PSİKOPAT AŞK

**49**

Başımdan aşağı sanki kaynar sular dökülordu.Benim annem öldü!Benim annem beni kurtarırken öldü.ÖLDÜ!ÖLDÜ!ÖLDÜ! ÖLDÜ! ÖLDÜ!
*ayazdan*
Şirkette işlerim bitince direk arabama bindim.Karımı ve bebeğimi pardon bebeklerimi özledim.Arabayı garaja park edip eve doğru yürüdüm.Yolda selam veren korumalara başımı sallayıp kapının önüne geldim.Zile bassammı ki.Belki uyuyodur.Anahtarımla kapıyı açıp içeri geçtim.Görünürde hiç kimse yok.Büyük salonda olmadığı için yukarı çıkıp oturma odasına girdim.

Gördüğüm manzarayla dona kaldım.Arya kanepede yatmış ve bacaklarını kendine çekmiş ağlıyordu.Hemen yanına gidip ne olduğunu anlamaya çalıştım.
"Arya! Noldu?!"
"ÖLDÜ!"
"Kim öldü arya noldu?!"
"O öldü ayaz ÖLDÜ!"
"Arya kim öldü.Yoksa ikizlere bişeymi oldu!?"
Arya kafasını sallayıp ağlamasına devam etti.Kim öldü lan.
"Arya! Artık birşey söyle!!"
Arya bağırmam üzerine benden yardım alaraka koltukta doğruldu.Sehpanın üstünde duran fotoğrafı bana gösterip arkasını çevirdi;
"Zamanı geldiğinde herşeyi öğreneceksin güzel kızım
Mavi gözlerin sahibi"
Bu ne şimdi.Hâlâ hiçbirşey anlamadım.Aryanın annesi ölmüş tü.Bu bu nasıl olur.
"Ayaz!benim annem öldü!"
"Sakin ol arya.Teyzen! Evet hadi ecelere gidelim teyzene sor belki birşeyler biliyodur."
"T tamam"
Arya kanepeden kalkıp yatak odasına giyinmek için gitti.Bende en iyisi burağı arayım.
"Alo,efendim ayaz?"
"Zehra Delen burak.Hemen bana bu kadını araştır"
"Ayaz bu kadın aryanın annesi değilmi.Lan oğlum o kadın ölü"
"Burak her şey çok karışık hemen araştır"
'Tamam kardeşim"
"Görüşürüz"
Deyip telefonu kapattım.Odadan dışarı çıktığımda arya beni bekliyordu.Yanına gidip elimi beline koydum.

Yarım saatlik yolculuk boyunca hiç bişey konuşmamıştık.Arabadan inip aryayla apartmana girdik.Arayanın teyzesi eceyle istanbulda yaşıyordu.Arya kapının önünde durup zile bastı.Kapı nisa teyze tarafından açılınca arya direk içeri daldı.Yuh yani arya.Nisa teyzeye gülümseyip bende içeri geçtim.
"Hoş geldiniz yavrum"
Arya;
"Hoş bulduk teyze"
Nisa teyze;
"Eee hangi rüzgar attı sizi buraya"
Arya;
"Teyze annem yaşıyor mu?"
Aryanın sorusu üstüne kadın affalladı.Yeni öyle pat diye sözlenmezki.
"Arya kızım o nasıl soru annen öldü"
"Teyze!bişey biliyosan söyle"
Nisa teyze sustu. Yok artık yeni gerçekten böyle bişey olabilirmi.
"Teyze bişey söylesene!"
Ben;
"Arya sakin ol canım bak kadın kötü oldu"
"Bişey biliyor ayaz.Teyzem bişey biliyor ama bana söylemiyor."
Nisa teyze;
"A arya k kızım zehra yaşıyor"
"Neee!"
"Bende daha 1 hafta önce gördüm onu.Bana yalvardı arya sana söylemem için yalvardı"
*aryadan*
Teyzemin söyledikleri beynimde yankı yapıyordu.Annem benim annem yaşıyordu.Yıllardır hasretiyle öldüğüm kadın yaşıyor! Ayazdan destek alarak ayağa kalktım.Teyzeme sarılıp.
"Tamam teyze görüşürüz"
Yıllardır o öldü diye ben acı çektim.Eğer annem hayatta olsaydı yani bunu bizden saklamasaydı benim oğlum ölmeyecekti!Ben babam tarafından hırpalanmayacaktım.Eğer benim oğlum o toprağın altında yatıyorsa babamın suçu bile yok.Annemin yüzünden her şey annemin yüzünden.

