Mutsuzdum. Umutsuzdum. Evde kalmaya hak kazanmıştım. Çünkü dün gözetleme sırasında Demir bana ters bir bakış atmış perdeyi kapatmıştı. Eskiden olsa şapşik ve ponçik bir şekilde gülümser el sallardı. Bir de acım bana yetmemiş gibi annem de düşene bir tekme daha misali akşam fazla zıplayıp oynadığım için bugün beni zorla okula gönderiyordu. Peki bu çekilecek kahır mıydı? Tabi ki de hayır. Annem odaya girdi.
-Kalk hazırlan hadi. Okula gidiyorsun.
-Hoşuna gidiyor değil mi?
-Evet. Ben seni 15 gün boyunca çekmişim bir de şimdi mi çekeceğim ? Kalk hadi. Kalk günüm var bugün benim.
-Küstüm.
Odadan çıktı. Üzerimi zar zor binbir eziyetle giyinerek saçlarımı taradım. Parfüm sıkarak beyaz mavi şeritli dizimin altına gelen çorapları giyindim. Çantamı sağlam koluma asarak odadan çıktım. Merdivenleri inerek anneme ters bir bakış attım.
-Kahvaltı yap.
-Bana ne ! Depresyona girdim zaten. Bir de kahvaltı mı yapayım !?
-Aman manyağa bak. Sen 17 yaşındasın gerizekalı ne derdin olabilir !?
-Acımı kalbime gömdüm. Artık bu şehirde değil ülke de bile yaşayamam.
-Salak salak konuşma. Hadi daha yemek yapacağım.
Evden çıktım. Arabaya bindim. Mont biraz beni kısıtlıyordu. Kapıyı sağlam elimle kapatarak çalıştırdım. Okula gelince park ederek indim. Kapıya asılarak kapadım. Okula yürüyordum. İlk dersti. Sınıf kapısının önüne gelince göz devirdim. Sonuçta raporluydum. Hani gitmesem de olurdu ama annem arayıp sorardı Yankı ya Eslem e felan. Annem di sonuçta. Yapardı. Beklerdim. Kapıyı çaldım.
-Gel.
Başımı içeriye uzattım.
-Hocam özür dilerim. Gelebilir miyim?
Sevimli bir ses ile sormuştum. Arkadan ayy sesi geldi.
-Gelebilirsin
Kapıyı tamamen açtım. İçeriye girerek kapadım. Bütün sınıf bana dönmüştü. Koray güldü.
-Ne işin var senin burada ? Raporlu değil misin ?
Kaşlarımı büzerek sevimli bir sesle
-Annem beni zorla gönderdi.
Hocaya döndüm. Mal mal bakıyordu. Düzeldim.
-Geçeyim?
-Geç.
Yerime oturdum. Demir ifadesizdi. Ona tripliydim. Hoca gülümsedi.
-Geçmiş olsun Masal. Duyunca çok üzüldüm
Sana ne ? Ne yapacan yüksek not mu verecen ? Verebilirsin. Ben açığım.
-Sağolun Hocam.
Ders i boş ilan etti. Elimi çeneme koydum.
-Allah razı olsun en azından hocamız geçmiş olsun diyor.
Eslem gülerek elini öne uzattı. Kapak yaparak geriye çekildi. Zil çaldı. Özlem sırtıma vurdu.
-Vay Nerimana bak sen. Ne demir yumruk çıktı lan ?
-Aynen şöyle şak diye vurdu. Ananı. Aaaa !
Çığlık attım. Sol elimi tuttum. Gözüm yaşarmıştı.
-Tepeme tükürsünler. Çok acıyor lan. Sanırım dikişler açıldı. Ya da gevşedi. Bilmiyorum halay da çekiyor olabilirler !
Koray tiz bir kahkaha attı. Saçlarımı karıştırdı.
-Hadi gel sana geçmiş olsun yiyecekleri alalım.
Barış ın kucağına atladım. Gülümsedi.
-Küçük çocuklardan betersin.
-Ben hastayım. Çikilat istiyorum. Ayrıca fişneli kek. Bir de zahmet olmazsa çikolu süt.
Aşağıyainerek iki kolumu da havaya kaldırdım. Geri geri giderken bir şeye çarptım. Geriye döndüm. O bir duvar, hayır hayır, o bir pano, hayır hayır,o bir insan ! Saçmalamakta üstüme yok yeminle. Vhöh hay maşAllah. Anası bunu doğurmamış, fabrika ile anlaşma yapmış lan. Korayın ve Barış ın arkasına girdim. Çenemi ikisinin omuzunun üzerinden çıkararak çocuğa baktım. Elini uzattı
-Merhaba sevimli kız ben Mete
Koray araya girdi
-Ben de pepe memnun oldum kıvırcık marul seni.
