Gözlerimi açtığımda hastane kokusunu almıştım.Etrafıma baktığımda hastanede olduğumu anladım.En son nolmuştu ayaz! O yoksa ölmüşmüydü hayır buna izin vermem.Hıçkırık sesinin geldiği yere baktığım da doğa ağlıyodu.
"Doğa ayaz nerde lütfen bana iyi de doğa!"Ve yine ağlıyodum.
"Arya iymisin sonunda uyandın,ayaz ameliyatta."
Serumumun iğnesini çıkarıp hızla dışarı çıktım.Burak,arda ve mertin olduğu yöne doğru gitmeye başladım.
"Arda ayaz iymi ,burak mert cevap verin iyimi ayaz"
"Bilmiyoruz arya"dedi mert.Bizim şebek mert gitmiş yerini başka bu mert almıştı.Ameliyathane yazan kapının orda durdum.Göz yaşlarımla beraber yere doğru çöktüm.
Uyan ayaz hadi aç o kahve gözlerini.Sayamadığım saat ler kadar böyle yerde ağlıyodum.
Doğa yanıma gelip konuşmaya başladı.
"Arya kalk yerden hadi hasta olacaksın mavi gözlerin çökmüş artık ağlama"
Doğa ya sarılıp daha çok ağlamaya başladım.
"Canım yanıyo doğa içim öyle bi parçalanıyoki ayaz yokken"
"Kalk bitanem hadi ayaz iyi olacak"
Ece de gelince ikiside beni yerden kaldırdı.Sonunda bi doktor çıkabilmişti.
"Doktor bey kocam nasıl"
"Heran herşeye hazır olun şuan kana ihitiyacımız var B -eraş negatif."
"Ne kimsenin ki uymuyor"dedi arda
"Acil bulun"deyip gitti doktor.
"Napcaz ya bu kan gurubuna uygun kim varki"dedi burak.
"Var burak aren kardeşi değilmi bana onun telefon numarasını ver"
"Ben konuşurum arya"
"Hayır ben konuşcam burak ver telefonunu."
Burak dayanamayıp telefonunu uzattı.numarasını hemen bulup aramaya başladım.Açtı.
"Alo aren ben arya çok kötü bişey oldu ve ayaz hastanede lütfen gel ve kan ver yoksa ona bişey olacak."
"Ne! Arya nasıl oldu bu olay?"
"Aren merkez hastanesindeyiz gel"
"Tamam"
Hemen telefonu kapattım.Tekrar aynı yerime oturup beklemeye başladım.Güneş doğmaya başlamıştı ama ayaz hâlâ ameliyattaydı.Camın önüne gidip güneşi izlemeye başladım.
"Arya sana bişey ler getirdim hadi ye"
Burağın sesiyle yüzüne baktım.
"Canım istemiyor burak"
"Hadi ama bak ayaz uyandığında beni öldürür hem umudu düşün"
Burağın tuttuğu tepsiyi alıp yemeye başladım.
"Sen bebeğin adını nerden biliyosun"
Sesim okadar kısık ve aciz çıkıyoduki.
"Seni hastaneye getirirken sancın vardı ve sürekli umut ve ayaz beni bırakmayın diyodunuz"
Burağın dediklerine tebessüm edip konuşmaya başladım.
"Ayaz koydu adını o bizim mutluluğumuz için verilmiş bir umut derdi"burak tam cevap verecek ken adımın çağrılmasıyla o yöne döndüm.Aren koşarak geliyodu.
"Aren sonunda gelebildin hadi git kan ver"
"Tamam"
Deyip kan verme yerine gitti.
Yine aciz sesimle konuşmaya başladım.
"Burak aren niye birden değişti"
"Ayaz ona kanıtladı annesinin ölümüyle bi alakası olmadığnı kanıtladı"
Sadece sustum içimden sadece ağlamak geliyodu ve başladım bile.
"Arya ağlama artık ben doğanın yanına gidiyorum çok duygusal bi arkadaşın var"
"Öyledir hadi git sen "
"Ben gelene kadar onlar bitmiş olsun"
"Offf tamam burak"
Yemeğimi yemeye devam ediyodum ama her lokma sanki buğazımdan jilet gibi kesip geçiyodu.
Kolunda pamukla aren bana doğru gelmeye başladı.Yanima oturunca kaydım.
