Yatakta yana döndüm. Umut yine yanımdaydı. Kolumu başının altından geçirerek diğer elimi karnına koydum. Yanağımı başına yasladım. Demir le kavga etmiştik. 2 hafta olmuş hala konuşmamıştık. Tabi ben konuşmuyordum. Nedeni ise çarşıya çıktığımız da bir kızın gelip lark diye üzerine atlayarak yanaklarını sömürmesiydi. Meğersem ilk okul arkadaşıymış. Barış ve Koray ile kıyaslamıştı. Sonra işte kan gövdeyi götürdü. Kızlar ise beni tebrik etmiş ve temiz bir dayak çekmişti. Perdeler açıktı. Elinde sigarası cama yaklaştı. Elinde telefonu vardı. Sırt üstü döndüm. Umut u yüz üstü kucağıma yatırdım. Saçını başını yolup iki kulağına da küpelik delik açasım geliyordu. Hayır yani o kız kim köpekti ki benim yavuklumun yanaklarını öpüyordu. Hele ki Demir le el ele tutuştuğumu gördüğü halde. Umut un tırnaklarını kolumda hissettim. Hayvan cırıyordu. Eline vurdum. Umut da baya tosun olmuştu. Depresyona girmiştim. Kendim yemek yerine Umut a yedirmiştim. Baya eli ayağı dolmuştu. Annem bile şaşırmıştı. Yan döndüm. Bana baktı. Dudaklarını büzmüştü. Dudaklarını sıkarak başından öptüm.
-Günaydın lan.
Çığlık attı. Ağzına vurdum. Eskisi gibi ağlamıyordu da. Zopa manyağı olmuştu sayemde. Evet gururla söylüyorum. Odanın kapısı açıldı. Kerim abimdi. Oturur pozisyona geldim. Yanıma oturdu.
-Barış la barışmışsın.
-Evet.
-Her şey düzeliyor demek ki
-Demek ki abi.
-Mutlu olduğunu görmek güzel. Şimdi Umut u bana ver. Sıra bende.
-Hayır.
-Ver lan şunu.
Zorla aldı. Elimi uzattım. Umut ağlamaya başladı. Kerim abim bana döndü.
-Eşşek seni. Çocuğu alıştırmışsın kendine.
-Yavri! Yavrim! Bırak! Yoooo.
Odadan çıktılar. Şimdi tabiri caizse siksen vermezdi. Somurttum. Yüz üstü yatağa uzandım. Sırtıma atlayan iki öküzle başımı yastıktan kaldırarak onlara baktım. Özlem çığlık attı. Eslem e döndük. Nuri alçoluğa başlamıştı yine. Özlem sinirle ona döndü.
-Elleme lan şu kıçımı !
-Kanka bazen yastık gibi görünüyor. Kontrol amaçlı. Tamamen masum emellerle elliyorum.
Özlem ona tip tip baktı. Bana döndü.
-Depresyona gelin gitmişsin diye duyduk.
-Hmm. Az önce de çocuğumu götürdüler. Depre nin oğlu Dep.
Eslem yana doğru kendini bıraktı. Özlem de onun üzerine kendini bıraktı. Yatakta yuvarlanarak üstlerine kendimi bıraktım. Özlem ikinci bir çığlığı bastı. Eslem e vurmaya başladık. Sıtkı nın kıçıyla dövüyordum. Geriye çekilerek yatağa oturdum. Kızlar sandalyeye oturdu. Evet tek bir sandalyeye 2 kişi oturdular. Neyse ki demirdi.
Ö- Hala barışmadınız mı?
Başımı iki yana salladım. Sıtkı ya sarıldım. Eslem parmağını şıklattı.
-Ona ayrılalım de. Bak nasıl geliyor.
-Zaten ayrıldık göt.
Özlem elini ağzına kapadı.
-Ne zaman ?
-İki gün önce akşam mesaj attı. Ayrılalım diye. Bende kabul ettim.
Eslem sinirle soludu
-Kesin benimkinin başının altından çıktı. Bu çocuk iyice kaşar oldu. Ben onu rendelemesini bilirim. Kalk lan Özlem. Kalk. Rendeleri bileyle iki kaşarı da rendeleyeceğiz. Yürü.
