,basini salladi. Konusmayacakmisin dedim...Bunu dememle hocanin ablasi birden kapida belirdi "o konuşmaz" dedi. Ters bir biçimde söylemişti...Biliyorum bunca zaman konusamamistik zaten dedim. Evet ama istese de konusamaz...o senin benim gibi değil dedi. Nasil yani dedim? Bak evladim ben Fesna'ya bakışını gördüm (kizin adi Fesnaymis o an öğrendim) su an dunya uzerinde kimse ona öyle bakamaz ama sen istisnasin çünkü sen de onlara bulasmissin dedi.
     Kimlere dedim? Fesna bizim gibi ademin soyundan değil,o ateş'in soyundandir...onun yüzünü görmek istemezsin dedi. Peki nasil oluyor da görüyorum,nasil oluyor da onu hissediyorum dedim. Onu bu köyde sadece hoca,ben ve sen görüyoruz. ..Bu yasa kadar hocanin bir kizi olduğunu biliyor muydun? Tabiki bilmiyordun çünkü Fesna görülmez evlat dedi...Hocan günlerdir bunu senden saklamak istiyor,cinnilerin ne kadar icine bulastigini görme diye Fesna'yi sana normal gosteriyor ama durumun kötü evlat dedi. Kadin konuştukça gözümden yaşlar suzuluyordu...Kimsenin görmediği,kimsenin hissedemedigi şeyleri görmeye baslamistim.