Masarap Ang Bawal: If Ever

Chapter 17 (Wrong)

Chapter 17

Wrong

"Pumasok ka na," utos niya sa akin.

Ten minutes na kaming nagpipilitan sa labas ng gate ng apartment ko.Gusto niyang pumasok na ako bago siya umalis.Gusto kong umalis muna siya bago ako pumasok.

"Dalawang taon na akong nakatira mag-isa rito at walang nangyaring masama sa akin.Huwag kang ano,alis na," taboy ko pa sa kanya.

Nangamot siya ng kanyang noo.Hindi ko mapigilan ang mapangiti.Nagsisimula na siyang mainis.Ganoon siya.Sa tuwing naiinis siya ay kinakamot niya ang noo niya.

"Naiinis ka na," pang-aasar ko sa kanya.I missed this.This time with him.

"Tss,hindi,"aniya sabay pilit ng ngiti.Why am I enjoying this?

"Alam mo kapag naiinis ang isang tao,they can just walk away,it's better that way," I told him.

"You haven't asked,I'm a changed person," ngiti niya at bigla akong kinabahan sa klase ng ngiti na ibinibigay niya.He's up to something.

But I'm enjoying it.It's the same feeling I felt when I first rode a roller coaster.You know it's dangerous but you'll still ride because you know it's worth it.

Unti-unti siyang yumuko.Until our faces we're just inches apart.My eyes roamed his handsome face and my heart felt like breaking.Sobrang sakit dahil sa hindi normal na pagtibok nito.

And just by that,tila ba biglang nag-iba ang ihip ng hangin.I forgot that we're outside my apartment and someone may saw us.

Okupado na ang pag-iisip ko ng kanyang presensiya.I'm too engrossed with what's going to happen next.Hindi tama alam ko.But just because I know it's wrong and unsafe doesn't mean I don't want it.I wanted it.So badly.

"Rhum," tinawag niya ang pangalan ko dahilan para mapatingin ako sa mga mata niya.Those brown eyes. "I know you know this is wrong," huminto siya para lumunok.Saglit siyang pumikit at nang dumilat siya ay nag-iba na ang aura ng kanyang mga mata.Tila ba nahihirapan siya.Ganunpaman,wala ni isa sa aming dalawa ang gustong baguhin kung gaano kalapit ang mga mukha namin sa isa't isa.

"This is very wrong," anas niya. "But I can't help it.I just can't turn away.And I'll never turn away,I can't anymore," naging mabigat ang paghinga niya at unti-unting nagiging ganun din ang sa akin. "Alam ko namang between the two of us,ikaw ang matino mag-isip.So...please...decide now," aniya at pumikit ngunit hindi pa rin gumagalaw.

Kung tutuusin,what he said was vague.Ni hindi niya binanggit ang tinutukoy niya.Hindi niya nilinaw kung anong pinipigilan niya.But I what I feel as of the moment made me understand what he was saying.My heart comprehended everything.And just as I've said,I know what's going on is wrong.But I like it.

And he wanted me to decide.Should I chose the right thing? Maybe yes.As always.I want what's right.

But this night was different.Sa kauna-unahang pagkakataon sa buhay ko,ngayon ko lang naramdaman this urge to feel right doing the wrong thing.

My mind was clouded but what I want was clear.Habang nakapikit pa rin siya ay ikinulong ko ang kanyang mukha sa aking mga palad at tinawid ang maliit na pagitan naming dalawa.No proper thinking followed just emotions.

Hindi ko maipagkakailang sobra-sobra ang aking kaba habang magkalapat ang aming labi.Wala siyang reaksyon.Ni hindi siya gumalaw.Yet I expected better than that.Akala ko ay agad siyang tutugon at maghahalikan na lang kaming dalawa rito.Pero walang ganun.Parang bahagya akong napahiya.Bigla akong nagdalawang-isip.Nang humiwalay ako sa kanya ay saka siya nagmulat.