Ben senelerce anne sevgisine aç yaşadım.Vijdan azabı çektim ben.Annem benim yüzümden öldü diye yıllarca vijdan azabı çektim.Aptal gibi saatlerce boş mezarda ağlıyodum ben.Hem annemden özür dileyerek. En yakınımdan her seferinde darbe yemek zorundamıyım.

Eve geldiğimizi anlayınca arabadan inip hemen içeri girdim.Yatak odasına çıkınca üstüme pijamalarımı geçirip kendimi yatağa attım.O kadın yüzünden kendimi üzüp bir kes daha evlat acısı çekemem!
Ayaz odaya girince üstündekileri çıkarıp hiç birşey giymeden yanıma yattı.Bu adam böyle nasıl rahat ediyoki.
"Arya meleğim iyimisin?"
"Iyiyim bitanem"
"Anneni aramayacakmısın?"
"O benim annem değil ayaz! O benim oğlumun ölmesine sebep olan tek kişi.O benim yıllarca acı çekmeme sebep olan tek kişi.Bu konu burda kapansın ayaz birdaha o kadınla ilgili bu evde bişey konuşulmayacak!"
"Tamam meleğim"
Ayaza doğru yaklaşıp dudaklarına buse kondurdum.
"Ama böyle yarım bırakmayacaksın"
Deyip duddaklarıma yapışacağı sırada onu durdurup;
"Ayaz biz acıktık"
"Ne! Ama böyle olmuyoki"
"Ayaz 3 can taşıyorum acıkmam normal değilmi"
"Offf normal güzelim ama ben 9! Ay napacağım"
"Sabredeceksin"
"........"
"Ayaz canım böyle yumurtalı melemen çekti"
"Sen ve melemen?"
"Napıyım ya bu karnımdaki canavarlar her şeyi yediriyor."
"Tamam tamam"
Ayaz ayağa kalkıp kenarda duran ama ayazın arada sırada aklına gelen gri esofmanını altına geçirip yanıma geldi.Ona elimi uzatınca oda tutup beni kaldırdı.Odadan çıkınca gözüme umutun odası çarptı.
"Ayaz?Sen melemeni yapmaya başla ben geliyorum"
"Ben mi yapacağım?!"
"Evet canım kocam benim.Hadi bak ikizlerin açlıktan karnımı kemirecek"
"Of allahım sen bana şu 9 ay sabr ver"
Deyip merdivenlerden inmeye başladı.Arkasından bağırarak;
"Bir vurdum iki oldu derken iyiydi ayaz bey!"
"Kocanın daha ne hünerleri varda siz göstermesine izin vermiyosunuz arya hanım!"
Bu adam iyice sapıttı.Ayaz gözden kaybolunca umutun odasına girdim.Halâ herşey aynıydı.Umutun fotoğrafını elime alıp yüzünden öptüm.
"Oğlum.Umudum.Bak kardeşlerin oluyor abi oluyorsun.Keşke sen hayatta olsaydın şimdi kocaman olmuştun.Onlar doğunca onlara ağabilik yapardın.Ama işte yoksun be annecim.Sen aklımdan çıksan bile kalbimden çıkmıyorsun.Öldü bildiğim annem meğersem yaşıyormuş umut.Ama keşke annem değilde sen yaşamış olsaydın.Anne bak ben ölmedim burdayım deseydin...."