"Arya artık benden korkma lütfen"
"Bunu benden bekleme"
"Karnın nekadar çok büyümüş,kaç aylık oldu?"
"Üç buçuk aylık"
"Ayaz neden hastanede?"
"Melis geldi ve evi ateşe verdi sonra ayazın üstüne alevli kalas düştü"
Bunları anlatırken ağlamam daha çok arttı.Arenin elini omzumda hissedince sıçradım birden.
"Aren bana dokunma tamam pişmansın ayazı yapmadığı bi suçla yargılayıp affetin ama ne ben seni affettim nede ayaz.Ben seni her gördüğüm de o an aklıma geliyo ve ölmek istiyorum.Beni o gün aradığında sinir krizi geçirdim çünkü bu bize yapılanlar çok fazla anlıyomusun benim bebeğim dünya ya gelmeden sınanıyo,kocam bi oruspu yüzünden içerde uyanmıyo,ben senin yüzünden kafayı yiycem.Ben nasıl affediyim söylermisin.?"
"Ben çok üzgünüm sana yaptıklarım için ama beni asla anlayamassın arya anne acısı nedir bilmessin"
"Çok iyi bilirim sende babam gibi şerefsizsin.Benim annem beni yangından kurtarırken öldü babam geldi beni suçladı,anneni öldüren ayazın babası ayaz değil bunu o sarı kafana sok"
"Biz ayazla hiç benzemiyoruz. O kumral saçlı ve çok güzel kahve gözleri var ben sarı saçlı mavi gözlü.Ayazı canı gibi seven bi kadın var ama beni annemden sonra canı gibi seven bi kadın olmadı"
"Bu kadar kinci olmazsan seni seven biri çıkar merak etme aren.Burda bekliyebilirsin ayazı ben yanlız kalmak istiyorum"
Arenin cevap vermesini beklemeden camın önüne gidip güneşi izlemeye devam ettim doğmuştu bile.
Saatler sonra doktor çıktı.
"Doktor bey lütfen iyi deyin"
"Arya hanım ameliyat başarılı geçti ama herşey ayaz beye kaldı uyanana kadar yoğun bakımda tutcaz"
Doktar cevap verip gitti. Ameliyathanenin kapısı tekarar açılınca hemen o yöne gittim.Her yerinde kablo ve bandaj vardı.
"Hayır bu ayaz benim kocam olamaz benim kocam dayanıklıdir burak,doğa değil demi bu benim ayazım değil demi ha benim kocam yıkılmaz"
Ayazi götür müşlerdi bile ayaklarım beni taşıyamayınca ağlayarak yere doğru yığıldım.Doğa gelip bana sarıldı bende ağlayarak konuşmaya başladım.
"Doğa ayaz değil de bana benim ayazım kablolarla hayata tutunacak kadar güçsüz değil"
"Tatlım geçecek ayaz kurtulacak o lanet kablolardan"
Doğaya sarılıp ağlamaya devam ettim.Doğa nezaman ağlasam saçımı okşardı yine aynı şeyi yapmaya başladı bu beni rahatlatıyor gerçekten.Tam 1 hafta geçti ama ayaz hâlâ uyanmadı.Yine camın karşısında ayazı izliyodum.Doğa yanıma geldi.
"Arya bak 1 haftada ne hale geldin biraz olsa uyu lütfen."
"Ya ben uyurken bişey olursa ayaza"
Doğa kafasını iki yana sallayıp benim gibi oda ayazı izlemeye başladı.
Dayanamayıp içeri giren hemsireyi durdurdum.
"Yalvarırım 5 dakka içeri giriyim bak bebeğim de babasını istiyo lütfen"
"Tamam sadece 5 dakka"kadına kafa sallayıp verdiği kıyafetleri giyip içeri girdim.Ayazın elini tutup konuşmaya başladım.
"Ayazım ben geldim bak.Seni çok özledim bitanem artık uyan dayanamıyorum her gün ölüyorum ayaz sen burda bi kabloyla hayatta kaldığın sürece ben ölüyorum.Bak umut artık hareket bile etmiyo seni özledi"Göz yaşlarımın arasında ayazın elini alıp karnıma koydum.ve hemen hareket etme ye başladı.