Odadan çıktılar. Omuz silktim. Telefonumu elime aldım. Koray mesaj atmıştı. Hülya hapisten kaçmış. Birden ayağa kalktım. Hızla banyoya girerek duş aldım. Odaya geçerek mavi bir pantolon giyindim. Beyaz bir tişört giyinerek ceketimi aldım. Saçlarımı bağlayarak odadan çıktım. Merdivenleri hızla indim.
-Kahvaltı yap lan !
Cevap vermeden evden çıktım. Koray ı aradım.
-Alo ?
-Koray doğru mu ?
-Doğru. Hapisten kaçmış. Tahminimce Mustafa ve Remzi yardım etti.
-Diğeri?
-Diğeri hala içeride. Sen dikkat et yinede. İntikam almak isteyebilir.
Elimi belime koydum.
-Sende dikkat et Koray. Esra yı almaya gidiyorum bende.
-Tamam. Bana haber ver.
-Tamam. Senin eve mi geleyim ?
-Olur. Ben Barış a söyledim. Birazdan gelecek.
-Tamam dikkat et.
-Sende
Telefonu kapadım. Kızlar bahçeye çıkmıştı. Garajın kapısını açtım. Arabaya binerek çalıştırdım. Esra yı aradım.
-Efendim?
Yeni uyanmıştı.
-Hazırlan 10 dakikaya oradayım.
-Tamam.
Telefonu kapattım. Arabayı çalıştırarak birden garajdan çıkardım. Garajın kapısı kapandı. Sürecekken Eslem kapıyı açtı.
-Ne oluyor ? Nereye gidiyorsun. ?
-Eslem acelem var. Sonra.
-İyi
Kapıyı kapadı. Arabayı hızla siteden çıkardım. Esra kapının önündeydi. Durdum. Arabaya biner binmez arabayı dönderdim. Gaza bastım.
-Hayırdır ne oluyor ?
-Hülya hapisten kaçmış.
-Ne!?
-Duydun.
-E ne olacak şimdi ?
-Polis peşine düşmüştür. Koray intikam alabilir dedi.
-Masal sakın. Sakın
-Ne?
-Ne demeye çalıştığımı iyi biliyorsun ? Kafanın dikine gitme. Duydun mu? Bu işi hep birlikte atlatacağız. Tek değilsin.
Yan aynadan geriye baktım. Önüme döndüm. Koray 'ın evine gelince arabayı park ettim. İndik. Koray ve Barış aceleyle evden çıktı. Barış telefonu kapatarak bana döndü.
-Masal.
-Ne ?
Koray a döndü. Koray bana döndü.
-NE VAR !?
Barış bana döndü.
-Hepsini kaçırmışlar.
-Kaçırmışlar ?
-Annenler Demirler Kızlar. Hepsi.
Elimi yüzüme kapadım. Telefonumu çıkardım. Mustafa yı aradım. Telefonu açınca anasına babasına söverek bağırdım.
-Annen nerde !?
-Bilmiyorum.
Arabanın tamponuna tekme attım.
-Lan bana bilmiyorum deme o anan nerde !?
-Masal bağırma bilmiyorum dedim
-Anneni gebertmeyen. Görürsün lan sen.
Telefonu kapadım. Arabaya yürüyerek bindim. Çocuklar arabaya bindi. Geriye çıkardım. Babamın sağ kolunu aradım.
-Alo Masal ?
-Rasim abi babam orada mı?
-Burada. Annenler kaçırılmış.
-Biliyorum. Oraya geliyorum.
Telefonu kapadım. Babam ı almaları için kırk fırın ekmek yemeleri gerekiyordu. Rasim abi onları teker teker deşerdi. Benim o karıya yapacağım da buydu. Şirkete geldim. Babamlar çıkıyordu. Babam benim arabaya bindi.
-Yerini bulduk.
-Nerde ?
-Onların şirket deposunda.
Gaza bastım. Spor moduna aldım. Rasim abi arkamızdaydı. Çocuklar da onun arkasında hızımı biraz daha artırdım. Depoya gelince arabayı kaydırdım. İndik. Arkadan korumalar indi. Ceketin kollarını sıyırdım. Gelen korumaya gülle gücünde yumruk indirdim. Geriye düştü. Babam uzun zaman önce dövüş dersleri aldırmasaydı şu an evde kıçım 'ın üzerinde oturup zırlıyor olurdum. Ki ben öyle bir insan değilim. Hiç de olmadım...