Göz yaşlarımı silip fotoğrafı yerine bıraktım.Kapıyı açmamla burnuma melemen kokusu dolması bir öldü. Karnımdakiler kudururken elim karnında ayazın yanına gittim.
"Sakin olun canlarım babanız bize çok güzel bir melemen yaptı.Üçümüzede yeter"
Ayaz elinde bıçakla bana dönüp;
"Ama babayı dışlıyorsunuz böyle olmuyor"
Ayazın yanına gidip yanağına kocaman öpücük kondurdum. Ayaz elini belime yerleştirip;
"Hmm sen iyice kilo aldın"
Ne! Yok canım daha bebeklerim 2 buçuk aylık.
"Ya ayaz.Almışmıyım"
"Yok be güzelim.Hem biraz kilo alda ele avuca gel"
"Sen iyice sapıttın ha!"
Deyip masaya oturdum.Ama napıyım çok acıkıyorum sonuçta 3 can taşıyorum.Hem geri veririm nolacak.
Annelerinin bitaneleri ya.Ben sizin için kilo da alırım siz yeterki sağlıklı olun.Ayaz ın önüme koyduğu melemeni görünce gözlerim ışıldadı.Bu anı ölümsüzleştirmeliyim.
Ayaz tam ekmeği bandırackti ki onu durdurdum.
"Noldu arya?"
"Bitanem bu anı ölümsüeştirelim"
Ayaz bana anlamayan bakışlar atınca cebimden telefonu çıkartıp melemen,ben ve yakışıklı kocamla selfi çektim.Uf ayaz çok yakışıklı çıktı.
"Bakıyım"
Ayaz telefonu elimden alıp fotoğrafı incelemeye başladı.O telefona bakarken bende menemenimi afiyetle yemeye başladım.
"Off ya çok yakışıklı çıkmışım.Allahım çok karizmetiğim."
Ayaz kendini övüp egosunu yükseltirken elinden telefonu aldım.
"Pislik"
Ayaz beni tınlamayıp yemeğimi yerken bende.Instagrama girip fotoğrafı paylaştım.Altınada
"İnsan sevince gece gece melemen bile yapıyor.Yakışıklı kocam benim.Benim kocam!Benim!"
Yazıp paylaştım.Puhahaha.
Ayaz bana bakıp;
"Hayrola niye yemiyosun"
"Sen kendini incelerken bol bol yedim bitanem"
Ayaz kafasını karnıma koyup;
"Doydunuz mu babacım. Çok şanslısınız böyle yetenekli bir babanız var"
"Ve böyle egoist babanız var"
Ayaz beni yapmayarak telefonuna gelen bildirime baktı.Ve gözler kocaman.
"Arya bune"
"Ne ne?bitanem"
"Bu yazı ne"
"Ay ayaz hangi yazı."
"İnsan sevince gece gece melemen bile yapıyor.Yakışıklı kocam benim.Benim kocam!Benim! Ahaha arya ya."
Ayaz insanda iştah bile bırakmıyor. Elim şu bardağı ile ayazın kahkahalarını ciddiyetimi bozmadan izliyodum.Ayaz en sonunda hata yaptığını anlayınca boğazını temizleyip bana baktı.Elimdeki su bardağını alıp dolaba fırllattım.
"Iyi geceler kocacım! "
Hızla merdivenlerden çıkıp yatağa girdim.Ben niye ağlıyorum ya.Öküz bu adam cidden öküz.Gözlerimi kapatıp kendimi rüyalar alemine bıraktım.

Gözlerimi huzurla açıp elimi şişmiş olan karnıma koydum.Bakalım fotoğrafımı kimler beğenmiş. Telefonumu elime alıp ınstagrama girdim.Bin bilmem ne beğenme...Yorumlara girip hepsini üşenmeden okumaya başladım.Allahım ne kadar çok sevenim var.En alttaki yorumu okurken sinir bütün vücuduma yayıldı.
"Ayazcım sen böyle şişman kadınlarmı seviyodun.Deseydin bende kilo alırdım.Tatlım bi kendine bak bize yanındaki karıya..Eğer sıkılırsan yanındaki kadından bekliyorum şekerim.."
Bu kadın kim!Yorganın altına girip ağlamaya başladım.İnsanlar ne kadar bencil.Ben karnımda 2 tane mutluluk umudu taşıyorum..Ayaz yatakta kıpırdanıp benim gibi yorganın altına girdi.
Tam öpecekken onu durdurdum.
"Kim bu kadın!Kim bu hadsiz ayaz!!"
"Noldu arya"
Elimdeki telefonu ayaza verip yatakta doğruldum.
"Arya bitanem boşver"
Ayazın elinden telefonumu alıp boy aynama fırlattım.Delirmiş gibiydim.Ayağa kalkıp yanımdaki vazoyuda fırlattım.
"Boşveremem ayaz.Böyle bilmeden yorum yapan insanlara haddini bildirmeden boş.vere.mem!!"
Deyip odadan çıktım.Merdivenlerin başına gelince başım döndü.Merdivenlere oturup ağlamaya devam ettim.Boşver nedemek ya.Ben ona kim diyorum o bana boşver diyor.Ben kilo bölümüne takılmadım ki o kadının ayazla geçmişi var ve ben bunu yeni öğreniyorum....Bu sefer zor düzelecek.....