"Ayaz bak seni çok özledi umut senin hergün onunla konuşma nı özledi"
Ayazın elini karnımda gezdirince umut tekme attı hemde çok şidetli o sırada ayazın elinde hareketlilik hissettim.Ben elimi bıraktim ama ayaz gezdirmeye devam etti.Ve umut ayazın her hareketinde tekme attı sonra ayaz tebessüm etti yok artık.Hemen ayazın yanındaki düğmeye basarak doktoru çağırdım.
"Ayaz sonun da uyandın"deyip ağlamamı şidetlendirdim.( yazarınız bu anları yazarken ağlıyo şuan)
Ayaz dudaklarını zorla hareketlendirip.
"A ağlama"dedi bana ve ben daha fazla ağlamaya başladım.Doktor içeri girip beni dışarı çıkarttı.
Dışarı çıkıp herkese sarılmaya başladım.Bianda karşımdaki arene bakıp sarıldım oda bana sarıldı.
Sonra hemen ayrılıp ayazın o odadan çıkmasını bekledim.
*ayazdan*
Artık bu karanlık tan kurtulmak istiyodum.Aryanın sesini duyunca sanki o beyaz ışık gözüktü.
"Ayazım ben geldim bak.Seni çok özledim bitanem artık uyan dayanamıyorum her gün ölüyorum ayaz sen burda bi kabloyla hayatta kaldığın sürece ben ölüyorum.Bak umut artık hareket bile etmiyo seni özledi"işte bu sözlerle o gözlerimi açmaya çalıştım.Arya elini alıp karnıma koydu ve umut hareket etmeye başladı hemde çok hızlı
"Ayaz bak seni çok özledi umut senin hergün onunla konuşma nı özledi"
Işte bu sözlerden sonra uyanmamak imkansızdı.Arya elimi karnında gezdirmeye başlayınca umut şidetli bir tekme attı.Arya elini bırakınca ben elimi gezdirmeye başladım umutta herseferinde tekme attı bu benim tebessüm etmeme yol açtı.
Arya göz yaşlarının arasında konuşmaya başladı."Ayaz sonunda uyandın" deyip daha çok ağlamaya başladı.Kendimi zorlayarak konuşmaya başladım.
"A ağlama"dedim zaten sonra doktor geldi.
*aryadan*
Ayazı sonunda normal odaya almışlardı.Doktor çıkınca hepimiz içeri daldık.
"Ayaz sonun da uyandın sana bişey olacak diye çok korktum"
"Arya senin bu halin ne çökmüşsün"
Burak beni kurtarıp lafa girdi.
"Geçmiş olsun kardeşim"
"Saol kardeşim"dedi ayaz.Sonra herkes geçmiş olsun dedi.Aren ayaza doğru yaklaşıp.
"Geçmiş olsun ayaz"dedi.Ayaz ilk başta sinirlensede sonra konuşmaya başladı.
"Saol"
"Umut nasıl arya ona bişey olmadı demi"
"Senin sayende bitanem ona bişey olmadı"
Vallaha 1 haftadır kocama hasretim.Onun için şunları bi dışarı atıyım.
"Hadi siz artık eve gidin akşam gelirken kızlar bana ve ayaza kıyafet getirirler"
"Tamam hadi biz çıkalım akşam geliriz"dedi mert ve hepsini dışarı çıkarttı.
"Ayaz ben seni çok özledim" dedim ve yanına yattım.Ayazda saçımı koklayıp öptü.Bende omzuna yatıp o hayran olduğum kokusunu içime çektim.Lanet bi kalas parçası daha sevdiğimi benden alacaktı.Gözümden 1 dakka yaş aktı ama busefer mutluluktan...Mutlu son.Aslında ayazı öldürecektim sonra diriltecektimde siz kafamı falan taşlarsınız diye öldürmedim :))İyi okumalar canlarım.😘😘😘😘
Yazım yanlışım varsa özür dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PSİKOPAT AŞK
Teen Fiction"İnsan kaybettikçe küçük mutluluklar ile mutlu oluyor.En önemlisi kaybettiklerini bir gün unutmak zorunda kalıyor.Çünkü zayıf insanları gördükçe kaybettiklerinin kıymetini biliyor.Bu boktan hayat bunlarla dolu,arya.Ne her kız prenses ne da her erkek...