Türkiye de yasanmis cin ve hayalet olaylari

CINNIA 11

     Uyandigimda Cemallerin evindeydim. Basim agriyordu ve büyük bir şişlik vardı. Bana ne olduğunu Cemale sordum. Benim arkamdan geldigini,beni izlediğini benim evin lambasina bakarken durduk yere kendimi duvarlara vurdugumu söylüyordu. Bunlara alismistim..."Peki lambalar yanıyor muydu" diye sordum. "Hayir,kapaliydi hepsi" dedi.
     Artık normal insanların görmediği şeyleri görüp,onlarla iletişim kurabiliyordum...Bu beladan kurtulamadigim açıktı...Samme ölmemisti,ölmusse bile soyu bana rahat vermiyordu. Bursa dan bir arkadasimi arayip Sammeyi öldürdüğünü iddia eden adamin evine gitmesini ve telefonla konusmamizi saglamasini istedim. Sagolsun beni kırmadı Fidyekizik köyüne gitti. Sabah kahvaltisindan sonra bana bir mesaj atti. "Kardesim burda işler karışık,bir yarım saat sonra beni ara" Mektubu okuduktan sonra beklemeye basladim. Acaba ne olmuştu...
     Zaman geçmişti...Tekrar Bursaya telefon ettim. Arkadasim telefonu acti." Hazirsan söylüyorum durumu" dedi. "Anlat kardeşim" dedim. " Evine gittigimde adam yoktu...Ben de kahvedekilere sorayım dedim. Adami sormamla beni kovalamaya basladilar. En son köyün yaslilarindan birine sordum.  Adamin yaklasik 1 ay önce kafayi yiyip daglara kactigini,gördüğü herkese "evinize girin Samme sizi görmesin" dedigini söylüyor dedi.
Adam simdi kayip mi dedim.
"Yok...Adam ölü...Daha bu sabah cenazesi kalkmış. Senin haberin var mıydı" dedi. Yoktu dedim ve Sammenin resmen benimle oyun oynadigini farkettim.
"He bi de bi mektup var" dedi
"Sen nerden ulastin" dedim
"Ihtiyar verdi,okuyorum" dedi. Ve basladi okumaya...
     Okuyacaginiz metin Aramicedir...Sayet inanciniz zayifsa ve böyle rituellerden cekiniyorsaniz okumamanizi istiyorum.
     "Mene-i tüm velkıyatı zuhviyeş...Güm mesine kul emte nen meali cümmet em velkü."
(Sen bir cinniayi öldürmeyi bir toprak öldürmek kadar kolay mi sandin ey çamurun soyu)
     Arkadasim mektupta yazan bu cümleyi okuduktan sonra arastirmistim. Kendisine teşekkür ettim ve telefonu kapattık. Annem yüzümden haberlerin kötü oldugunu anlamisti. Artik akil alacak biriside kalmamisti. Evimize giremiyorduk ve bu durum artık canimizi sikmisti. Annemi ilk kez sinirli görüyordum ve " dus onume,evimize gidiyoruz" dedi...Annemin dedigini iki etmezdim...Oglene doğru tekrar evimize gittik. Kapiyi açtık,her sey normal gibi duruyordu. Annem alt kati kontrol ederken ben üst kata ciktim...
     Odama ciktigimda bi farklilik gormemistim. Kiyafetlerim yerli yerindeydi. Hatta perde bile biraktigim haldeydi diyebilirim,dikkatli bir insanim. Ortalik temiz gibi görünüyordu. Anneminde icine sinmisti. Umarim delirmisimdir ve bu gördüklerim hayal ürünüdür diye düşünüyordum ama her seyin farkindaydim.
     Gece olmus,karanlik çökmüştü. Hayatimda ilk defa odamda yanliz olmadigimi o gece hissetmistim...Yani basimda oldugunu hissediyordum. Odamda dolastigini hissediyordum ve ses cikaramiyordum. Su an sizlerin bile yani basinda 3 kabileden cin varken,ben bu cinlerin hem varligini biliyor hem de varlıklarını hissediyordum. Artik alismistim diyebilirim...ve daha fazla dayanamayip o cenazeyi gördüğüm dere kenarina dogru yurumeye basladim. Odadan beraber ciktigimizi,patikadan beraber yürüdüğümuzu bile hissediyordum.
     Dere kenarina gelmistim...Ortada kimseler yoktu...Yolda giderken telefonla Cemali arayip annemin yaninda durması gerektigini,mümkünse onu Selda ablalara goturmesini rica etmistim. Neyse ki dedigimi yapmisti,icim rahatti. Bir sey olacaksa da bana olmasini istiyordum. Dere kenarina gidip oturdum. Cali çırpı ile ates yakip gölgelerin gelip gelmedigini izlemeye basladim. Ortada bir hareketlilik yoktu. Biraz zaman gectikten sonra atesin siddeti artmaya basladi ve ortalıkta golgeler cirit atiyordu. Ortalığı kahkahalar ve gulusme sesleri inletiyordu.
     Ben kafayi yiyecek dereceye gelmistim...Derenin bir ucunda babami görüyordum. Yanina beni çağırıyordu. Gitmek icin can atiyordum ama yarı da kendimdeydim