Kaşlarını çatarak çocuğun zerine yürüdü
-Bana bak lan bu kızdan uzak dur seni duvra yaslar keçilere becertirim.
Mete bir bana bir de Koray a baktı.
-Tamam.
Koray birden gülümseyerek yanağımdan makas aldı
-Hadi sana yemek almaya gidelim. Zil çalacak yoksa.
-Ne diyorsun! Koş hadi! Ben Masal bu arada ! Barış!
Sınıftan çıktık. Kantine indik. Barış eline kek çikolata ve süt alarak parasını ödedi. Kantinden çıkaraksınıfa çıktık. İçeriye girdik. Sıraya oturmadan kızlara ve çocuklara çikolata verdim. Barış ve Koray ın ortasına oturdum. Elimde ki paketi Koray a uzattım
-Bu senin. Barış bu da senin.
B-Ben sen ye diye aldım.
-Hep birlikte yiyelim.
Bende paketi açarak yemeğe başladım. Sütümden içiyordum. Demir uzattığım çikolatalardan almamıştı. Mete içeriye girdi. Salak salak saçlarını geriye atarak
-Merhaba ben Mete Kurt
Kurda mı dönüşüyor lan acaba? Kendime göz devirdim. Koray yanağımı okşadı
-Yanakların elma elma olmuş. Isırayım mı?
-Hayır acıtıyorsun sen.
Birden yanağımı ısırdı. Ağzına vurdum. Barış a döndüm. Barış son derece ürkütücü olan bakışlarını Koray a çevirdi. Koray ın pek de salladığı söylenemez açıkçası. Nöbetçi öğrenci sınıfa girdi
-Seminer var. Ders boş. Ama eve gitmek yasak yoksa yok yazılırsınız.
C-Nerden görüp de yok yazacaksınız?
-Kameralar var.
-Siktir git bir de artist artist söylüyor. !
Çocuk orta parmak çekti. Can birden ayağa kalktı. Çocuk kaçmadan onu tutarak alnına vurdu parmaklarını büzerek çocuğun dudaklarına yaklaştırdı. Çocuk üfledi. Güldüm.
-Senin o parmağını sana kitlerim velet.
Onu yere bıraktı. Çocuk çıkıp gitti. Can bana döndü. Kalemimi dün bizim evden ona fırlatmıştım. Çünkü çok pis küfür ediyordu. Cebinden kalemimi çıkardı. Bana attı. Alnımdan vurmuştu. Gülerek yerine geçti
-Sanki elmaya ok ,kurbana bıçak sallıyor!
Barış ve Koray kendi haliyle telefonda takılıyordu. Demir i görmem sesini duymam hatta göz bebeklerine bakmam gerekiyordu. Çikolatalardan birini alarak sevimli bir şekilde geriye döndüm. Gözlerini telefondan çekerek bana dönderdi.
-Yer misin?
Çok tatlı bir şekil de sormuştum. Kimse hayır diyemez-
-Yemiyorum.
Ney? Bir daha söyle? Aynı sevimlilikle
-Şeker hastası mısın?
-Biraz önce oldu sanırım.
-Ney?
-Boşver. Yemiyorum. Sen ye.
-Alsana
-Yok
Kaşlarımı çatarak burnumu çektim.
-Al lan şunu adamı delirtme burnuna sokar kulağından çıkarırım.
-Almıyorum Masal sağol.
Çikolatayı kafasına vurmaya başladım
-Zıkkımın pekini ye !
Geriye çekilerek kendi çikolatalarımdan birini açtım. Sinirle ısırık alarak sütümü kökledim. Sınıfın kızları da nereye bakacaklarını şaşırmış,bir arkaya bir de Mete ye bakıyordu. Göz devirdim. Sınıfın kapısı birden bire hayvan gibi açıldı...
Arkadaşlar ithaflara yavaştan başlayalım. Bu bölümde uzun yprum yapana. Ya da ilk yorumu yapana diğer bölümü ithaf yapacağım. (İthafı yanlış yazdıysam kusura bakmayın)
Yeni bölümü en yakın zamanda atmaya çalışacağım. Vote tuşuna abanmayı unutmayın ! :)
