25.Bölüm

3.4K 204 2
                                    

@glcn36 ya itafenbir kullanıcıdan bahset

Sınıfın kapısı birden bire hayvan gibi açıldı. Benim takım gelmişti. Demet,Ezgi ve Buse hayvan gibi anırarak güldü. Evet anırıyorlar. Mete dehşet birifadeile onlara baktı. Ayağa kalktım. Sarıldık. Defne pis bir sırıtış ile
-Ooo kaptan seni bugün okulda görüyoruz hayırdır?
-Anam sağolsun.
Selma koluma vurdu
-İlla kendine zarar vereceksin. Göt.
-Olsun lan değerdi.
Demet kafama vurdu
-Ya koluna bir şey olsaydı? Zibidi köpek.
-Hooo yavaş gel torpağım. Az sakin.
Güldü.
-Masal sonunda hastaneden çıkabilişsin.
Kızlar ikiye ayrıldı. Alev yanında kızlarla içeriye girdi. Tam karşımda durdu. Özlem ve Eslem ayaklanmıştı. Eslem yumruğunu elinin içine vurarak sadistçe gülümsedi
-Oooo kavga alırım bir dal. !
Koray ve Barış araya girdi. Barış beni sırtına alarak
-Sen hastaneden yeni çıktın. Kavga felan istemiyorum. Alev sende kendi sınıfına ilerle.
-Sen istersinde ben gitmez miyim Barışçım?
-Ağzına ederim la ben bunun !
Geriye doğru takla atarak elimi yere koydum. Dönerek onun karşısına dikildim. Şortlu eteık avantajları.
-Sen ikiliyor musun? Yoksa ben seni yürüyemiyecek kıvama getireyim mi?
Somurtarak hitti. Kolumun üzerine yaslanınca zıplayarak geriye çekildim. Elimi koluma götürerek sıvazladım. Koray burnumu sıktı.
-Hadi kantine gidelim.

-Neden?

-Sana vişneli kek almak için!

Gülerek boynuna sarıldım. Geriye çekilerek yanağından öptüm. Kızlara döndüm Alev in peşinde çıkmışlardı. Özlem kulağımın dibinde konuştu

-Alev e o kadar odaklandın ki gittiklerini bile fark etmedin. 

Dehşet içerisinde ona döndüm. Düzelerek

-Neyse gidelim o zaman.

Koray öğretmen masasına oturdu. Tiz bir kahkaha attı 

-Şaka yaptım. Puhaha

Dudaklarımı büzdüm. Barış kolunu omuzuma attı

-Ben seni götürürüm prenses.

Koray a dil çıkardım. Masadan indi. Çocuklarda geliyordu. Mete kalkarak yanımıza geldi 

-Bende sizle gelsem olur mu? Buralar da yeniyim de.

-Peki.

Koray gözlerini sıkarak elinin içini yaladı. Mete nin yüzüne hafifçe vurdu 

-Gidelim koçum.

Güldüm. Bu çocuğun bir anı bir anına uymuyordu. Mete gamzeme parmağını soktu. Demir bileğinden tuttu. OMG! Demir e döndüm. Gözlerini Mete ye dikmişti. Kocaman gülümsedim. Demir in koluna yapışarak bacaklarımı bacağına doladım. 

-O benim yan komşumdur da. 

Demir bana döndü. Psikopat bir gülümseme attım. Gülümsedi. Koray ve Barış öndeydi. Kızlar bana döndü. Kaşlarımı kaldırıp indirdim. Demir yürüyordu. Aşağıya doğru kayıyordum. Beline sarıldım. Elini sırtıma koydu. Allah ım ! Sen nelere kadirsin yarabbim! Demir in sert ifadesi yüzündeydi. Millet beni pek umursamıyordu. Genellikle böyle şeyleri yaptığım için artık garip gelmiyordu. Kantine indik. Beni bir sandalyeye oturttu. Yanıma oturacakken kızlar ondan hızlı davranarak yanıma oturdular. Aynı anda ikisin de kafasına vurdum. 

-Götelekler. 

Demir bana kısa bir bakış attı. Yine umursamaz hallere dönüyorduk. Ağlayacağım. Valla ağlayacağım. Koray Barış ın yanağından makas aldı 

-Aşkım. Sen neden bu kadar tatlısın?

Barış isyan edercesine bağırdı

-Ulan git Can a yavşa ne bileyim Demir e yavşa bana bulaşma !

Yan Komşum Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin