58.Bölüm

2.8K 159 7
                                    

Duraksadım. Yine cevap vermiyordu. Başını eğdi. Ayağa kalktım. Ellerimi çekerek
-Bundan sonra ne halin varsa gör. Ben yokum.
Hızlı adımlarla yürümeye başladım. Gözlerimi sildim. Denize baktım. Kaldırıma çıkarak kalabalığın arasına karıştım. Eve doğru ilerleyerek sitenin bahçesine ilerledim. Zile basarak bekledim. Annem kapıyı açar açmaz ayakkabılarımı çıkardım. Montumu çıkararak yerine astım. Başım eğikti. Bütün ekip buradaydı. Merdivenlerden çıkmadan annem kolumu tuttu. Geriye dönmek zorunda kaldım. Gözlerim kızarmıştı büyük ihtimalle.
E- Vay anam vay. Kavga etmişler.
Kolumu annemden kurtararak merdivenleri hızla çıktım. Odama girerek kapıyı kapadım. Sırtımı kapıya yaslayarak yere oturdum. Her zaman bunu yapmak istemiştim ama bok gibiymiş anladım. Başımı geriye yaslayarak tavana mal gibi anlamsız bir şekilde bakmaya başladım.
Demir
-Bundan sonra ne halin varsa gör. Ben yokum
O ne demek lan öyle ? Yürüdü. Başımı kaldırdım. Yakıştı mı lan ağzına. O ne öyle küfür gibi ? Geriye döndüm. Yoktu. Bekledim. Bir yerden çıkacak da şaka yaptım ya la salak diyecek diye. Ya da ağzına tükürdüğüm sen niye aynı şeyi yapıyorsun diye ? Yok. Bekledim ama yine. Severdi benim sakar kedim şaka yapmayı. Gülmeyi güldürmeyi. Yapmazdı bana bunu. Yapamazdı. Kalbi kaldırmazdı. Benim gibi değildi.
Kolum da hafif bir uyuşma oldu. Gözlerim karardı.
-Yeter lan Yeter !
Başıma peş peşe elimi vurdum.
-Bıktım ulan senden ! Bıktım ! Siktir git yeter lan !
Daha sert vurdum. Can kolumu tuttu.
-Demir.
Yankı ya baktım.
-Masal nerde lan ?
-Evde
-Yalan söyleme lan. Burada bir yerde değil mi?
Birden ayağa kalktım. Hava da kararmıştı. Bir şey olsun istemiyorum lan kedime.
-Masal !
Ağaçların arkasına baktım. Yoktu. Can kolumu tuttu.
-Evde abi. Neydi şu şeyin adı ?
Y- Depresyon.
-Hah depresyonda.
Yapmıştı lan işte. Yine gitmişti. Cidden gitmişti. Ölümüne gitmişti. Kalbimin ağırlığını bacaklarım taşıyamayınca dizlerimin üzerine çöktüm. Kaybettin oğlum. Anla bunu. Kız yok. Kız gitti. Kız öldü. Hikaye bitti kahramanlar öldü. Sahne kapandı. Can kolumdan tuttu. Göz yaşlarımı tutamıyordum işte. Belki de onu bu yüzden seviyordum. Annemden sonra en çok ağlatan kişi olduğu için. En çok güldüren , en çok kızdıran , en çok sevdiren , nefret ettiren kişi diye. Kalbim daha fazla dayanamayınca başımı kaldırarak var gücümle bağırdım. Başımı eğmemle birden ayağa kalktım. Hızlı adımlarla eve yürüdüm. Bu sefer olmayacaktı. Ne yapıp edip onunla hiç olmadığımızı olacaktım. Mutlu olacaktım. Siteye girerek adımlarımı hızlandırdım. Eve ilerledikçe ağlama ve çığlık sesleri yükseliyordu. Adımlarım eski gücünü ve hızını yitirmiş yavaşlamış ve güçsüzleşmişti. Cama yaklaştım. Kızlar ve masal yoktu. Annem beni görünce ayağa kalktı. Yaklaşarak camı açtı. Yüzüme en sertinden bir tokat indirdi. Hissizleşmiştim. Masaldan sonra koymamıştı fazla.
-Ne istiyorsun lan bu kızdan ?
Cevap veremedim. Dilim kitlenmişti. Neriman teyze kalkarak annemin kolundan tuttu.
-Ayşe çocuğa vurma. O da üzgün belli
-Kızımın hali ortada değil mi Neriman ? !
-Masal hep böyle. Biz alıştık.
Gözlerimi Neriman teyzeye çevirdim. Ne demek hep böyle ? Annem zihnimin sesi olarak
-Nasıl ?
-2 3 senedir böyle. Hakan gelmeden susuyor merak etme. Birazdan durur. Sakinleştirici verdi kızlar.
Annem bana döndü. Bir tokat daha geçirdi.
-Defol git gözüm görmesin seni. Defol !
Neriman teyze araya girdi.
-Ayşe yeter vurma ! Geç yerine.
Annemi zorla yerine oturttu. Sanki benim annem Neriman teyze , Masal 'ın annesi annemdi. Birden içeriye girdim. Merdivenleri çıktım. Kapıyı açarak yavaşça araladım.
-Özlem bitti özlem bitti. Özlem çok acıyor dayanamıyorum Özlem.
-Tamam sakin ol.
Hala ağlıyordu. Kapıyı sonuna kadar açtım. Gözler bana döndü. Yaklaştım. Gözleri kızarmıştı. Elimi yanağına koydum. Çok sevimli görünüyordu. Yaklaştım. Kızlara aldırış etmeden dudaklarından öptüm. Göz yaşlarının tadını alabiliyordum. Elimi ensesine koyarak dudaklarını dudaklarıma kenetledim. Geriye çekildim.
-Senin benim seni sevdiğimden çok sevdiğini görmüyorum. Görmek istemiyorum. Görürsem bir kez daha ölürüm. Seni bırakıp gitmek daha acı gelir. Geliyorda.
-Aynısı benim başıma gelseydi sen sonradan öğrenseydin ne olurdu ? Değersiz hissetmez miydin kendini?
-Seninle birlikte ölürdüm.
-Sen bana neden izin vermiyorsun ?
-Ölüm sana yakışmıyor Masal. Yakıştıramıyorum sana.
Parmaklarımın tersini yumuşak yanağında gezdirdim.
-Demir
-Gülüm?
-Bir daha bana karşı susma.
Bir şey diyecekken belime sarıldı. Gergin olan vücudum biraz yumuşadı. Elimi başının arkasına koydum. İpek saçlarını okşadım.
-Sana sarılıp uyumak istiyorum.
-İmkansızı istiyorsun.
Elimi bacaklarının altından geçirerek birden kucağıma aldım. Odadan çıkarak merdivenlerden indim. Başını omuzuma koymuştu. Montunu alarak evden çıktım. Ayakkabıya gerek yoktu. Birazdan uyuyacaktı. Biliyorum. Arabanın kapısını açarak onu koydum. Uyumuştu da zaten. Sürücü koltuğuna geçtim. Arabayı çalıştırdım. Klimayı açarak sürdüm. Kimse umrumda değildi ve olmayacaktı da. Işıklarda beklerken önümüzden Asya geçti. Başını arabaya çevirdi. Beni görünce bir duraksamıştı da zaten. Masal ı görünce gözleri büyüdü. Görmemiş gibi yaparak Masal a döndüm. Üzerini düzelterek dudağından öptüm. İçini çekmişti güzel gözlüm.
-Masal uyumuyorsun.
-Bıraksan uyuyacağım.
-Başını bacağıma koy.
-Hiç söylemeyeceksin zannettim.
Başını bacağıma koyarak elimi yanağına koydu. Gülümsedim. Başımı kaldırarak ışığa baktım. Yeşile döndüğü an gaza bastım.
-Demir
-Hm?
-Az kilo al. Bacağın çok sert
-Senin için kas yaptım.
Cidden onun içindi. İlk ameliyattan sonra baya bir kilo almıştım. Masal kas seviyor diye çalışmıştım yine.
-Karın güzel. Pazuda güzel. Adonis de güzel. Ama bacak çirkin.
Arabayı durdurdum. Kucağıma alarak arabadan indim. Evin kapısında durdum. Kapıyı açarak içeriye girdim. Ayakkabıları çıkardım. Merdivenleri çıkarak odamıza girdim. Onu yatağa atarak yanına uzandım. Örtüyü üzerimize çekerek beline sarıldım.
-Masal
-Hm?
-Sabah güzel kahvaltı isterim ona göre.
-Asya yapsın.
-Asya senin kadar güzel değil. Ayrıca alışsan iyi olur. Hazırlık açısından...

Yan Komşum Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin