Türkiye de yasanmis cin ve hayalet olaylari

CINNIA 5

     4-5 gün sakin geçmişti. ..Kabuslar kesilmisti. Aklim fikrim hep Defnede ve Harmancik koyunde olan olaylardi...Bütün günüm o köyü ve Defneyi dusunmekle geçiyordu. Defneye karşı ne hissettigimi bile bilmiyordum. Tek bildigim onunla konuşmak istemekti...Okani aramistim. Telefonu kapaliydi... Daha sonra köyden 1-2 gence sordumdum. Numaramı engellemiş. Dun arayan numarayı  tekrar aradım.  O da kapaliydi. Ustelik o aradığım numaranın Okana ait olmasi da kesin değildi...Eve gidip bilgisayara girdigimde Okandan bir email gördüm. Sadece tek bir fotoğraf vardı...Fotoğrafta abisinin cenazesi vardı...Abisi rahmetli olmuştu...Askeriye "cinnet geçirip intihar etmiş" diye aciklama yapmisti. Arrastirirsiniz internette rastlayacaksiniz zaten...Abisi ölmüştü ve Okan nedense beni sucluyorrdu. Hemen arkasindan bu sefer yazili metin maili atti...Sadece "öleceksin" yaziyordu.
     Okana onunla görüşmek istedigimi yazdım,cevap vermedi...Harmancik köyü muhtarini aradım,bana saglikli bir bilgi vermedi. Sadece bu koyde artık her seyin cok tehlikeli olduğunu ve bu insanların buralardan tasinmasi gerektiğini söyledi. Benim elimden bir şey gelmeyecegini söyledim...Okan ve ailesinin durumunu sordum. Uzgun olduklarını sordum.  Defne nasil dedim,Defne cenaze haberi gelmeden önce günlerce kendi ailesinin yaninda kaldi. Köyde gören yok dedi. Bu beni sasirtmisti...Defne nerde kalıyor diye sordum.  Gursuda Katir Dağları vardır (isteyenler arastirabilirr kus ucmaz kervan geçmez bir yer) ailesi orada yaşıyor dedi...Defne neden evi terk etmisti...Okan c3vaplamazdi. Ama muhakkak öğrenmem gerekti. Bu sırada akşam olmuştu,odama cekilip uzanmistim.
     Annem o gece komşu Selda teyze lerde kalacakti...Kizi evleniyordu,davetiyeleri falan yaziyorlardi. Ben de bütün gece evde sap sap takildim. Uzanirken bir an içim geçmiş,yine o Kabuslara donmustum.
     Rüyamda Okanlarin evinde salondaydim. Ortada bir tabut,etafinda ağlayan insanlar vardı. Bunlar Okan ve ailesiydi ama Defne yoktu. Tabutun önünde abisinin fotoğrafı vardı. Hepsi ayni anda dua mirildaniyordu sesli sesli...Ancak daha once duymadigim bir duaydi. Ben onlara yaklastikca onlar daha yuksek sesle duayi soyluyorrlarrdi. Ben her adim attikca ortalik gürültuden gecilmiyordu. O sirada gözlerim pencereye ilisti. Pencerenin dışında Defne tabuta bakip kahkahalar atıyor ve beni yanina çağırıyordu. Okan ve ailesi üstüme doğru saldırmaya başlamışlardı. Ben Defneye doğru kacmak isterken Defne ortadan kaybolmustu. Az önce olduğu yerde şimdi hayvan sakatatlari ve kil parçaları vardı. Arkami döndüm ve Okanin o korkunç yüzünü gördüm...Son hatirladigim buydu uyandigimda ter icindeydim.
     Uyanmistim,ruyamdan cikmistim ama bu sefer bir gariplik vardı...Titiz bir adamim,duzenime cok dikkat ederim. Odam genellikle derli topludur ama bu sefer bir sikinti vardı. Uzandigimda bilgisayar sandelyesi pencere kenarindaydi. Ancak uyandigim zaman bas ucumdaydi ve bana dönüktü. Sanki birisi ben uyurken oturup beni izlemisti. Lambayi yakip sandelyeye baktığımda siyah uzun saç telleri gördüm...Annem başörtülü bir kadındı ve saclari Kumraldi. Eve baska giren cikan da yoktu. Mutfaga gidip su içmek istiyordum ama korkmustum. Yinede sacmalama oglum diyip mutfaga doğru yoneldim...Et kokusu geliyordu.
     Mutfaga gittim,ortada bir sey yoktu...Sadece degisik bir koku aliyordum. Onemsemeyip içerden bir sigara alip balkona ciktim. Denize baka baka iciyordum...O sirada gözüm Behcete takildi...Bizim evin kapisinin onundeydi. "Behcet napiyosun kardeşim?"dedim. "Seni koruyorum beyim" dedi.
-Gidip evine yat hadi ben kendi kendimi korurrum dedim
+Yok olmaz ben emir aldim seni korucam dedi
-Kim verdi sana emri? dedim gülerek
+Sen ona Defne dersin ama adi baska,bilirim dedi.
     Sok olmustum,dilim nefesim nutkum tutulmuştu..."Behcet bekle beni" diyip asagiya indim... O da urkmustu,bana bakiyordu. "Sen Defneyi nerden biliyorsun" diye sordum. .. Sonucta delidir ama bu yaptiginin bir aciklamasi yoktu...
     Sorularıma istedigim cevapları vermiyordu,sinitleniyordum ama belli edemezdim sonucta Behcet gunahsiz,saf bir cocuktu. Ama bu olanlar artık katlanilamaz bir hal almisti. Evde olanlara aklim ermezken simdi Behcetin dedikleri iyice kafami karistirmisti...